بازخوانی یک سفر روحانی ناشناخته از زبان محمدرضا شفیعی کدکنی
«مصیبت‌نامه» سفری است روحانی، با قلمروهایی دیگر و از مسیری دیگر، اما به سوی همان مقصد که در «منطق‌الطیر» دیده می‌شود و پایان هر دو سفرنامه یکی است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، «مصیبت‌نامه» اثر گرانسنگ عطار نیشابوری، شاعر سفرهای روحانی است که شامل 40 مقاله و تعداد فراوانی حکایت شیرین و طنز است که در هفت هزار بیت سروده شده و از شاهکارهای پیر نیشابور به شمار می‌رود. عطار در «مصیبت‌نامه» به بیان مصیبت‌ها و گرفتاری‌های روحانی و نیز حکایت‌های فرعی و خواندنی بسیاری پرداخته است. در این منظومه شیخ نیشابور خواننده را به این امر توجه می‌دهد که فریفته ظاهر نشود و از ورای لفظ و ظواهر امر به حقیقت و معنی اشیا پی ببرد.
«منطق‌الطیر» عطار که به ظاهر سخن از پرواز مرغان به سوی سیمرغ دارد، در معنی، رمزی است از سلوک عارفان و سیر معنوی ایشان در طریق معرفت. «مصیبت‌نامه» نیز سفری است روحانی، با قلمروهایی دیگر و از مسیری دیگر، اما به سوی همان مقصد که در «منطق‌الطیر» دیده می‌شود و پایان هر دو سفرنامه یکی است.
با وجود اهمیت «مصیبت‌نامه»، این اثر چنان که باید در میان مخاطبان شناخته شده نیست و نام عطار عمدتاً با دیگر آثار او شهره شده است. بی‌گمان علت کم‌شناختگی این منظومه، در قیاس با «منطق‌الطیر»، نام آن است که غالباً تصور می‌شود کتابی است در فن مصیبت‌سرایی و نوحه‌خوانی، حال آن که عطار در این اثر، سوگ‌نامه تبار انسان و اضطراب‌های بیکران و جاودانه آدمی و مشکلات ازلی و ابدی بشر را سروده است و این که در عرصه معرفت‌شناسی الاهیات، همه کائنات سرگشته‌اند و گرفتار مصیبت. این کتاب، ازین چشم‌انداز، سوگ‌نامه تبار آدمی است.
انتشارات سخن به تازگی چاپ نهم از این اثر را با مقدمه، شرح و تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی روانه بازار کتاب کرده و در دسترس علاقه‌مندان به آثار عطار نیشابوری و ادبیات عرفانی قرار داده است.
انتهای پیام/
