معلولیت محرومیت از ادامه زندگی اجتماعی نیست؛ روایت دستان پر توان بانوی معلول شهرکردی که کارآفرینی می‌کند
گروه استانها - جمعی از معلولان با مشکلات کنار آمده‌اند و افرادی درس آموز برای دیگران شده و ثابت کرده‌اند معلولیت هیچگاه محدودیت و محرومیت از ادامه زندگی اجتماعی، دستیابی به افتخارات و سربلندی‌ها نیست.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد، «معلولیت محدودیت نیست» و این جمله تکراری اما قابل تامل که شاید بارها آن را شنیده باشیم بدین معنی است که باید به معلولان در جامعه از زاویه‌ای دیگر نگاه کرد؛ افرادی که به دلیل شرایط جسمی و حرکتی متفاوت، زندگی متفاوت‌تری نسبت به افراد سالم را تجربه می‌کنند.
معلولیت، قصه پر غصه‌ای است که تنها کسانی با آن آشنایی دارند که خود یا عضوی از خانواده آنها معلول باشد، معلولیت واژه‌ای است که بیشتر در ذهن ما به معنای یک ناتوانی معنی می‌شود و می‌تواند مشکلاتی را برای فرد معلول ایجاد کند اما در این میان جمعی از معلولان با این مشکلات کنار آمده‌اند و افرادی درس آموز برای دیگران شده و ثابت کرده‌اند معلولیت هیچگاه محدودیت و محرومیت از ادامه زندگی اجتماعی، دستیابی به افتخارات و سربلندی‌ها نیست و سعی کرده‌اند با حفظ اعتماد به نفس و تلاش مضاعف وارد اجتماع شوند و مانند دیگر افراد جامعه زندگی کنند.
روز معلول همیشه فرصتی است برای بیان کمبودها و مشکلات این قشر از جامعه، اما گاهی می‌توان به بهانه این روز سراغ چهره‌های موفق معلول رفت و از نزدیک دید که این افراد چطور شعار معلولیت محدودیت نیست را در زندگی معنا کردند که امروز به گفت‌وگو با یکی از همین افرادی که توانسته است با اراده‌ای آهنین روی پای خود بایستید، نشستیم.
لیلا جهانبازی 42 ساله دارای مدرک تحصیلی کارشناسی مددکاری خانواده که در یک خانواده روستای زندگی می‌کند. معلولیت مادرزادی نبوده و در سن 2 سالگی در اثر تزریق واکسن معلول شد.
خانم جهانبازی از وضعیت جسمانی خود می‌گوید: من معلولیت جسمی - حرکتی خیلی شدید دارم که با کمک عصا و بریس به سختی چند قدم راه می‌روم و دست چپ هم معلولیت دارد اما با وجود محدودیت‌های جسمانی دست از تلاش و کوشش برنداشتم و هم در زمینه مددکاری به عنوان مددکار فعالیت دارم و هم یک کارگاه خیاطی جهت اشتغال مددجویان ناشنوا دایر کردم.
وی گفت: من خیلی بیشتر از این انتظار استفاده از توانایی‌هایم را دارم و شاید هنوز خودم عنوان را به عنوان یک معلول موفق قبول ندارم.
جهانبازی ادامه داد: خانواده در پیشرفت من خیلی موثر بودند و واقعا اگر خانواده من را حمایت نمی‌کرد نمی‌توانستم در زندگی پیشرفتی داشته باشم، چرا که خانواده هیچ وقت با دید یک فرد معلول به من نگاه نکردند.
این کارآفرین در ادامه بیان کرد: با توجه به اینکه خودم یک فرد معلول بودم و این واقعیت را تجربه کرده بودم که هیچ محدودیتی نمی‌تواند مانع پیشرفت انسان شود و خداوند توانایی‌های زیادی به انسان‌ها داده است، وقتی به عنوان مربی تنیس روی میز با ناشنوایان کار می‌کردم و دیدم که آنها نسبت به من چقدر از نظر جسمانی توانمندتر هستند به این فکر افتادم که اگر حمایت شوند می‌توانند موفق شوند، به همین دلیل با راه‌اندازی کارگاه خیاطی 7 نفر مشغول به کار شدند که 3نفرشان ناشنوا، یک نفر معلول ذهنی خفیف، یک نفر زن سرپرست خانواده و دو نفر از اعضا خانواده معلولین هستند که در حال حاضر بیمه 5 نفرشان را کامل پرداخت می‌کنم.
وی افزود: یکی از انگیزه‌‌هاب من جهت کارآفرینی، خدمت به معلولین بود چراکه معلولین باید به توانایی‌هایشان باور داشته باشند و معلولیت را محدودیت ندانند.
جهانبازی با اشاره به وضعیت کرونا و مشکلات اقتصادی گفت: کرونا سبب شد چند ماه کارگاه تعطیل شود اما با توجه به اینکه در این کارگاه لباس بیمارستان و فرم دانش آموزان تولید می‌شود بنابراین مجددا شروع به کار کردیم و در حال حاضر تولید لباس بیمارستان را انجام می‌دهیم.
وی با بیان اینکه از مسئولان انتظار داریم که حمایتمان کنند، گفت: از بهزیستی دل پر دردی داریم و به دلیل اینکه حمایت نشدیم دیگر مراجعه نکردیم و انتظار داریم برای حمایت از معلولان اهتمام ویژه‌ای داشته باشند.
در پایان باید گفت از سازمانی به نام بهزیستی که وظیفه و رسالتش حمایت همه‌جانبه مادی و معنوی از جامعه معلولان است انتظار می‌رود در احقاق حقوق جامعه معلولان همت بیشتری داشته باشد.
انتهای پیام/7540/ ت
