سهم ناچیز ورزش ایران از کرسی‌های بین‌المللی| واعظ آشتیانی: دیپلماسی ورزشی بلد نیستیم
قائم مقام پیشین سازمان تربیت بدنی گفت: ما برای کسب کرسی در مجامع بین‌المللی باید دیپلماسی ورزشی بلد باشیم که البته بلد نیستیم.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در صد و سی و ششمین نشست کمیته بین‌المللی المپیک دو نایب رئیس جدید و همچنین دو عضو هیئت اجرایی انتخاب شدند و پنج نفر دیگر نیز به عضویت کمیته بین المللی المپیک در آمدند و به اصطلاح IOC memeber شدند.
انتشار این خبر در رسانه‌های مختلف داخلی و خارجی در حالی بود که هیچ فرد ایرانی در این نهاد بزرگ ورزشی حضور ندارد و حتی یکی از مسئولان کشورمان هم عضو کمیته بین‌المللی المپیک نیست. این در حالی است که سابقه نشان داده داشتن یک نماینده در IOC می‌تواند در بزنگاه‌ها کمک زیادی به ورزش ایران کند و شأن و جایگاه ورزش کشورمان را بالا ببرد.
امیرضا واعظ آشتیانی قائم مقام پیشین سازمان تربیت بدنی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درخصوص اهمیت داشتن کرسی در IOC و مجامع بین‌المللی اظهار داشت: باید از سه منظر به این مسئله نگاه کرد. نگاه اول این است که فضای دنیا تبدیل به یک فضای سیاسی و رانتی شده و به نوعی مهره‌چینی صورت می‌گیرد و صاحبان کرسی از کشورهایی انتخاب می‌شوند که حرفی برای گفتن نداشته باشند. در واقع هدف اصلی از این کار استفاده از رأی چنین اعضایی است که این مسئله نشان دهنده یک چیدمان کاملاً سیاسی است.
وی افزود: برای مثال فیفا می‌گوید که دولت‌ها نباید در انتخابات فدراسیون فوتبال دخالت کنند اما کشورها با استفاده از شیوه «دخالت پنهان» چنین رفتاری را انجام می‌دهند و فرد مورد نظرشان را منصوب می‌کنند. تسری این مسئله در چیدمان کرسی‌های کمیته بین‌المللی المپیک نیز وجود دارد. در نگاه اول همه چیز قانونی است و مشکلی وجود ندارد اما چیدمان‌ها در پشت پرده انجام می‌شود و در نهایت اتفاقی رقم می‌خورد که مدنظر است.
قائم مقام پیشین سازمان تربیت بدنی ادامه داد: نگاه دوم در قالب یک سوال مطرح می‌شود که ما در حوزه مدیریت ورزشی و قابلیت‌های گفتمانی و دیپلماسی ورزشی چقدر آگاهی داریم؟ واقعیت این است که نیاز به قدرت لابی‌گری و گفت‌وگو و حضور در مجامع بزرگ دیده می‌شود. الان زمان این نیست که ملاک حضور کشورها داشتن عنوان و مدال باشد. بوتان در هیچ رشته‌ای سرآمد نیست اما می‌بینیم که به عنوان یکی از اعضای IOC انتخاب می‌شود. در واقع ملاک انتخاب، مدال داشتن نیست، بلکه قدرت لابی‌گری و گفت‌وگو است.
واعظ آشتیانی گفت: نگاه سوم این است که برخی نمایندگان که در هیئت رئیسه‌ها و همچنین ریاست کمیته‌های مختلف در نهادهای بین‌المللی حضور دارند، متاسفانه نماینده خودشان هستند، نه ایران و حتی آسیا. چنین افرادی نه به قاره خود کمک می‌کنند و نه به کشورشان و به‌گونه‌ای نیز صحبت می‌کنند که فضا برای انتخاب مجددشان در سال‌های آتی مهیا باشد. در مجموع معتقدم که حضور این سه نگاه در کنار یکدیگر باعث می‌شود که امروز شاهد چنین اتفاقاتی در عرصه بین‌المللی باشیم و ایران هیچ کرسی‌ای در کمیته بین‌المللی نداشته باشد.
وی درباره لابی‌هایی که در موردشان صحبت کرد، تصریح کرد: این لابی هم می‌تواند اقتصادی باشد و هم سیاسی. همه دیدند که در بحث میزبانی قطر برای جام جهانی فوتبال یک لابی اقتصادی شکل گرفت.
قائم مقام پیشین سازمان تربیت بدنی در پاسخ به این سوال که چرا هیچ فردی از ایران نتوانسته طی سال‌های اخیر در IOC و مجامع بین‌المللی حضور داشته باشد؟ اظهار داشت: در فضای امروزِ دنیا، سازمان‌های ورزشی موضعگیری خاصی نسبت به ایران دارند که این بی‌تاثیر نیست و در واقع تحت تاثیر لابی صهیونیستی قرار می‌گیرند. مثلا در موضوع مربوط به جودو، همه می‌بینند که بی‌جهت با این فدراسیون برخورد می‌شود و زورِ سیاسی وجود دارد.
واعظ آشتیانی با اشاره به نقش دیپلماسی ورزشی گفت: ما باید دیپلماسی ورزشی را بلد باشیم که البته بلد نیستیم. در این میان برخی هم که انتخاب می‌شوند، برای بالا رفتن پرستیژ شخصی خودشان تلاش می‌کنند و فقط می‌خواهند که باشند، حق‌الزحمه بگیرند، سفر بروند و مطیع باشند. اینها همگی واقعیت‌های موجود است و ما برای آنکه صاحب کرسی شویم باید برای رفع چنین مسائلی تلاش کنیم.
انتهای پیام/
