خاموشی پژوهشگر ادبیات عامیانه تطبیقی
دستاورد سلیمی پس از سال‌ها پژوهش و گردآوری قصه‌ها و متل‌های ایرانی، تنهایی و خانه‌نشینی، دریغ از تجدید چاپ نشدن کتاب‌های قدیمی‌اش و انتظار برای انتشار دست نوشته‌هایش بود.
خبرگزاری تسنیم؛ سید‌علی کاشفی خوانساری:
منوچهر سلیمی گردآورنده افسانه‌ها و قصه‌های بومی در 93 سالگی درگذشت و گنجینه‌ای از فرهنگ مردم این سرزمین را با خود به خاک برد. دستاورد سلیمی پس از سال‌ها پژوهش و گردآوری قصه‌ها و متل‌های ایرانی، تنهایی و خانه‌نشینی، دریغ از تجدید چاپ نشدن کتاب‌های قدیمی‌اش و انتظار برای انتشار دست نوشته‌هایش بود.
تاریخ تولد سلیمی در شناسنامه 05/12/ 1307 بود، اما خودش اعتقاد داشت متولد سال 1306 است. محل تولد او روستای فشند از توابع شهرستان هشتگرد در استان البرز امروزی است. کلاس پنجم را تمام کرده بود که در بحبوحه جنگ جهانی دوم خانواده او به تهران کوچیدند و او به عنوان کارگر چاپخانه و بعد مصصح متون چاپی مشغول به کار شد. از جوانی به انتشار مقالات در روزنامه‌ها و بازنشر نقل‌ها و حکایت‌های عامیانه پرداخت. از نیمه دوم دهه 20 سلیمی به عنوان کارمند اداری در هفته‌نامه توفیق مشغول به کار شد، اما هشت سال بعد با کودتای 28 مرداد توفیق و بسیاری نشریات دیگر تعطیل شدند.
سلیمی دیپلم ادبی گرفت و در یک شرکت ساختمانی کارمند شد، اما گردآوری افسانه‌ها را ادامه داد. در سفرهای مختلف با ضبط صوت به جمع‌آوری فرهنگ عامه پرداخت. او در سال 1342 به استخدام وزارت بهداری درآمد و کمی بعد ازدواج کرد که حاصل آن دو پسر و یک دختر بود. اولین کتاب‌های او با عنوان مشترک قصه‌های ایرانی و چند کتاب کودک به قلم او در دهه پنجاه انتشار یافت. سلیمی سال 1372 بازنشسته شد اما همچنان به پژوهش درباره افسانه‌ها ادامه داد و نسخه‌های کامل‌تر و جدیدی از پژوهش‌هایش منتشر ساخت.
پاییز سال گذشته انجمن نویسندگان کودک و نوجوان طی مراسمی با عنوان قدر مجموعه گل، بزرگداشتی برای او و دو عضو پیشکسوت دیگر خود برگزار کرد.
ویژگی سلیمی در مقایسه با سایر پژوهندگان ادبیات عامیانه، توجه او به جنبه تطبیقی افسانه‌ها بود. سلیمی از طریق همکار خود در وزارت بهداری (وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی امروز) ناصرالدین صاحب الزمانی با مهرداد بهار آشنا شد و با راهنمایی او به بررسی تطبیقی میان افسانه‌های عامیانه مناطق مختلف ایران، سایر مناطق فارسی‌زبان و حتی افسانه‌های اروپایی علاقه‌مند شد. آشنایی سلیمی و روشن رحمانی، فولکلور پژوه تاجیکستانی به واسطه مهرداد بهار زمینه‌ساز همکاری این دو شد.
منوچهر سلیمی روز پنجشنبه 30 مرداد1399 درگذشت و دست ما را از تحلیل‌ها و مقایسه‌های ریزبینانه درباره افسانه‌ها کوتاه کرد.
از منوچهر سلیمی 16 عنوان کتاب منتشر شده و چند کتاب منتشر نشده به یادگار مانده است. درگذشت پژوهندگان ادبیات عامه دریغ و درد مضاعفی نسبت به سایر اهل قلم به همراه دارد؛ چرا که دهها و صدها قصه‌گوی قدیمی روستایی و عشایری و شهری هم که این پژوهندگان حامل و حافظ قصه‌ها و افسانه‌هایشان بودند، دوباره و برای همیشه با مرگ آنها می‌میرند.
همین‌جا از فرصت استفاده می‌کنم و صمیمانه برای برادر ارجمندم سید احمد وکیلیان پژوهنده ساعی ادبیات عامیانه و مدیر محترم نشریه فرهنگ مردم آرزوی سلامت و بهبودی می‌کنم و توجه مدیران دولتی و فرهنگی را به عیادت و دلجویی ایشان و اهتمام جدی به تدوین و نشر نوشته‌ها و یادداشت‌هایش جلب می‌کنم.
امیدوارم فرزندان مرحوم سلیمی نیز با گردآوری و تدوین یادداشت‌های ایشان کار ناتمام پدر را به سرانجام برسانند.
استاد عزیز آقای سلیمی! وقتی در سال‌های مهدکودک مربی‌ام کتاب "شیر و مورچه" تو را برایم خواند و آن را به من هدیه کرد نمی‌دانستم که در بزرگسالی تو را از نزدیک خواهم دید و از کتاب‌ها و صحبت‌هایت دانستنی‌های فراوانی درباره قصه‌ها و قصه‌گویان ایرانی خواهم آموخت. روحت شاد و یادت تا همیشه سبز.
انتهای پیام/
