حماسه های شهید بیضایی، متخصص آموزش تاکتیک عملیات در سوریه

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شهید مدافع حرم، محمودرضا بیضائی با نام جهادی «حسین نصرتی» در 18 آذرماه سال 1360 در تبریز متولد شد. او در بهمن ماه سال 1382 وارد دوره افسری دانشکده امام علی(ع) سپاه شد. و بعد از فارغ التحصیلی در سال 1385 پاسدار رسمی شد. محمودرضا به زبان عربی تسلط کامل داشت و آنرا با لهجه‌های عراقی و سوری تکلم می‌کرد و بخاطر آشنایی با زبان عربی با رزمندگان نهضت جهانی اسلام آشنایی نزدیک و ارتباطی تنگاتنگ داشت.  با آغاز جنگ در سوریه برای دفاع از حرم اهل بیت آگاهانه عازم سوریه شد.

در تاسوعای سال 1392 در منطقه «حجیره» برای آزادسازی کامل اطراف حرم مطهر حضرت زینب (س) از دست تروریستها حضور داشت. این عملیات منجر به پاکسازی حرم تا شعاع چند کیلومتری از لوث وجود تکفیری‌ها شد.  سرانجام، بعد از دو سال حضور در جبهه سوریه، در بعد از ظهر 29 دیماه 1392 همزمان با سالروز میلاد پیامبر اعظم (ص) و امام جعفر صادق (ع) در اثنای درگیری با مزدوران تکفیری در حالی که فرماندهی محور عملیاتی در منطقه «قاسمیة» در جنوب شرقی دمشق را بر عهده داشت، در اثر اصابت ترکش‌های یک تله انفجاری به ناحیه سر و سینه، به فیض شهادت نائل آمد.

امروز 18 آذر ماه سی و نهمین سالگرد ولادت شهید بیضایی است. همرزمان شهید بیضایی، روایات زیادی از تخصص و مهارت او در عملیات و مدیریت جنگ دارند که بخشی از آن در ادامه می آید:

در مدیریت جنگ چریکی، شهید محمودرضا بیضایی بود که توانست با هوش بالا و خلاقیت خدادادی در نحوه مدیریت جنگ ابتکارات ویژه‌ای بروز دهد، از جمله راه اندازی آموزش های تخصصی. وجود سرداران بی نظیر مثل شهید بیضایی و حاج حیدر و دیگر عزیزان بود که در آن روزهای حساس غربت و محرومیت، توانستند با به کارگیری از کمترین امکانات، بهترین بهره برداری را در پیروزی های محور مقاومت داشته باشد.

 به دلیل لیاقت و استعداد ذاتی‌اش توانست در بسیاری از زمینه‌ها رشد کند و مسئولیت‌های بزرگی از جمله فرماندهی نیروهای عمل‌کننده در عملیات های متعددی را تقبل کند. او در اوایل رویارویی و نبرد با تکفیری ها نیز کاملاً آمادگی عملیات های متعدد کوچک و محدود چریکی را داشت. یکی از عملیات ها موفق و مورد تمجید فرماندهی قرارگاه، کمین های شبانه با تله های انفجاری بود که با همکاری مجاهد ابوکوثر، فرمانده گردان های حیدریون انجام می شد.

شهید بیضایی یکی از شجاعترین فرماندهان در آن زمان(سال آغازین جنگ در سوریه) بود. او فرمانده عملیاتی تیپ حیدریون در منطقه غوطه شرقی دمشق و معاون هماهنگ کننده با گردان های حزب الله در منطقه عملیاتی زینبیه بود. شهیدی که دست راست فرماندهی منطقه دمشق یعنی مهمترین و حساس ترین منطقه عملیاتی در کل سوریه، ستون و پایه اصلی فعالیت محور مقاومت در این منطقه بود.

اگر شکستی متوجه این محور می شد، کل مقاومت ضربه سنگینی می خورد و جبران آن بسیار سخت و دشوار می شد چرا که امکانات دشمن مورد حمایت آمریکا و عربستان خیلی بیشتر و بهتر از محور مقاومت بود و انتقال امکانات بسیار سخت بود. چون که فرودگاه در محاصره دشمن و پروازها فقط نصف شب آن هم در هر فرصتی که مناسب بود با ریسک بسیار بالا صورت می گرفت. شاید در 10 یا 20 روز فقط یکبار فرصت پرواز پیش می آمد و این امر کار را برای نیروهای جبهه مقاومت اسلامی سخت و سخت تر می کرد.

اوایل حضور در منطقه، گردان های زینبیون و فاطمیون و غیره تشکیل نشده بودند و فقط گردان های حزب الله مجاهدان لبنانی، گردان های حیدریون مجاهدان عراقی و تعداد اندکی از نیروهای گارد ریاست جمهوری سوریه بودند که ارتش سوریه هم متأسفانه از عملیات و طراحی عملیات، آفند و پدافند، آرایش نظامی و ... هیچ تخصصی نداشتند و به همین دلیل و در هیچ منطقه ای از سوریه به تنهایی نمی توانستند از خط نگهداری کنند.

با توجه به اینکه وسعت منطقه عملیاتی بسیار بود، نیروی رزمنده برای پوشش کل منطقه نداشتیم و به نیروهای سوری نمی توانستیم اعتماد کنیم تا اینکه با تدبیر شهید بیضایی نیروهای سوری به گروه های 15 نفری تقسیم شدند و زیر نظر فرماندهی حیدریون و حزب الله آموزش دیدند.

نیروهای قرارگاه اکثر در رسته های مختلفی تخصص داشتند که با تفکر و پیشنهاد شهید بیضایی زیر نظر کادری مجرب، آموزش های تخصصی کلید خورد و با پیشرفت کار، پادگانی از طرف ارتش سوریه در اختیار قرار گرفت. آموزش ها گسترش یافت و موجب تشکیل هسته نظامی نیروهای مردمی با دستور سردار شهید قاسم سلیمانی شد.

شهید بیضایی در بحث آموزش تاکتیک عملیات و اطلاعات و شناسایی و تخریب، شب و روز و خواب و خوراک نداشت چرا که باید همیشه به خط مقدم سرکشی می کرد و کم و کسری، اشکالات پدافندی و نحوه گسترش نیروها را ارزیابی می کرد و برای رفع اشکالات هماهنگی های لازم را انجام می داد. شهید بیضایی فرمانده ای واقعا گمنام و مظلوم بود.

انتهای پیام/