واقف حرم رضوی: دلمان برای زیارت امام رضا(ع) پر می‌کشد/ وقف رضوی بهترین باقیات‌الصاحات است
گروه استانها- واقف حرم منور رضوی معتقد است وقفی که مزین به نام امام رضا(ع) می‌شود بهترین باقیات الصالحات است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، بارگاه نورانی امام رضا(ع) از دیرباز تجلی گاه وقف و نیکوکاری بوده و دریادلان بسیاری در طول تاریخ از املاک و دارایی‌‌های خود گذشتند و آن‌ها را در راه خشنودی پروردگار و شمس الشموس(ع) بر روضه رضویه وقف کردند.
در پشت پرده وقف هر کدام از این واقفان داستانی نهفته است که گاه روایتش کار آسانی نیست. در ادامه با یارمحمد تیموری یکی از این واقفان هم کلام می‌شویم. این بزرگمرد متولد سال 1329 و از کشاورزان اهل روستای عباس آباد فرامیشان شهرستان رشتخوار استان خراسان رضوی است. وی یک قطعه زمین مسکونی را برای صرف در حوزه کودکان ایتام و محرومان این روستا بر حرم مطهر امام هشتم(ع) وقف کرده است.
چه داستانی پشت وقف این قطعه زمین نهفته است؟
تیموری در این زمینه می‌گوید: هشت فرزند، پنج دختر و سه پسر داشتم. پسر کوچکم چند سال قبل در آستانه سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) گفت نذر دارد و باید به مشهد و پابوس آقا علی بن موسی الرضا(ع) برود.
وی شب شهادت را تا صبح در حرم مطهر رضوی به زیارت و عزاداری گذراند. صبح آن روز بهم زنگ زد و تلفن یکی از بستگان‌مان در مشهد را گرفت تا به منزل آنان برود. بعدازظهر آن روز وقتی برای انجام آزمایش پزشکی به خیابان ابن سینا رفته بود، ناگهان در خیابان سکته مغزی شدیدی کرد. چند روزی در کما بود تا اینکه پزشکان به ما اطلاع دادند جای هیچ امیدواری نیست و پسرم مرگ مغزی کرده است.
آنان از ما تقاضا کردند تا در کار خداپسندانه اهدای عضو سهیم شویم و جان چند بیمار نیازمند به اهدای عضو را نجات دهیم. ما هم قبول کردیم، البته ابتدا اهدای عضو اعضای بدن فرزندم برایم خیلی سخت بود. اما حالا از آنجایی که با یک نفر از پیوندشدگان اعضای او ارتباط داریم، احساس خوبی دارم که این کار را انجام دادم.
هر وقت به او که از بسیجیان دوران دفاع مقدس است نگاه می کنم، انگار پسرم را می بینم. حدود شش ماه پس از فوت پسرم امین در اسفند ماه سال 1395، به فکر وقف این قطعه زمین مسکونی افتادیم. این زمین را برای او در روستای خود خریده بودم تا در آن خانهای برایش بسازیم که متأسفانه به دیار باقی شتافت.
می‌خواستم یادگاری و اسمی از او بماند. امین 29 سال بیشتر نداشت و چون ازدواج نکرده بود، فرزندی هم نداشت. از یکی از آشنایان که دستی در کارهای آستان قدس رضوی داشت راهنمایی خواستیم. پیشنهاد داد تا زمین را بر این آستان مقدس وقف کنیم تا حفظ شود. من هم آن را به یاد امین و برای شادی روحش وقف کردم. مراحل اداری در سال 1397 به پایان رسید. امیدوارم آستان قدس رضوی بر روی این قطعه زمین وقفی، مهدکودکی برای اهالی روستایم بسازد.
هر آنچه در زندگی داریم از امام رضا(ع) است. حتی این نفسی که می کشیم از برکت و عنایت این امام بزرگوار است. مرحوم پسرم هم علاقه خاصی به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام به ویژه امام هشتم(ع) داشت و خودش را هر طور که بود در شبهای شهادت و ولادت ائمه اطهار علیهم السلام به مشهد و حرم مطهر رضوی میرساند.
درخواست از امام رضا(ع)
وقف، کار خداپسندانه‌ای است که ائمه اطهار(ع) بر روی آن تأکید بسیار داشتند. دستگیری از حال مردم و فراهم کردن امکانات رفاهی در جامعه خیلی خوب و پسندیده است. امیدوارم به حق امام رضا(ع) اتفاقی که برای خانواده ما افتاد، برای هیچ پدر و مادری پیش نیاید و بیماری هم نیاز به اهدای عضو پیدا نکند، اما اگر این شرایط ناخواسته پیش آمد به هم وطنانم پیشنهاد میکنم در کار خیر اهدای عضو هم پیش قدم شوند.
رشتخوار حدود 200 کیلومتر با مشهد فاصله دارد و معمولا سالی چند بار به این شهر مقدس سفر می کنم، اما به خاطر بیماری کرونا، آخرین بار دی ماه سال گذشته سعادت پابوسی آقا علی بن موسی الرضا(ع) نصیبم شد. آن هم زمانی که برای شرکت در چهارمین همایش تجلیل از واقفان و ناذران آستان قدس رضوی دعوت شده بودم.
مثل بقیه واقفان حاضر در این مراسم به لطف امام رضا(ع) انگشتر ضامن آهویی از سوی آستان قدس رضوی هدیه گرفتم. این روزها که به دلیل بیماری کرونا در خانه هستم، با نگاه به این انگشتر دلم به حرم مطهر رضوی پر می‌کشد. خیلی دلتنگ امام رضا(ع) هستم و از راه دور به ایشان سلام می‌دهم.
از امام رضا(ع) همیشه خواسته‌ام به ما صبر بدهد و اجازه ندهد از خاندان عصمت و طهارت(ع) جدا شویم. از ایشان میخواهم هر چه زودتر بیماری کرونا برطرف شود تا بتوانیم دوباره با آرامش خاطر به پابوس ایشان بیاییم.
انتهای پیام/282/ش
