آموزش را در کشور طبقاتی کرده‌ایم!

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ احمد نادری با بیان اینکه در چهار دهه گذشته وضعیت پرورش یک وضعیت ناهمگون و بحران آلود بوده است که به یک بحران فرهنگی هم منجر شده است، اظهار کرد: یک سری آزمون و خطاهایی در حوزه فرهنگی از ابتدای انقلاب تاکنون داشته‌ایم؛ یک سیر و فراز و نشیبهایی طی شده است؛ در یک دولتی به غلط به این نتیجه رسیدند که باید این ساختار پرورشی حذف شود با این توجیه که آموزش از پرورش جدا نیست البته اصل حرف درست است اما بدی ماجرا این بود که با یک نگاه سیاسی به این ساختار نگاه میشد.

وی ادامه داد: این اتفاق اواسط دولت دوم اصلاحات رخ داد اما بعد دوباره ساختار برگشت؛ این رفت و برگشت‌ها نشان می‌دهد که بک بحران فرهنگی درست کردهایم و حوزه پرورشی از این بحران فرهنگی رنج میبرد، آزمون و خطاها در حوزه ساختار و نحوه فعالیتها و کارکردها فراز و نشیبهایی داشته است.

مدارس مختلف با سبک‌های متفاوت در حوزه فرهنگ

عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با اشاره به اینکه سطح پرورش را در سطح عاملیت که مربیان پرورشی هستند تعریف کرده‌ایم و ساختاری تعریف نشده است که بزرگترین و جدیترین عیب آموزش و پرورش در این حوزه محسوب میشود، متذکر شد: در حوزه پرورش به یک ساختار منسجم نرسیدهایم. نتیجه این شده است که اکنون مشاهده میکنیم مدارس مختلفی وجود دارد و هرکدام سبکهای مختلف در حوزه فرهنگ دارند.

نادری افزود: تکثر متعادل فرهنگی را نفی نمیکنیم و مهم است و به آن پایبند هستیم اما هیچ کدام از دولتهای ملی از زمان تاسیس تا الان در بحث اصول بنیادین پرورشی کوتاه نیامده‌اند؛ ما اکنون در کشور مدارس مختلفی داریم که سبک‌های آموزشی و پرورشی مختلف دارند، در یک مدرسهای مذهب مهم است در جای دیگر کمتر اهمیت دارد و در واقع سلایق مختلف است. این تکثر تا یک جایی قابل قبول است اما یک پایه پرورشی منظم در سطح کلان ایجاد نکرده‌ایم زیرا اساسا ساختار ما مشکل دارد، علت این است که در دولتهای مختلف دیدگاه‌های سیاسی مختلف را بر آموزش و پرورش غالب کرده‌ایم.

میزان مشارکت دانش‌آموزان در پویش‌های پرورشی چقدر است؟

وی با اشاره به پویش‌ها و برنامه‌های فرهنگی آموزش و پرورش در ایام کرونا گفت: فعالیت‌هایی از این دست از دهه 60 ادامه داشته و فقط مقداری ظاهر آن تغییر می‌کند و درون ساختاری به موضوع نگاه نمی‌شود . خوب است معاون پرورشی پاسخ دهد که آیا میزان شرکت در پویش‌ها قابل اندازهگیری است و تاثیر آن چه میزان بوده است؟ ما یک خطای تاریخی در نظام آموزشی و پرورشی ازدهه 70 به بعد مرتکب شدیم که خصوصی سازی تمام عیار است و بحران جدی کنونی در حوزه پرورشی نتیجه آن است.

نادری افزود: خصوصی سازی این بالا را آورده که اصلا فرهنگ و ارزش‌های ایرانی اسلامی انقلابی برای ما مهم نیست به این معنا که هر فردی پول بیشتری داشته باشد آموزش بهتری دریافت می‌کند و آن هم با هدف پشت سرگذاشتن سد کنکور است . در سطح آموزش عالی هم فرد پول می‌دهد که آموزش ببیند تا پول در بیاورد . یک چرخه ناقصی در سیستم آموزشی ایجاد شده که به آن بحران فرهنگی دامن زده است اکنون انبوهی از اقدامات دم‌دستی را در سطح پرورشی شاهدیم که مدل‌های دهه شصتی است.

دولت‌های نئولیبرال دغدغه آموزش و پرورش ندارند

 عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه دولت‌های توسعه گرا و نئولیبرال اساسا دغدغه پرورش به آن معنا را ندارند، گفت: فعالیت‌های کتابخانه‌ای و ... وجود دارد اما در اولویت و دغدغه جدی نیست نگاه به آموزش و پرورش در دولت نئولیبرال اینگونه است که آموزش و پرورش هزینه‌بر و یک امر سرباری است، مشکل از نوع نگاه است . وقتی نگاه نئولیبرال غلبه می‌کند سیستم به سمت خصوصی سازی می‌رود.

آموزش را طبقاتی کردیم

وی افزود: منکر خدمات ارائه شده نیستم. اما وزیر دولت آقای روحانی اعلام می‌کند که خصوصی سازی را تا 20 درصد افزایش داده که خلاف قانون اساسی است . این سیر خصوصی سازی شتابان خلاف قانون اساسی است و قانون اساسی آموزش همگانی را حق همه میداند در حالی که آموزش را طبقاتی کرده‌ایم. این یک شاخص عدم در اولویت بودن آموزش و پرورش در دولت است. شاخص بعدی دانشگاه فرهنگیان است که زمینگیر شد از دانشگاه فرهنگیان در حال حاضر چیزی باقی نمانده است. ورودی و خروجی که سالیانه باید می‌داشت تا نیروهای تازه نفس را به آموزش و پرورش تزریق کند با یکدیگر همخوانی ندارد.

نادری ادامه داد: چند رو زقبل فراخوانی در شبکه‌های اجتماعی گذاشتم که جامعه فرهنگیان مشکلات را اعلام کنند. 7000 پیام برایم ارسال شد که از این تعداد سه مشکل اصلی احصا شد،  معیشت، منزلت و مدیریت از جمله آنهاست. نظام رتبه‌بندی، اصلاح شرایط جذب، اصلاح شرط سنی در استخدام و ... از جمله مشکلات ذیل این سه محور اصلی هستند. اینها نشان می‌دهد که در دولت نئولیبرال معلم شان و منزلتی ندارد.

 عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه قرار بود دانشگاه فرهنگیان سالانه 100 هزار خروجی داشته باشدکه به حدود 25 هزار ورودی در سال رسیده است، عنوان کرد: جفاهایی در تعیین رئیس دانشگاه فرهنگیان نیز صورت گرفت و با یک لجبازی روی گزینه‌ای اصرار کردند و شورای عالی انقلاب فرهنگی به آ ن رای نداد. اعضای شورا روی رئیس اسبق دانشگاه فرهنگیان حرف داشتند ولی ایشان در یک برههای به طور غیرقانونی سرپرست باقی ماند و یک درگیری در شورای عالی رخ داد و حرمت شکنی‌هایی صورت گرفت. این‌ها نشان می‌دهد که دانشگاه فرهنگیان محل بحث است.

خبر غیررسمی تغییر رییس دانشگاه فرهنگیان 

وی ادامه داد: خبری غیررسمی رسیده است که آقای خنیفر هم از ریاست دانشگاه فرهنگیان حذف و قرار است فرد دیگری جایگزین شود که هنوز نهایی نیست.

نادری با طرح این سؤال از معاون پرورشی وزارت آموزش و پرورش که آیا تلاش‌ها و اقدامات در حال انجام در حوزه پرورشی متناسب با شرایط اجتماعی و فرهنگی کنونی هست یا خیر؟ گفت: به نسل فعلی، نسل دوره دیجیتال می‌گویند و فضا متفاوت از نسل‌های گذشته شده و ابزارهای آموزش و پرورش نسل های گذشته منسوخ شده است.

همکاری آموزش و پرورش باکارتل‌های اقتصادی آموزش

 عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی همچنین درباره گردش مالی چندین هزار میلیاردی موسسات کنکوری متذکر شد: این گردش بالای مالی موسسات کنکوری نشان دهنده مافیای آموزشی است. پنج مشکل اصلی را در آموزش و پرورش احصا کرده‌ام؛ نابرابری آموزشی و فاصله طبقاتی، حذف جایگاه اجتماعی معلم و منزلت آن به علت مسائل مالی، نظام نابرابر خرید خدمت، عدم اهتمام به مسئله تربیت و همکاری با کارتل‌های اقتصادی آموزش از این جمله هستند.

وی افزود: مشکل اصلی آموزش و پرورش این است که سندتحول بنیادین که چندین جلسه در شورای عالی انقلاب فرهنگی صرف آن شد و چندهزار ساعت کارکارشناسی روی آن صورت گرفت، مغفول است و باید دوستان آموزش و پرورش توضیح دهند که برای عملیاتی کردن سند چه کردهاند. در کنار آن سند 2030 در همین دولت شروع به اجرا می‌کند که دوستان مدعی هستند اکنون متوقف شده و امیدواریم که به صورت عملی کنار رفته باشد.

نادری با بیان اینکه باید آموزش و پرورش را از سیطره نگاههای سیاسی خارج کرد، ادامه داد: مشاهده کردیم که در دولتهای مختلف به آموزش و پرورش به دید سازمان رای و یک حزب سیاسی نگریسته شده است. آ موزش و پرورش در همه دولتهای ملی پایهای ترین وسیله اجتماعی کردن است و بای  فکر جدی به حال آن کنیم وگرنه در گام دوم انقلاب نمیتوانیم دستاورد جدی داشته باشیم.

انتهای پیام/