سهم ناچیز ورزش ایران از کرسیهای بینالمللی| بدیعی: داشتن کرسی میتواند جلوی تضییع حق یک کشور را بگیرد
عضو هیئت رئیسه فدراسیون جهانی تنیس روی میز گفت: داشتن کرسی بینالمللی مستلزم یک حمایت ویژه و کمک وزارت ورزش، کمیته المپیک و همچنین فدراسیون مربوطه است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، در صد و سی و ششمین نشست کمیته بینالمللی المپیک دو نایب رئیس جدید و همچنین دو عضو هیئت اجرایی انتخاب شدند و پنج نفر دیگر نیز به عضویت کمیته بین المللی المپیک در آمدند و به اصطلاح IOC memeber شدند.
انتشار این خبر در رسانههای مختلف داخلی و خارجی در حالی بود که هیچ فرد ایرانی در این نهاد بزرگ ورزشی حضور ندارد و حتی یکی از مسئولان کشورمان هم عضو کمیته بینالمللی المپیک نیست. این در حالی است که سابقه نشان داده داشتن یک نماینده در IOC میتواند در بزنگاهها کمک زیادی به ورزش ایران کند و شأن و جایگاه ورزش کشورمان را بالا ببرد.
افشین بدیعی یکی از افرادی است که چند کرسی مهم بینالمللی در رشته تنیس روی میز را بر عهده دارد و هماکنون به عنوان عضو هیئت رئیسه فدراسیون جهانی این رشته، نایب رئیس کنفدراسیون آسیا، مدیر توسعه کنفدراسیون آسیا و عضو هیئت ژوری مسابقات تنیس روی میز در المپیک توکیو فعالیت میکند.
بدیعی در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در پاسخ به این سوال که «داشتن کرسی در یک نهاد بینالمللی ورزشی اعم از کنفدراسیون یا فدراسیون جهانی هر رشتهای، به طور کلی چه اهمیتی دارد؟» اظهار داشت: داشتن کرسی بینالمللی برای هر رشتهای از چند بُعد دارای اهمیت است. نکته در این خصوص پیرامون اطلاع از جزئیات است. در همه رشتهها رسم بر آن بوده که کلیات مربوط به قوانین و امکانات از سوی آن نهاد و سازمان منتشر میشود، اما آن مسائل تا بخواهد تبدیل به قانون قابل اجرا شود، بحثهای زیادی بر روی آنها در جلسات مختلف صورت میگیرد. زمانی که یک کشور در چنین جلساتی نماینده داشته باشد، از جزئیات باخبر میشود و میتواند آن جزئیات را به کشورش منعکس کرده و از این راه کمک کند. می خواهم در این باره مثالی بزنم؛ در هر کنفدراسیون آسیایی یا فدراسیون جهانی یکسری امکانات، بورسیهها و کلاسهای آموزشی مطرح میشود و زمانی که یک نفر در جلسات باشد، راحتتر میتواند به کشورش کمک کند که از چه طریقی و با چه شیوهای برای گرفتن آن امکانات و کلاسها مکاتبه شود.
وی افزود: مثالی دیگری که میتوانم دراین باره مطرح کنم، موضوع کمک به کشورهایی است که با یک حادثه طبیعی مثل سیل و زلزله درگیر میشوند. من به واسطه شرکت در جلسات فدراسیون جهانی از این موضوع باخبر شدم که چنین کمکهایی تحت عنوان بنیاد ITTF انجام میشود؛ درست همانکاری که درخصوص سیلزدگان غرب ایران صورت گرفت و پس از درخواست فدراسیون ایران، 10 هزار یورو به این مناطق سیلزده کمک شد.
عضو هیئت رئیسه فدراسیون جهانی تنیس روی میز ادامه داد: باید به تغییرات قوانین، تغییر سیستم رنکینگ، نحوه برگزاری مسابقات انتخابی المپیک و ... نیز اشاره کنم که اینها مسائلی هستند که جزئیاتش در جلسات ITTF بررسی میشود و انعکاس آن به فدراسیون ملی میتواند کمک کند که آنها به بهترین نحو خودشان را با آن اتفاقات تطبیق بدهند.
بدیعی گفت: نکته دیگر در این باره این است که وقتی نمایندهای در فدراسیونهای بینالمللی داشته باشید، اگر قرار باشد که حق یک ورزشکار یا تیم تضییع شود، آن نماینده با ارتباطاتی که دارد، میتواند جلوی این مسئله را بگیرد و از حق و حقوق ورزشکاران کشورش دفاع کند. این اتفاقی است که بارها در رشتههای مختلف رخ داده است و در واقع حضور نماینده آن کشور باعث شده جلوی تضییع حق گرفته شود.
وی تصریح کرد: نکته بعدی درخصوص اهمیت داشتن کرسی بینالمللی و مزیتهای آن، اعتماد به نفسی است که ورزشکاران کشورهای دارای عضو در نهادهای بینالمللی پیدا میکنند. بخش عمده اجرای یک ورزشکار در میادین بینالمللی جدا از تواناییهای فنی و بدنی، مربوط به مسائل روحی و روانی است. وقتی کشوری یک نماینده قدرتمند داشته باشد، این ورزشکار خیالش راحت است که حقی از او ضایع نخواهد شد و با آسودگی خاطر میتواند بهترین اجرایش را داشته باشد و نتیجه بهتری بگیرد. این مسئله را از قول بسیاری از ورزشکاران میگویم که وقتی نمایندگان کشورمان در کنفدراسیون آسیا یا فدراسیون جهانی حضور دارند، با راحتی بیشتری مسابقه میدهند.
نایب رئیس کنفدراسیون تنیس روی میز آسیا گفت: نکته بعدی تاثیرگذاری بر قوانینی است که قرار است مصوب شود. در زمان تصویب قانون اگر یک کشور نماینده قدرتمندی داشته باشد، میتواند مسائل کشور خودش را لحاظ کند و در جهتدهی و شکلگیری قانون به نحوی که منافع کشورش تامین شود، تاثیرگذار خواهد بود. البته در شرح وظایف خیلی از پستهای بینالمللی این نیست که نمایندگی یک کشور خاص را در آن مجمع داشته باشد و باید منافع یک منطقه یا قاره را در نظر بگیرد. در این صورت آن شخص صرفاً وظیفهاش این نیست که فقط به مسائل کشور خودش بپردازد، ولی باز هم از آنجایی که تعلق خاطر به کشور وجود دارد، هم مسائل آن قاره و منطقه و هم مسائل کشور لحاظ میشود.
بدیعی در پاسخ به این سوال که «برای داشتن پست و کرسی در چنین نهادهای بینالمللی، چه اقدامی باید صورت بگیرد؟» اظهار داشت: داشتن یک کرسی بینالمللی مستلزم یک حمایت ویژه و صرف هزینه و کمک وزارت ورزش و کمیته المپیک و همچنین فدراسیون مربوطه است. برای مثال در کمیته المپیک قطر بودجه ویژهای به منظور کسب کرسیهای بینالمللی اختصاص پیدا میکند. در همین راستا کلاسهای مخصوصی برای این هدفگذاری برگزار میشود تا افرادی که قصد نامزدی در نهادهای بینالمللی را دارند، با نحوه صحبت کردن و همچنین لابی کردن آشنا شوند و بدانند که از چه طریقی میتوانند زودتر و راحتتر به پستهای بینالمللی برسند. بنابراین وظیفه کمیته المپیک و وزارت ورزش است که به نظرم باید در این باره کمیتهای تشکیل شود و در این کمیته به نفراتی که قصد کاندیداتوری دارند، آموزشهای لازم داده شود و امکانات لازم در اختیارشان قرار بگیرد تا آن افراد بتوانند در کسب کرسی مدنظر موفق عمل کنند.
وی صحبتهایش را با گلایهای از عدم حمایتها اینگونه ادامه داد: موارد متعددی بوده که کمک چندانی صورت نگرفته است. برای مثال میتوانم از کاندیداتوری خودم برای نایب رئیسی فدراسیون جهانی اشاره کنم که حتی به کمیته المپیک هم مراجعه کردم، اما متاسفانه هیچ کمکی از ناحیه این کمیته دریافت نکردم. من علیرغم این عدم حمایت و البته حمایت فدراسیون، 80 رای آوردم، اما رقیب قطری که 1.5 میلیون دلار از طریق کمیته المپیک کشورش هزینه کرده بود، با اختلاف جزئی پیروز شد و روی صندلی نایب رئیسی فدراسیون جهانی نشست.
مدیر توسعه کنفدراسیون تنیس روی میز آسیا عنوان کرد: این را هم باید تاکید کنم که فدراسیون تنیس روی میز ایران همیشه حمایت کرده و در همه مواردی که من یا سایر دوستان نامزد شدهایم، هر کاری که از دستش برآمده، انجام داده است، اما به نظرم این فراتر از توان یک فدراسیون ملی است و کمیته المپیک حتماً باید کمیتهای را در این زمینه تدارک ببیند و یکسری آدمهای حرفهای که در این باره تجربه دارند، به کار بگیرد و همچنین بودجه جداگانه اختصاص بدهد تا در مسیر کسب کرسی کمک شود.
بدیعی در پاسخ به این سوال که «رایزنی و لابیها برای در اختیار داشتن کرسی چگونه نقش خود را ایفا میکنند؟» گفت: همه انسان هستیم و انسانها موجودات اجتماعی هستند و تحت تاثیر سایرین قرار میگیرند. درست است که مقررات در مجامع مختلف حاکم است، اما به هر حال تاثیر روابط انسانها را نمیتوان به هیچ وجه نادیده گرفت. بنابراین رایزنی و لابی از راههای مختلف میتواند به کسب کرسی کمک کند. به عنوان مثال سفارتخانهها در کشورهای مختلف برای رایزنی با وزارت ورزش یا فدراسیون مربوطه یا کمیته المپیک آن کشور میتوانند تاثیرگذار باشند.
وی در پایان تاکید کرد: خیلی کارهای دیگر است که در این زمینه رایزنی میتواند تاثیرگذار باشد. البته همه اینهایی که گفتم، نیازمند یک عزم ملی است که فراتر از توان فدراسیونهای هر رشته است. در واقع این چیزی است که کمیته المپیک و روابط بینالملل وزارت ورزش باید روی آنها برنامهریزی کنند و کار کنند.
انتهای پیام/