پشت صحنه برنامه "دعوت"| تهیهکننده: اسپانسر نخواستیم تا از هدفمان دور نشویم/ حجتالاسلام برمایی: لاکچری نیستم!
مجتبی کشاورز تهیهکننده برنامه "دعوت" درباره اسپانسر و رقابت، گفت: اسپانسر نخواستیم تا از هدفمان دور نشویم؛ ما دنبال رقابت با خودمان بودیم که هر روز نسبت به قبل خودمان بهتر شویم.
خبرگزاری تسنیم- مجتبی برزگر: زمانی "دعوت" برنامه شبانه تلویزیون بود و الان چند سالی است مدل برنامه‌سازی‌اش را تغییر داده و با محوریت "خانواده" پیش از افطار روی آنتن می‌رود. برنامه‌ای که تهیهکننده نام‌آشنایی دارد و محمد پیوندی سردبیری فعال و با تجربه در کنار خود قرار داده است و حجتالاسلام برمایی که بعد از تجربه سال قبل، حالا برای دومین سال در کسوتِ مجری برنامه یا به قولِ خودش میزبان و راهبر برنامه است.
باور نمی‌کردیم در دلِ ورزشگاهی، چنین لوکیشن و دکوری بنا شده که ما را یادِ طراحی‌های مسجد می‌اندازد. همه ماسک‌زده و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی پشت دوربین قرار گرفته‌اند. جالب است که همه‌چیز برنامه‌ریزی شده بود و مثلِ برخی از برنامه‌های دیگر سردرگم نبودند که قرار است حالا چه بشود و چه اتفاقاتی را امروز رقم بزنند. به قولِ پیوندی سردبیر برنامه از مدت‌ها قبل، در اتاق فکر همه هدف‌گذاری‌ها و راهبری‌ها اتفاق افتاده است.
وارد لوکیشن می‌شویم کتابخانه‌ای را روبرویمان می‌بینیم که مجری برنامه می‌نشیند و شروع برنامه آنجا اتفاق می‌افتد. مقدمه‌ای که مخاطب را آماده شنیدن و دیدنِ روایت "دعوت" می‌کند. سال گذشته "دعوت" با محوریت ازدواج و گفت‌وگو با زوج‌های جوان پیش رفت و امسال با توجه به موضوع کرونا و دیگر اتفاقات، همه‌چیز را در دلِ خانواده و حفظ و تحکیم آن جلو برد.
کسانی که رو به روی مجری برنامه می‌نشینند از جنس مردم‌اند و امسال سوژه‌ها و اصطلاحاً کِیس‌هایی به "دعوت" آمده‌اند که جذاب‌تر از هر وقت دیگری بودند؛ آنقدر که برخی از آن سوژه‌ها هنوز در فضای مجازی دست به دست می‌شود و برای مخاطب قابل توجه است. به قولِ مجتبی کشاورز تهیهکننده برنامه، "دعوت"، آیینه‌ای است که مردم خودشان را در آن می‌بینند و توانسته با روایت داستان‌هایش، مشکلات، آسیب‌ها و اتفاقات مختلف اجتماعی را برای لحظاتی به خانه‌ها ببرد.
یکی از نقاط قابل توجه "دعوت" امسال، دکوری است که مسجد را به یادِ ما می‌اندازد. دکور برنامه را پیمان قانع طراحی کرده و المان‌های مذهبی ویژه رمضان در آن به چشم می‌خورد. این خوش‌سلیقگی عوامل گروه را می‌رساند که از سالن بزرگِ ورزشی چنین دکورِ دلنشین رمضانی درآورده‌اند. هنوز لحظاتی مانده تا برنامه "دعوت" پخش زنده‌اش را آغاز کند. همه گروه مشغول کارند اما در گوشه‌ای به محمد پیوندی سردبیر برنامه می‌رسیم که مشغول صحبت با مهمانان امشب است. سعه‌صدرِ بسیاری دارد وقتی همه روایت و صحبت‌های مهمانان را می‌شنود لبخندی می‌زند و از آنها می‌خواهد با آرامش، روایت و داستانِ زندگی‌شان را روی آنتن برای مردم بگویند.
بعد از بازدید و پیگیری‌های مجتبی کشاورز تهیهکننده و صحبت با حجتالاسلام برمایی، همه‌چیز آماده شروع برنامه است؛ نور، صدا و دوربین! واحد سیار هم در خارج از استودیو و فضای بیرونی مستقر شده و برمایی پلاتوی آغازین را جلوی دوربین برای مردم می‌گوید. حالا با شروع تیتراژ برنامه که رضا صادقی آن را خوانده، همه‌چیز مهیای گفت‌وگوی امروز است. از گپ و گفت آن روز مجری و مهمان برنامه بگذریم، سفره افطار "دعوت" هم نکته قابل توجهی است که با تیتراژ پایانی برنامه که مصطفی راغب آن را خوانده همه مخاطبین را به نشستن خانوادگی دور یک سفره دعوت می‌کند. این همان سرمنزل اصلی برنامه یعنی سبک زندگی و خانواده است.
در لا به لای برنامه امکانش فراهم نشد با تهیهکننده، سردبیر و یا مجری گفت‌وگو کنیم، بعد از پایانِ "دعوت" آن روز، دور همان میزی نشستیم و گفت‌وگو کردیم که برمایی میزبان یا مجری برنامه اولین پلاتویش را از آنجا می‌خواند. اتفاق خوبی رقم خورد و توانستم با مجتبی کشاورز تهیهکننده، حجتالاسلام محمد برمایی میزبان و محمد پیوندی سردبیر برنامه دورِ یک میز به گفت‌وگو بنشینیم؛ هرآنچه روی آنتنِ امسال "دعوت" اتفاق افتاده، حاشیه‌هایی که در فضای مجازی به راه افتاد و خیلی از اتفاقات دیگر در این گپ و گفت مطرح شد که مشروح آن در ادامه از نظرتان می‌گذرد:
خانواده برای ما صرفاً موضوع رسانه‌ای نیست
*بگذارید از اینجا شروع کنیم وجه تمایز "دعوت" امسال با سال گذشته در چیست؟ به هر حال سال گذشته هم سبک زندگی و ازدواج جوانان مسئله و دغدغه‌تان بود و امسال در بسترِ کرونا و اتفاقات دیگر، "دعوت" با خانواده وارد فضاهای جدید هم شد؛ در این باره صحبت کنید.
حجتالاسلام محمد برمایی: دعوت از زمانی که فرمش تغییر کرد و وارد برنامه‌سازی شد به سمت خانواده رفت. خانواده نه صرفاً یک ویترین برای دعوت خانواده، بلکه یک دغدغه است با تمام موضوعاتش؛ آسیب‌ها، فرصت‌ها و برش‌های مختلف و متعددی که مردم با آن مواجه‌اند برای ما اهمیت دارد. کاری با سختی و راحتی قصه‌ها ندارم بنابراین موضوع خانواده برای ما صرفاً موضوع رسانه‌ای نیست بلکه دغدغه اجتماعی است. چون من حداقل به عنوان کسی که کارشناس محتوایی برنامه‌ام از روز اول با تهیهکننده، سردبیر، مدیر گروه و تیم تولید به این نتیجه رسیدیم که خانواده مهم‌ترین دغدغه افراد و جامعه ایرانی است. امکان دارد آدمی دغدغه اقتصادی داشته باشد اما اقتصادش را در خدمت خانواده می‌خواهد. ممکن است آدمی دغدغه جهیزیه داشته باشد اما جهیزیه را می‌خواهد که برای دخترش آبرو بخرد. ما سال گذشته به دلیل اینکه خیلی غافلگیر شدم از این مدل برنامه‌سازی، در زمان اندکی که داشتیم تنها برشی از خانواده را به برنامه آوردیم.
پایداری و حفظ کانون خانواده
* امسال هم این زمان اندک را داشتید؟
حجتالاسلام محمد برمایی: نه امسال دو، سه ماه قبل از ماه رمضان تکلیفمان مشخص شد اما سال گذشته یک هفته‌ای به این نتیجه رسیدیم؛ سال گذشته ما توانستیم برشی از تشکیل خانواده نمایش دهیم؛ مسائل جاری در حوزه ازدواج، پیش از ازدواج و در حین ازدواج و نهایتاً 3 سال اول زندگی که به زوج‌های جوان پرداختیم. امسال چون زمان مناسب داشتیم تیم سوژه‌یاب و اتاق‌فکرمان به این نتیجه رسید که بیاییم کل موضوعات به‌روز و دغدغه‌های جامعه را از دریچه خانواده‌های ایرانی مورد بررسی قرار دهیم. مثل شبی که درباره زنان سرپرست خانواده صحبت کردیم، زنان سرپرست خانواده 10 سال است دغدغه اصلی این کشورند. از سال 1395 و 1396 درگیر آموزش این حوزه‌ها بودم و خیلی هم روی این موضوعات اشراف دارم. بنابراین سوژه‌های برنامه مبتنی بر دغدغه‌های اجتماعی اتفاق می‌افتاد که این دغدغه اجتماعی عام مسائل خانواده را در نظر گرفتیم و تنها دو مفهومِ پایداری و حفظ کانون خانواده یعنی زن سرپرست خانواده‌ای که پایداری خانواده‌اش را حفظ می‌کند؛ پایداری خانواده‌ای که در اثر حادثه‌ای بد و غیرقابل پیش‌بینی، اما خانواده را حفظ کرده است.
دغدغه‌مندند و با سیلی صورتشان را سرخ نگه داشتند
اینها وجه تمایزهای اولیه محتوایی است که ما امسال دغدغه‌مان روی دو تا مفهوم خانواده بود؛ حفظ کانون گرم خانواده و پایداری قابل اعتنا در حوزه خانواده. پایداری به معنای اینکه زندگی‌شان را به هر طریق و مشکلاتی حفظ کرده‌اند، اما دغدغه‌مندند و با سیلی صورتشان را سرخ نگه داشتند. نکته دیگر اینکه می‌خواستیم به مسئولین بگوییم این پایداری و این کانون گرم با حلوا حلوا کردن دهانشان شیرین نمی‌شود. وجه تمایز دیگر در مدل برنامه‌سازی است، شما در یک همچنین دکور و همچین برنامه‌ای که می‌تواند القائات خوب معنایی داشته باشد و مسائل خانواده را هم پوشش بدهد حتماً در پشت آن طراح و تهیهکننده خوبی وجود دارد و ما با اتاق فکر فعال و پویایی وارد این برنامه شدیم.
چرا می‌گویند شبیه چیزی شده‌ایم؟
* امسال به طراحی دکور اهمیت خاصی دادید؛ طراحی که ما را یادِ مسجد می‌اندازد. پیرزن و پیرمردی را می‌آورید که هنوز لالایی آن مادربزرگ در فضای مجازی وایرال می‌شود؛ سوژه‌هایی را به عنوان مهمانان برنامه می‌آورید که خیلی تأثیرگذارند اما با این اوصاف باز از عبارت برنامه‌های رمضانی "ماه عسل‌زده" استفاده میکنند...
مجتبی کشاورز: این مطلب اشتباهی است؛ چرا می‌گویند شبیه چیزی شده‌ایم؟ فضای رسانه فضای استقلال مطلق نیست، اساساً این‌طور باشد کسی اولین بار جایی کاری ساخته و تولید کرده بقیه نباید از آن تجربه‌ها و المان‌ها استفاده کنند، چون یکبار فلان شبکه یا فلان کشور کاری مشابه ساخته است.
برای وایرال‌شدن در فضای مجازی کاری نکردیم
محمد پیوندی سردبیر: ما هیچ‌وقت ادعایی نکردیم بلکه تکلیف و دغدغه‌مان را روی آنتن بردیم. ایده‌هایی داشتیم و بر اساس آن کانسپت‌ها و طراحی‌ها که محورمان خانواده بود وارد عمل شدیم. کارشناس حوزه خانواده (برمایی) کار خودش را روی آنتن انجام می‌دهد و ایشان هم هیچ‌وقت نگفته‌اند مجری‌اند بلکه میزبان و راهبرند. از ابتدا هم قرار بود محور برنامه‌مان خانواده باشد و همواره هم دنبال کانسپت خانواده از خروجی قصه‌هایمان هستیم. این اتفاق برایمان خیلی اهمیت دارد؛ شاید برای خیلی‌ها غیرباور باشد اما ما برای وایرال‌شدن در فضای مجازی کاری نکردیم.
فرق استودیو و استیج را نمی‌دانند
* جایی نوشتند که به یک روحانی نقش مجری برنامه‌ای عوام‌پسند بدهیم، در شأن روحانیت نیست. ادبیات و مضامین سخنان یک روحانی است که باید جذاب باشد نه آنکه منبر را به استیج تبدیل کنیم؛ نظر شما درباره این مطلب چیست؟
حجتالاسلام محمد برمایی: به نظرمن ایشان فرق بین استودیو و استیج را نشناخته است.
جایی ندیدم کسی انتقاد مخربی کند و ما جوابی بدهیم
مجتبی کشاورز: ما به کسی جواب نداده‌ایم و نمی‌دهیم چون وقت پرداختن به حاشیه را نداریم. تیم "دعوت" از روزی که شروع به کار کرد بنایش نبوده وارد چالش و حاشیه‌ای شود. اتفاقاً تفکر همه‌مان این بود که هرکس مجاز است هر حرفی بزند و هر تصمیمی بگیرد. جایی ندیدم که کسی انتقاد مخربی کند و ما جوابی بدهیم. چون آنقدر وقت کم داریم برای اصل وجود برنامه که فرصتی نمی‌شود به حاشیه بپردازیم به جز مورد خاص که گفتند جای روحانی اینجا نیست. من سؤالم را این‌طور می‌پرسم که جای روحانی کجاست؟ روحانی برای کارکرد خودش استفاده می‌شود مگر اینجا استیج است؟ یا او را به جُنگی آورده‌ایم! ما کسی را به برنامه اضافه نکردیم، چون آقای برمایی کارشناس از قبل هم کارشناس برنامه "دعوت" بودند.
چرا می‌گویند جایِ روحانی در تلویزیون نیست؟!
دلیل آمدن آقای برمایی به این برنامه روحانی بودن ایشان نیست و ایشان با همین مشخصات اگر روحانی هم نبودند قطعاً مجری برنامه ما بودند. یادتان باشد در "دعوت" آیتمی داشتیم که با ایشان گفت‌وگویی به عنوان کارشناس داشتیم و به صورت مونولوگ بود و اتفاقاً الان هم فرم پلاتو و پاس‌کاری‌های یک مجری را در ایشان نمی‌بینید. نکته دوم ذات ماه مبارک رمضان است که ایجاب می‌کرد از کارشناسی ایشان بهره ببریم قطعاً اگر مثلاٌ در زمان دیگری مثل نوروز بود انتخاب تیم "دعوت"، آقای برمایی نبودند. نکته آخر اینکه گفتند و نوشتند جای روحانی در تلویزیون نیست، در حالی که روحانی مبلّغ است و فضای تلویزیون فضای تبلیغ است.
اینجا کسی شعار نمی‌دهد
محمد پیوندی سردبیر: من به عنوان یک مخاطب می‌گویم برای من و خانواده‌ام که همیشه از آنها نظرخواهی می‌کنم موفق‌ترین برنامه‌های ما در حوزه خانواده‌ها که تاریخی هم شدند، برنامه‌ای بوده است که روحانیون حضور ویژه‌ای در آن داشته‌اند. یا این شب‌ها زیاد می‌شنویم این برنامه شبیه فلان برنامه است من خودم بیش از 13 سال برنامه افطار کار می‌کنم از حیث تجربه‌ام، "دعوت" متفاوت‌ترین برنامه‌ای بود که در آن قصه روایت شده است. از این جهت می‌گویم که من خودم اولین‌بار است که قصه، موضوع و کانسپت دارم یعنی می‌دانم در چه موضوعی باید ورود کنم و دکوپاژ دارم. چون می‌دانیم می‌خواهیم چه‌کار کنیم و موضوع برنامه چیست. اینجا کسی شعار نمی‌دهد و خانواده را با مدل برنامه‌سازی ارائه می‌دهیم.
هیچ‌وقت دنبال رقابت نبودیم!
* آقای کشاورز! من در گفت‌وگویی خواندم که گفته بودید ما دنبال رقابت نبودیم و نیستیم. چون این روزها بحث رقابت بین شبکه‌ها مطرح می‌شود، نظرتان را در این باره بفرمایید.
الان شبکه یک برنامه افطار دارد، شبکه‌های دیگر انواع و اقسام دیگر برنامه تدارک دیده‌اند. من و همکارانم هیچ‌کدام از این برنامه‌ها را دنبال نکرده‌ایم که کدام‌شان چه محتوا و مضامینی را با خودشان به تلویزیون آورده‌اند. هیچ‌وقت دنبال این نبودیم که برنامه‌های دیگر در شبکه‌های سیما چه کارهایی کرده‌اند. دنبال رقابت با خودمان بودیم و هر روز نسبت به قبل خودمان بهتر شویم. ما رقابت با طرحی داریم که به آن فکر می‌کنیم. ما همه رقابتمان در آن طرحی است که تصمیم گرفته‌ایم؛ طرحی که به شبکه داده‌ایم و با آن رقابت می‌کنیم
محتوایشان شبیه به هم نیستند
* چقدر از این طرح که در اتاق‌فکرتان هدف‌گذاری کرده‌اید به آن رسیدید؟
مجتبی کشاورز: تقریباً می‌توانم بگویم 80 درصد به آن رسیده‌ایم، چند تا موضوع دیگر مانده که در شب‌های آینده به آن می‌پردازیم.
محمد پیوندی: شاید در فرم برنامه‌های تلویزیون شبیه به هم باشند اما در محتوایش شبیه به هم نیستند.
ما داریم برای "دعوت" تلویزیون کار می‌کنیم
* با این اوصاف باز هم می‌نویسند "معضل ماه‌عسل‌زدگی در تلویزیون"؛ دلیلش چیست؟
مجتبی کشاورز: ما در دعوت بنای رقابت با هیچ شبکه‌ای را نداریم. اتفاقاً آرزو می‌کنیم همه بهتر از ما باشند؛ هر شبکه‌ای برنامه‌اش بهتر دیده شود ما لذت می‌بریم و به وجد می‌آییم؛ چون همه فرزند تلویزیونیم و برای اعتلاش تلاش می‌کنیم. هر شبکه‌ای رسالت و مأموریت خاص خودش را دارد و ما داریم برای "دعوت" تلویزیون کار می‌کنیم. تیم خودمان را چیده‌ایم و در فضای رقابت هم نیستیم؛ البته بیننده ما را بیشتر ببیند خدا را شکر می‌کنیم.
من معتقدم روحانی نباید لاکچری باشد!
* آقای برمایی! بگذارید درباره لباس‌تان صحبت کنیم که برخی در فضای مجازی آن را لباس فاخر و یا شما را روحانی لاکچری می‌خوانند صحبت کنیم...
ما از احادیث و بیانات علمای دینی صحبت می‌کنیم؛ وقتی می‌خواهیم به نماز بایستیم بهترین لباس‌هایمان را می‌پوشیم. به نظرمن یک روحانی نماد و نوکِ این هرم است. همه روحانیونی که هم‌صنف بنده‌اند و هفته‌ای یک برنامه در شبکه‌های مختلف دارند با بهترین، برندترین و خوش‌رنگ‌ترین لباس‌هایشان می‌آیند. من از روز اول که وارد دنیای طلبگی شدم بیشترین پولم را برای لباس و عطر و ادکلن دادم. مردم باید روحانی را تمیز و آراسته ببینند. من معتقدم روحانی نباید لاکچری باشد! من همه لباس‌هایم ایرانی و از برندهای مثل مقدمی و مطهری است اما به خیاط می‌دهم آراسته و با سلیقه بدوزند. من نباید طوری در رسانه رفتار کنم که انگار اینجا حوزه علمیه است. اینجا منبر و هیئت نیست، اینجا تلویزیون است و فضا و مدیوم مشخصی دارد.
کسانی که این طور نقد میکنند رسانه را نمی‌شناسند
من با دوستانی در "دعوت" کار می‌کنم که همه با چهره‌های برند کار کرده‌اند و سوابق ارزنده‌ای در رسانه دارند. من باید جذابیت رسانه‌ای را مراعات کنم و البته طوری هم نباشد که به شأن روحانیت و جایگاهم آسیب وارد شود. من قوانین و چارچوب تلویزیون را رعایت کرده‌ام و کسانی که در تلویزیون کار کرده‌اند هیچ‌کدامشان به من خرده نگرفتند که بد پوشیدی و لاکچری بود؟ من می‌گویم کسانی که این‌طور نقد میکنند و این نوع لباس‌پوشیدن را لاکچری می‌دانند شناختی از رسانه ندارند. من می‌گویم آنهایی که این‌طور مغرضانه نقد میکنند ناخودآگاه خودشان و عدم آراستگی‌شان را نقد میکنند.
من از کوررنگی فرهنگی ضربه خوردم/ لاکچری نیستم!
* همان‌هایی که نقد میکنند، لباس شما آراسته نباشد هم نقد میکنند...
من معتقدم که روحانی باید آراسته باشد؛ مردم ایران شاید به رفتار من نقد کنند اما به لباسم کار ندارند. من امسال از یک کوررنگی فرهنگی ضربه خوردم. اصلاً اینها پیش خودشان فکر نکردند که من که 15 سال است جلوی دوربین می‌روم تا حالا صورتی و گلبهی پوشیده‌ام که بار دومم باشد؟ این دیگر کورنگی فرهنگی و نداشتن ایمان درست است. این رفتارهای مغرضانه را همان‌هایی کردند که داعیه اعتلای فرهنگ و اندیشه دارند حالا بعد از چند هفته وایرال شدن در فضای مجازی، از من حلالیت می‌خواهند. من که حلالشان کردم اما می‌خواهم بگویم به فرم و مدیوم رسانه احترام می‌گذارم. من لاکچری نیستم و هیچ‌چیز در لباس‌های من پیدا نمی‌کنید و لباس‌های من کاملاً معمولی‌اند.
پاسخ به شائبه‌هایی درباره دستمزد مجری/ ما اسپانسر نخواستیم
* نکته بعدی درباره دستمزد حجتالاسلام برمایی است که برخی‌ها شائبه‌هایی وارد کرده‌اند و می‌گویند ایشان برنامه‌ای بین 4 تا 5 میلیون تومان دریافت میکنند و برنامه اسپانسر آنچنانی دارد؟
مجتبی کشاورز: ما همه پرداختی‌هایمان در برنامه از محل پرداخت صداوسیما است و هیچ اسپانسری نداریم. نه که پیشنهاد اسپانسری نداشتیم بلکه نخواستیم، ما را از هدف اصلی‌مان دور می‌کرد به همین خاطر "دعوت" با استاندارد بودجه سازمانی ساخته شده و با همان روال برآورد و عرف صداوسیما کارش را می‌کند. اتفاقاً درخواست اسپانسری برای "دعوت" بود ما با صحبتی که با همکارانم داشتیم هزینه‌های "دعوت" را در چارچوب سازمان صداوسیما پذیرفتیم تا اسپانسر ما را از هدفمان دور نکند.
دیالوگ، اتفاق و آیتمی بی‌جا و بی‌مورد نداریم
* نکته دیگری که دارم درباره فرم برنامه و سوژه‌هایی که انتخاب کردید. همین انتخاب سوژه‌ها و داستان و روایت داشتن، اینکه می‌دانید از ابتدا و انتهای گفت‌وگو و برنامه قرار است چه اتفاقاتی بیفتد و یا برای تمام لحظات برنامه، فکر کرده‌اید و برنامه دارید این همان وجه تمایز است. بر مهمان برنامه نظارت داشتید که در فضای مجازی مشکلی نداشته باشد و در فضای بیرونی هم حاشیه و چالشی نداشته باشند. چطور به این شکل و شمایل برنامه‌سازی رسیدید؟
مجتبی کشاورز: نیامدیم تا شعار بدهیم؛ درباره هر موضوعی که الان روی آنتن می‌بینید یک‌ماه فکر شده و روی تک‌تک روایت‌ها کار فشرده‌ای داشتیم. همه ابعاد زندگی مهمان برنامه‌مان مورد بررسی قرار گرفته است؛ ما قبل از آنتن می‌دانیم در این 50 دقیقه از کجا شروع کنیم و به کجا می‌خواهیم برسیم. ما دیالوگ، اتفاق و آیتمی بی‌جا و بی‌مورد نداریم.
خانواده آن کوله‌بر برای ما اهمیت دارد
حجتالاسلام محمد برمایی: این زحمت آقای پیوندی و اتاق فکر ما است و گروه فعال و پویا و پرتعدادی‌اند. ما نمی‌رویم سوژه را صِرف جذاب‌بودن موضوع به برنامه بیاوریم؛ ما موضوع را پیدا می‌کنیم و سختی کارمان اینجا است که برای سوژه و آدم‌هایشان موضوع پیدا نکردیم بلکه سختی کار تیم‌های سوژه‌یاب و طراح ما این است که ما آمدیم خانواده را مشخص کردیم. مثلاً در برنامه‌ای به موضوع کوله‌برها پرداختیم موضوعات سیاسی‌اش برایمان مطرح نبود بلکه نمایش آن خانواده کوله‌بر برایمان اهمیت داشت.
به خاطر دیده شدن دنبالِ حاشیه نرفتیم
* آقای پیوندی، مهمان‌هایی که روی آنتن دعوت می‌شدند چقدر وقت می‌گذاشتید و چطور این مهمان‌ها را هدایت می‌کردید که در جریان گفت‌وگو حرف‌های شائبه‌دار و چالش‌برانگیز نزنند و همه‌چیز در قاعده و چارچوب رسانه‌ملی باشد؟
اصولاً از حیث برنامه‌سازی، سخت‌ترین نوع برنامه‌سازی مدلی است که باید با مردم کوچه و خیابان برنامه بسازیم؛ آدم‌هایی که نه تجربه دوربین دارند و نه میزانسن می‌دانند نه دکوپاژ، آنها قصه‌ای دارند که برای خودشان است و تو به عنوان برنامه‌ای که آمده‌ای حرفی بزنی و هدف و الگویی را دنبال می‌کنی، شاید سختی کار ما در دعوت همین باشد. اتفاقاً ما می‌دانیم چه خروجی‌ای به مخاطبمان بدهیم. دنبال محتوای فاخریم، به خاطر دیده شدن به هر قیمتی دنبالِ حاشیه نرفتیم که مثلاً در فضای مجازی مشتری پیدا کنیم. البته حرف‌های بداهه و اصطلاحاً گونه‌های "زرد" هم نوعی برنامه‌سازی است و مخاطبان خودش را دارد. ما آن نوع برنامه‌سازی را قضاوت نمی‌کنیم اما در چارچوب خودمان می‌خواهیم هم قصه روایت کنیم و هم آدم‌هایی را بیاوریم که بسیاری از آنها برای اولین بار است که به تهران می‌آیند چه برسد به اینکه تلویزیون آمده باشند. این هم سختی کار خودمان است.
هر آدمی قصه جذابی دارد باید آن را درست مطرح کرد
* چطور این قصه‌ها را پیدا می‌کردید؟
محمد پیوندی: این که خیلی ساده است و همه قاعده این کار را می‌دانند. چیزی که در این سال‌ها یاد گرفته‌ام به نظرمن هر آدمی چه کوچک و چه بزرگ که از کنارش رد می‌شویم اگر در او درست نگاه کنی قصه جذابی دارد. شاید من خودمم هم این‌طوری فکر می‌کردم که باید در قصه‌ها و روایت‌ها یک داستان جذاب بیاورم. یک داستانی که خیلی وایرال شده بیاورم. به نظرمن قصه پیدا کردن کار پیچیده‌ای نیست بلکه نوع روایت و آن قصه را در تلویزیون مطرح کردن، حائز اهمیت است.
مردم خودشان را در "دعوت" می‌بینند
* قصه‌ای که بتواند مخاطب جذب کند خیلی مهم است...
مجتبی کشاورز: علت اینکه مخاطب جذب شده این است مردم خودشان را در قصه‌های ساده "دعوت" می‌بینند و در هر قسمت بیشتر خودش را نشان می‌دهد. چون موضوع خانواده است و مخاطبین ما یا خودشان و یا دور و برشان را در این موضوع دیده‌اند. ما همیشه در دعوت کرامت میهمان برایمان اولویت بوده و هست.
قرار نیست درد و رنج مردم را جار بزنیم
حجتالاسلام محمد برمایی: رضایت مهمان از گفت‌وگو بسیار بالا است؛ یعنی وقتی برنامه تمام می‌شود و می‌خواهند استودیو را ترک کنند از ما تشکر میکنند. ما احسن القصص ماجراها و قصه‌های مردم را درمی‌آوریم؛ یعنی اینکه بهترین پیامی که می‌تواند به مخاطب بدهد را برمی‌گزینیم. ما قرار نیست درد و رنج مردم را جار بزنیم و قرار نیست مهمانمان را هم جار بزنیم. باید عزت نفس مهمان حفظ شود؛ نکته مهم‌تر این است که ما در همه بخش‌ها با عواملمان به زبان مشترکی رسیده‌ایم.
ما حرف درست را در جای درست می‌زنیم
مجتبی کشاورز: آقای برمایی در برنامه "دعوت" همان حرفی را می‌زند که حرف همه تیم "دعوت" است در واقع ایشان حرفی را روی آنتن می‌زنند که همه به آن باور داریم. ما مهمان را برای دیده شدن برنامه فدا نمی‌کنیم. هدف تیم "دعوت" این نبود که با درام، قصه را جذاب کنیم، سال گذشته این مطرح می‌شد که شما حرف‌هایی می‌زنید که فقط آقای برمایی می‌توانست بزند اما اصلاً همچنین چیزی نیست ما حرف درست را در جای درست می‌زنیم.
ما از رنج و بدبختی کسی اشکی نگرفته‌ایم
حجتالاسلام برمایی: گفتن و پرداختن به محتوا واقعاً هنری است که من کنار این تیم یاد گرفتم. تمام اشک‌های ریخته شده در برنامه "دعوت" اشک مقدس و خوبی بوده، اشک یک شهیدی بوده است یعنی خانواده شهیدی که ارزشی را دنبال کردند؛ ما از رنج و بدبختی کسی اشکی نگرفته‌ایم.
برنامه عید فطر "دعوت"
* آقای کشاورز درباره برنامه "دعوت" ویژه عیدفطر صحبت کنید.
یک یا دو روز هنوز مشخص نیست؛ طراحی دیگری از مردم خواهیم داشت و هدف برنامه‌مان مردمند. همچون سال قبل مجری در کنار آقای برمایی خواهند بود، چون فرم آن برنامه عیدانه است.
* در آن ویژه‌برنامه مهمان بازیگر هم دارید؟
فضای عید فطر با ماه رمضان فرق می‌کند؛ عید فطر جشن است شاید به آن برسیم.
جهاد رسانه‌ای در شرایط کرونایی
* واقعاً در شرایط کرونایی برنامه‌سازی کار سخت و پیچیده بود؛ قبول دارید؟
مجتبی کشاورز: ما مسئولیت برنامه‌سازی‌مان را انجام دادیم و همکارانم در واقع جهاد رسانه‌ای کردند.
انتهای پیام/