«معلم مدرسه عشق»؛ روایتی ساده از فرماندهی که در تواضع زبانزد بود
شهدا انسانهایی عادی بودند که مکتب امام روحالله از آنها اسطوره ساخت؛ اسطورههایی چون «علیرضا حاجیبابایی» که تواضع، زینت روح آسمانیاش بود و هرگز شیفته مقام نشد و سر خود را به نشانه تکبر بالا نگرفت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، شهدا اسطوره عشقند؛ عشقی که از تنگنای سنگرها، آنها را به بلندای آسمان کشید و جاوانگی بخشید. «معلم مدرسه عشق» زندگی معلم شهید علیرضا حاجیبابایی نوشته اسماعیل منصوریلاریجانی است که انتشارات صریر در 162 صفحه آنرا چاپ کرده است.
در این کتاب سردار شهید حاجیبابایی با بیان خاطراتی از خانواده و دوستان و همرزمان روایت شده است. در بخشی از کتاب میخوانیم: «تواضع خصلت ذاتی شهید حاجی بابایی بود؛ جاذبه اخلاقی بدون تواضع ممکن نیست؛ چه در دوران معلمی و چه در دوران فرماندهی تواضع و فروتنی در او مجسم بود. همرزم او سردار رضا میرزایی میگوید: شهید حاجی بابایی دوستان را به خواندن خطبه همام نهج البلاغه توصیه میکرد. مخصوصا آن فراز از خطبه که مربوط به تواضع بود؛ تکرار میکرد.
همرزم دیگر او سردار جعفر مظاهری میگوید: شهید حاجی بابایی را در حال قرائت قرآن دیدم که مدام اشک می ریخت و قدری کنجکاو شدم که کدام آیه یا سوره را می خواند که این قدر اشک میریزد. وقتی گوشهایم را به تلاوت آرام او سپردم؛ دیدم که این آیه شریفه را تکرار میکند و میگوید: «ولا تصعر خدک للناس و لا تمش فی الارض مرحا ان الله یحب کل مختال فخور».
نویسنده در توضیح این آیه ادامه میدهد: «ای شهید حاجی بابایی عزیر کجایی تا ببینی که کبر و غرور با ما چه میکند و بازار خودنمایی چقدر داغ است که حتی یاد و نام شما هم در آن معامله میشود».
انتهای پیام/744/ر/ی