استقبال محتاطانه طالبان از مدارس دخترانه در افغانستان
نشریه آمریکایی نوشت که در برخی مناطق روستایی و تحت کنترل طالبان دختران و خواهران اعضای این گروه برای تحصیل به مدارس دخترانه می‌روند.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، نشریه آمریکایی «فارین پالیسی» نوشت که در یک سال گذشته «حبیب الرحمان» در یکی از مناطق دورافتاده روستایی در جنوب افغانستان که تحت کنترل طالبان است در خانه خود برای تحصیل دختران یک مدرسه دخترانه کوچک ایجاد کرده است.
به‌گفته روستاییان برخی از دختران در این مدرسه از وابستگان طالبان می‌باشند و اعضای این گروه اطمینان داده‌اند که هیچ مشکلی با این مدرسه ندارند.
رحمان در این باره به فارین پالیسی گفت: برخی از دانش‌آموزانم دختر، خواهر و یا برادرزاده و خواهرزاده طالبان هستند؛ بیشتر این مردان در روستای ما زندگی نمی‌کنند. آنها مشغول جنگ هستند اما خویشاوندانشان را تشویق می‌کنند تا به مدرسه من بیایند و تحصیل کنند.
«لطیفه خوستی» یکی از دانش‌آموزان این مدرسه گفت: برادر من از اعضای طالبان است اما هیچ مشکلی با مدرسه ندارد؛ او می‌خواهد من در طلب دانش و تحصیل باشم.
حبیب الرحمان که خود در پایتخت افغانستان تحصیل کرده است، گفت: تحصیل بخش مهمی از دین اسلام است طالبان نیز آن را می‌دانند اما به‌نظر می‌رسد آنها موضع واضحی درباره تحصیل دختران ندارند.
هنگامی که طالبان در دهه 90 میلادی به قدرت رسید، یک حکومت مردسالارانه بسیار افراطی را در افغانستان تحمیل کرد و آموزش زنان در سراسر کشور ممنوع شد، علاوه بر این، زنان مجاز به کار نبودند و نمی‌توانستند خانه خود را بدون یک خویشاوند نزدیک مرد ترک کنند، اما در حقیقت، پیش از ایجاد طالبان، سیاست‌های زن‌ستیزانه در افغانستان شکل گرفته بود.
پس از اینکه مجاهدین در سال 1992 کابل را تصرف و آخرین دولت کمونیستی را سرنگون کرد خصومت علیه زنان در مناطق شهری افزایش یافت. همچنین، کل این مسئله همواره توسط دولت‌های محلی و قدرت‌های خارجی که به کشور حمله کرده‌اند مورد سوء استفاده قرار گرفته است.
هنگامی که کمونیست‌های افغان در اواخر دهه 70 میلادی کودتای وحشیانه‌ای را رقم زدند، آنها خود را به‌عنوان نیروهای آزادی‌بخش زنان افغانستان نشان داده بر اهمیت آموزش تأکید کردند. غالباً، این اتفاق از طریق فیلم‌های تبلیغاتی با تمرکز بر زمان گذار جامعه افغانستان پس از "انقلاب" کمونیست‌ها اتفاق افتاد.
با این حال در همان زمان بسیاری از مدارس تعطیل شدند، تعداد کل مدارس در سراسر کشور کاهش یافت و بسیاری از مخالفان زن در زندانهای پنهان شکنجه و کشته شدند. وقتی روس‌ها به افغانستان حمله کردند، خود را به‌عنوان مدافع حقوق زنان در برابر اسلامگرایان معرفی کردند این در حالی بود که بسیاری از زنان افغان از مجاهدین حمایت می‌کردند.
در سال 2001 میلادی نیز هنگامی که آمریکایی‌ها و متحدین غربی آنها وارد افغانستان شدند این موضوع تکرار شد و غربی‌ها حقوق زنان و به‌ویژه آموزش دختران را از اهداف اصلی خود بیان کردند.
فارین پالیسی نوشت که پس از توافق آمریکا و طالبان مشخص شد که دیر یا زود طالبان به‌گونه‌ای به قدرت بازمی‌گردند و دست‌کم به‌طوری با دولت افغانستان به توافق تقسیم قدرت می‌رسند و بسیاری از مردم افغانستان همچنین از عقبگرد به روزهای تاریک رژیم طالبان می‌ترسند.
این در حالی است که دولت افغانستان و مذاکره‌کنندگان آمریکایی واضح ساختند که چنین عقبگردی رخ نخواهد داد و رهبری طالبان نیز ترجیح داد موضع این گروه درباره تحصیل و حضور زنان در جامعه مبهم بماند و بر اهمیت هنجارهای اسلامی در تحصیل و اشتغال زنان تأکید کرد.
«شیرمحمد عباس استانکزی» عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده طالبان چندی پیش در مصاحبه‌ای گفت: ما مخالف تحصیل و یا اشتغال زنان نیستیم، اما اینجا غرب نیست و ما هنجارهای اسلامی داریم.
گزارش می‌افزاید که برخی اعضای طالبان خویشاوندانشان را به مدرسه رحمان می‌فرستند که 30 دانش‌آموز دارد در حالی که برخی خواستار بسته شدن مدرسه می‌شوند و پیام‌های تهدیدآمیزی ارسال می‌کنند.
«اختر زمان» از ساکنان روستا در این باره گفت: بعد از اینکه با اعضای طالبان که می‌شناختیم صحبت کردیم، آنها عصبانی شدند، آنها گفتند که خواهند فهمید که چه‌کسی مدرسه را تهدید می‌کند.
انتهای پیام/.+
