فقدان پیوست رسانهای در اعزام مقتدرانه نفتکشهای ایرانی به ونزوئلا
در میان اخبار کرونایی این روزهای جهان، شکست تحریمهای امریکایی و ورود نفتکشهای ایرانی به ونزوئلا برای رسانههای جهان اهمیت زیادی داشت، اما انگار این حرکت ضد هژمونیک ایران هیچ پیوست رسانهای در داخل کشور نداشت.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم ؛ رسانههای جهان امروز در سیطره اخبار کرونایی گرفتار شدهاند و به دلیل مرکز توجه قرار گرفتن این اخبار تغییر نگاه مردم کار دشواری است. اما در این میان رسانههای جهان به صورت ویژه به اخبار ورود نفتکشهای ایرانی به ونزوئلا پرداختند. رسانههایی که شاید این روزها اخبار کرونایی بیشتر مبتلابه آنها باشد تا کشور خودمان؛ اما بیشتر محتواسازیها با این موضوع در اختیار رسانههای خارجی بوده تا رسانههای داخلی.
بیتوجهی به رسانههای داخلی، دلیل انفعال در جهتدهی افکار عمومی
با اینکه بارها مورد تأکید قرار گرفته که جهان امروز جهان اطلاعات است و هر اقدامی نیاز به پیوست رسانهای مناسب با آن اقدام دارد، اما همچنان اهمیت رسانه برای برخی از مسئولان غیرقابل درک است و همین بیتوجهی به رسانه باعث میشود تا جهتدهی افکار عمومی به جای رسانههای داخلی در اختیار سایر رسانهها قرار گیرد.
رسانههای خارجی از اصطلاح هنجارشکنی بیشتر برای این اقدام ایران استفاده کردند و این اقدام را به مثابه یک تغییر رویکرد جدی قلمداد کردند. رسانههای داخلی اما در این میان اخبار خود را بیشتر بر ترجمه روایتهای رسانههای خارجی مانند آسوشیتدپرس، رویترز، بلومبرگ و یا در سایر موارد بر انعکاس اظهارنظر مسئولان سایر کشورها متمرکز کردند. در صورتی که امکان استقرار حداقل یک تیم خبری در یکی از این نفتکشها وجود داشت و باوجود خطر خبرنگاران زیادی در کشور بودند که پذیرای آن باشند.
اما متأسفانه ابزار اطلاعرسانی و فرآیند استفاده از تیم خبری در مأموریتهای پرخطر تنها به چند رسانه خاص دولتی محدود میشود و به دلیل فقدان استفاده از پتانسیل کشوری در حوزه رسانه، شاهد پوشش نامناسب اخبار ارسال نفتکش به ونزوئلا بودیم.
حتی مصاحبه با کاپیتان نفتکشهای ایرانی هم توسط رسانههای خارجی انجام شده و رسانههای داخلی نسبت به این موضوع کاملاً منفعلانه عمل کردند و دلیل این انفعال هم بیتوجهی مسئولان امر به پیوست رسانهای این موضوع بوده است.
در واقع این اقدام و اعزام نفتکشهای ایرانی به مثابه یک اعلام جنگ علیه تمام تحریمها و تهدیدات امریکا بود و به مقصد رسیدن آنها به پیروزی در یک جنگ هژمونیک شباهت دارد. آیا نباید پوشش رسانهای این پیروزی همتراز با خود عمل باشد؟
انتهای پیام/