پروژه آمریکایی ناامن‌سازی منطقه/ چه‌کسی به‌دنبال تنش است؟
نیروهای نظامی آمریکایی پروژه‌ای مدت‌دار را دنبال می‌کنند و آن ایجاد هرج‌ومرج سازنده برای تأمین منافع اقتصادی و سیاسی واشنگتن در منطقه است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، دولت آمریکا چندین دهه است که ایران به حمایت از تروریسم متهم و از آنچه «نقش مخرب» ایران در منطقه می‌خواند انتقاد کرده است، در همین راستا، مایک پامپئو، وزیر خارجه آمریکا در تلاش است مانع رفع تحریم تسلیحاتی ایران شود و جای آن محدودیت ابدی برای خرید و فروش سلاح ایران وضع کند.
استدلال واشنگتن این است که ایران باعث ایجاد ناامنی در منطقه شده و می‌شود، اما موضوعی که چندان هم غریب نیست، تناقض در گفتار و رفتار آمریکایی‌ها است. آمریکا بالاترین بودجه نظامی را در جهان دارد. بر اساس گزارشی که مؤسسه صلح استکهلم اخیراً منتشر کرد آمریکا در سال 2019 با 732 میلیارد دلار در صدر کشورهایی است که بیشترین مخارج نظامی را داشته است. جالب است که پنج کشور اول در لیست که با آمریکا شروع و به عربستان ختم می‌شود، 62 درصد کل مخارج نظامی جهان را به خود اختصاص داده‌اند. سهم آمریکا در این میان 38 درصد کل مخارج نظامی جهان بوده است.
آمریکا همچنین بزرگترین صادرکننده سلاح در جهان نیز بوده است. بر اساس گزارشی که مؤسسه صلح استکهلم در خصوص فروش سلاح در فاصله سالهای 2015 تا 2019 تنظیم کرده است، آمریکا باز در صدر کشورهای فروشنده سلاح قرار گرفته و در این بازه زمانی 5ساله به 96 کشور اسلحه صادر کرده است. نیمی از کل این سلاح‌ها به کشورهای واقع در منطقه خاورمیانه فروخته شده است و این منطقه را به بشکه‌ای از باروت تبدیل کرده است.
آمریکا در مقایسه با کشور دوم در لیست فروشندگان سلاح که روسیه است، 76 درصد بیشتر سلاح فروخته است. فروش سلاح روسیه در این بازه 5ساله 18 درصد کاهش داشته است. فروش سلاح توسط فرانسه و آلمان به‌عنوان کشورهای سوم و چهارم به‌ترتیب 72 درصد و 17 درصد افزایش داشته است. از بزرگترین مشتریان آمریکا در منطقه ما عربستان بوده است که 73 درصد تسلیحات خود را فقط از آمریکا خریداری کرده است.
حال میان 10 صادرکننده غیراروپایی و غیرآمریکای شمالی، اسرائیل با افزایش 77درصدی فروش اسلحه رتبه نخست را به خود اختصاص داده است.
جالب است عمده فروشندگان سلاح در جهان کسانی هستند که درباره خرید و فروش سلاح ایران ابراز نگرانی شدید می‌کنند، در حالی که ایران چه به‌لحاظ مخارج نظامی و چه خرید و فروش سلاح اصلاً به گرد پای آنها نمی‌رسد.
از طرفی آمریکا در 70 کشور جهان حدود 800 پایگاه نظامی دارد. انگلیس، فرانسه و روسیه، جمعاً و روی‌هم‌رفته، 30 پایگاه در خارج از مرزهای خود دارند. آمریکا در زمان حمله به عراق حدود 505 پایگاه را به تصرف خود در آورد، اما پس از خروج نیروهای خود در عراق، پنتاگون به‌دنبال 58 پایگاه در این کشور بود که این امر با مخالفت پارلمان عراق مواجه شد و از سال 2014 این عدد به 5 پایگاه تقلیل یافت، یعنی این عدد 800 پایگاه با وجود خروج یا تعطیلی پایگاههای دیگر آمریکا در جهان است که به‌واسطه اعتراض داخلی در کشورهای مختلف صورت گرفته است.
جدای از اینکه آمریکایی‌ها صدها پایگاه نظامی در جهان داشته‌اند، اما همیشه نگران صلح و دموکراسی در جهان بوده‌اند. پایگاه تحلیلی گلوبال ریسرچ در فوریه 2015 در گزارشی نوشت که آمریکا از بدو تأسیس و استقلال (در سال 1776) حدود 93 درصد از زمان خود را در جنگ گذرانده است، یعنی تا آن زمان، 222 سال از 239 سال عمر خود را مشغول جنگ بوده است. ندای صلح و دموکراسی آمریکا در جهان همیشه بوی خون و باروت داده است. منطقه ما هم کم این طعم و بو را نچشیده است.
اما آمریکا در حالی که باید بدهکار جامعه جهانی باشد، همیشه طلبکار بوده است. سیاست این روزهای این کشور هم شبیه به رفتارهای همیشگی واشنگتن بوده است. آمریکا سالها در زمینه‌های مختلف از اقتصادی گرفته تا امنیتی به جنگ با ایران مشغول بوده است (هرچند این در لیست جنگ‌های آمریکا نیامده است). ترور دانشمندان و مقامات، حملات سایبری و نظامی و انواع اقدامات خصمانه آمریکا طی دهه‌های گذشته خود گواهی بر تنش‌آفرین و بحران‌زایی واشنگتن بوده است.
دولت ترامپ هم دست‌کمی از دولت‌های قبلی نداشته است. او با خروج از توافق هسته‌ای، منطقه و جهان را ناامن‌تر کرد. با تحریم‌ها و فشار حداکثری، مقاومت حداکثری ایران را رقم زد. با قرار دادن سپاه در لیست سازمان‌های تروریستی بازی خطرناکی را در منطقه شروع کرد و با ترور شهید قاسم سلیمانی و مقامات عراقی آن بازی خطرناک را به حد اعلی رساند. سلسله اقدامات آمریکا طی سالهای گذشته دو هدف را دنبال کرده است؛ یکی بستن باب دیپلماسی و دوم افزایش تنش و هرج‌ومرج در منطقه و جهان.
در حالی که در مقام حرف، مقامات آمریکایی به‌دنبال مقصرسازی ایران هستند، در مقام عمل خودشان به‌دنبال تنش حداکثری هستند، یک هدف آنها ایران است، یعنی رفتار یا سیستم در ایران تغییر یابد. هدف دوم هم تنظیم منطقه و جهان به‌گونه‌ای است که منافع آمریکا تأمین شود. آمریکایی‌ها همیشه به‌دنبال منطقه‌ای ناامن در غرب آسیا بوده‌اند تا بتوانند هم حضور خود را توجیه و تثبیت کنند و هم اینکه بتوانند کشورهای منطقه را به خرید هرچه بیشتر تسلیحات آمریکا تحریک کنند.
حضور آمریکا در عراق، که هم رسماً با مخالفت پارلمان و دولت بغداد مواجه شده است، شاهدی بر این مدعاست که آمریکا با تنش‌آفرینی به‌دنبال تحمیل خود به منطقه است، در عراق داعش را تقویت می‌کند تا به‌بهانه آن همچنان در عراق بماند. ایجاد تنش در خلیج فارس هم در همین راستا قابل ارزیابی است و آن ایجاد هرج‌ومرج به‌منظور حضور نیروها و تأمین منافع آمریکایی است. مواجهه کشتی‌های جنگی آمریکایی در 15 آوریل با قایق‌های تندروی ایران نمونه‌ای اخیر از این تنش‌آفرینی و بهره‌برداری رسانه‌ای است. دریادار تنگسیری، فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در این باره گفت: «آمریکایی‌ها وارد حریم منطقه تمرین ما شده بودند درحالی که از قبل اعلام شده بود که در این منطقه تمرین برگزار می‌شود... آنها با این اقدامات دنبال ناامنی هستند و برای همین به آنها دستور داده شد تا خارج شوند.»
او با اشاره به بازرسی نیروهای آمریکایی از لنج‌های ماهیگیری ایرانی گفت: «ما نمی‌پذیریم که لنج‌های صیادی ما مورد بازرسی آمریکایی‌ها قرار بگیرند و بالگردهای آمریکایی‌ها در منطقه سکوهای نفتی ما پرواز کنند و نمی‌پذیریم که به حقوق ما دهان‌کجی بشود.»
خلیج فارس منطقه‌ای است که ایران در آن واقع شده و به‌عبارتی برای این کشور خانه محسوب می‌شود. هیچ عقل سلیمی آتش‌افروزی در خانه خود را برنمی‌تابد، چرا که شعله‌های آن اتاق‌های خانه را در بر می‌گیرد، اما غریبه‌ای که هزاران مایل از دوردست‌ها آمده به‌دنبال آتش کشیدن بر این خانه و کاسبی از این طریق است. سؤال اساسی‌تر این است؛ مگر آمریکا هزاران مایل از این منطقه فاصله ندارد؟ در این منطقه چه می‌کند و برای چه آمده است؟ پاسخ به این سؤال، پاسخ روشنی را به این سؤال می‌دهد که چه‌کسی به‌دنبال ناامن‌سازی منطقه است، می‌دهد. از این گذشته، اگر نیروی دریایی ایران در نزدیکی سواحل فلوریدا در آمریکا تمرین نظامی کنند و تردد کنند، واکنش آمریکا چه خواهد بود؟ آیا ایران یا کشور دیگری حق ندارد در آب‌های بین‌المللی در نزدیکی سواحل آمریکا و سکوهای نفتی این کشور رزمایش نظامی برگزار کند؟ اگر نه، پس چرا آمریکا چنین کاری را در خلیج فارس می‌کند؟
حال این کشور درباره سیاست و مقاومت ایران ابراز نگرانی می‌کند، طبیعتاً نگران این است که حضورش در منطقه دچار مشکل شود؛ چرا که ایران انتقام راهبردی خود از ترور شهید سلیمانی را خروج نیروهای آمریکایی از منطقه اعلام کرده است.
انتهای پیام/.+
