گفت‌وگوی خواندنی تسنیم با ستاره والیبال نشسته ایران / "مهرزاد" این روزها فقط "کار" می‌خواهد
گروه استانها - ستاره والیبال نشسته و بلندقدترین مرد ایران که پرچم مقدس ایران را در آوردگاه‌های بین المللی به اهتزاز درآورده امروز در شهر و دیارش از بیکاری رنج می‌برد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از چالوس،مرتضی مهرزاد متولد 26 شهریور 1366 در واجارگاه کلاچای متولد شده است و او والیبالیست ایرانی است که در تیم ملی والیبال نشستۀ ایران و ثامن الحجج سبزوار بازی می‌کند. مهرزاد ساکن چالوس ایران است و با قد 246.4 سانتی‌متر به عنوان بلندترین مرد ایران شناخته شده است.
قهرمانی بازی‌های پارآسیایی 2018 اندونزی، دو قهرمانی آسیا در سال‌های 2017 چین و 2019 تایلند، قهرمانی لیگ جهانی تبریز در سال 2018 ، قهرمانی جام بین قاره ای چین در سال 2016 از جمله تجارب موفق این قهرمان ملی ایران است.
ستارۀ والیبال نشستۀ ایران که به عنوان برترین ورزشکار معلول ماه ژوئیه جهان برگزیده شده در فینال جام‌جهانی 2018 نقش پررنگی در پیروزی ایران در برابر بوسنی و هرزگوین ایفا کرد، به گونه‌ای که بازی او مورد تحسین خبرنگار بوسنیایی قرار گرفت.
مهرزاد همچنین به همراه تیم ملی والیبال نشسته ایران برای شرکت در بازی‌های پارالمپیک تابستانی 2016 عازم ریودوژانیرو برزیل شد. تیم ملی والیبال نشسته ایران توانست با شکست بوسنی و هرزگوین در دیدار نهایی به مقام قهرمانی مسابقات و نشان طلا دست یابد.
نکتۀ قابل ذکر در سرنوشت این قهرمان ملی، وضعیت وی در امرار معاش و نداشتن شغل مناسب در شهر و استان خود است. او که سال‌های نوجوانی و جوانی خود دورانی که می‌توانست به فراگیری صنعت یا تمرکز روی درس بگذرد را صرف مدال آوری برای کشور کرده بود، در حال حاضر در شهر و استان خود بیکار و فاقد شغل مناسب است.
وی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در چالوس، اظهار داشت: بعد از بازگشت از مسابقات برای گردن آویز حلقه گل و عکس‌های یادگاری مسئولان صف می بندند ولی در عمل با توجه به مراجعات وی برای اشتغال، صرفا حرف و قول از آنها مانده است.
مهرزاد افزود: بارها برای داشتن شغل مناسب سراغ مسئولان مهم شهری رفته اما جز حرف و قول‌های عمل نشده چیزی ندیده و جوابی نگرفته است.
به گزاش تسنیم، جای بسی سئوال است که شهر و ورزش چالوس چنین ظرفیت‌های مهم و باارزشی دارد ولی این جوان و قهرمان پارالمپیک بیکار باشد و اگر هیچ برنامه مدونی برای تامین شغل و معاش ورزشکاران مدال آور وجود ندارد، اصرار فدراسیون‌ها در برپایی اردوهای طولانی مدت شبانه‌روزی و اتلاف دوران طلایی زندگی این قهرمانان برای چیست؟
دولت کنونی و وزارت ورزش و فدراسیون‌ها همواره مدال‌های قهرمانان را جزو موفقیت‌های خود می‌دانند اما در ازای معیشت آنان مسئولیتی نمی‌پذیرند. معیشت این ورزشکاران مخصوصا قهرمانانی مانند مرتضی مهرزاد چگونه تامین خواهد شد؟
مگر نه اینکه قهرمانان سرمایه‌های ملی ماهستند پس چگونه باید برای آنان اقدامی صورت داد. توجه بیشتر دولت و وزارت ورزش به این قهرمانان ملی باید بیشتر شده تا مانع مهاجرت این نخبگان ورزشی از کشور شویم.
انتهای پیام/ 681/ ع
