مطالبات پرستاران در بن‌بست /صدای پر از درد و خستگی پرستاران بخش کووید ۱۹ را چه کسی خواهد شنید؟
گروه استانها-خواستههای اصلی پرستاران را می‌توان از اجرای «قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری» که سال‌ها در بن‌بست مانده و تا رفع کمبود نیروهای پرستار و درنهایت در این چندماه علاوه بر مواجهه با خطرات ویروس کرونا عدم افزایش حقوق و حق کرونا دانست.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از بندرعباس، امشب ساعت 20 شاید صدای بوق کشتی و قطار را در کنار گوش‌هایمان بشنویم و شاید در خانه‌های همدیگر هندوانه شب یلدا را قاچ کنیم؛ اما در این بین صدای پر از درد و خستگی پرستار شیفت شب بخش کووید19 را چه کسی خواهد شنید؟
در حالی که اندکی تا جشن سالگرد ورود مهمان ناخوانده چینی به کشورمان نمانده است، روز فرشتگان بی ادعا در عرصه سلامت فرا رسیده و در این ایام دیگر زخم بال‌هایشان شاید برای کمتر کسی تازگی داشته و مورد توجه باشد.
پرستارانی که در این چندماه از درد و آلام بیماران رنج کشیدند، از دوری خانواده‌هایشان دلتنگ شدند، از حجم خستگی شیفت‌های طاقت‌فرسای بخش کووید به ستوه آمدند و از بی مهری‌های مردم و مسئولین دل شکسته شدند و باز هم صدایی از آنها درنیامد.
این زخم خورده‌های بی ادعا نه تحصنی، نه دست کشیدنی از کار و نه توقعات بی‌جا و اضافی دارند، آنان فقط به دنبال ابتدایی‌ترین حقوق خود هستند که همواره در این سال‌ها پایمال شده و حتی در این روزهای کرونایی، از سهمیه گان و ماسک آنها هم دریغ می‌شود.
این‌ها در حالی است که وزارت بهداشت به جای پرداخت معوقات و کارانه و حقوق های عقب‌مانده پرستاران و رفع صدها مشکل دیگر از این مدافعان سلامت در آستانه هفته پرستار، طرحی برای به صدا درآوردن همزمان سوت قطارها، کشتی‌ها، زنگ کارخانجات و صنایع در ساعت هشت شب 29 آذر داده است.
شاید این حرکت نمادین درجای خود بی‌معنا نباشد اما برای ادای احترام به این مدافعان سلامت و جبران حقوق پایمال شده آنان، تنها قطره‌ای در دریای اقدامات و کارهایی است که وزارت بهداشت می‌تواند در حق‌شان انجام دهد.
مطالبات پرستاران در برزخ اجرایی شدن
خواستههای اصلی پرستاران را می‌توان از اجرای «قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری» که سال‌ها در بن‌بست مانده و تا رفع کمبود نیروهای پرستار و درنهایت در این چندماه علاوه بر مواجهه با خطرات ویروس کرونا و تمام مشکلات و سختی‌هایش، عدم افزایش حقوق و حق کرونا و نداشتن مرخصی، دانست.
به گفته رئیس سازمان نظام پرستاری کشور، کمبود پرستار به شدت احساس می‌شود و ضریب پرستار به تخت 7 تا 8 دهم است و این کمبود موجب اضافه‌کاری اجباری می‌گردد و شیفت‌بندی پرستاران از حالت معمولی خارج شده است.
همچنین طبق آخرین آمار اعلام شده از سوی دبیرکل خانه پرستار، 50 هزار پرستار مبتلا به کرونا و 96 پرستار بر اثر این بیماری، جان خود را از دست داده‌اند و در شرایط فعلی توان کار و نیرویی برای این مدافعان سلامت نمانده است.
بهتر است مسئولین بهداشت و درمان و دانشگاه علوم پزشکی نیز، روز پرستار امسال را برای پرستاران، متفاوت‌تر رقم زنند تا شاید با حل و رفع ابتدایی‌ترین مطالبات آنان، بتوان باری هرچند کوچک از روی دوش آنها برداشت و همچنین از تلاش‌هایشان کمی قدردانی شود.
شب یلدا یا روز پرستار، برای شما کدام مهم‌تر است؟
گفتنی‌های مطالبات و خواستههای پرستاران از مسئولین را گفتیم و اینبار نوبت به مردم کشور و استان هرمزگان نیز می‌رسد تا قدمی برای جبران زحمات بی‌شمار این مدافعان بردارند.
خوشبختانه روزهای کرونایی در استان هرمزگان با روندی کاهشی مواجه شده و آمار بیماران بستری به زیر 120 نفر هم رسیده است و همواره تاکید داشته‌ایم که تداوم این روند کاهشی، به پرهیز از تجمعات و مهمانی‌ها و رعایت اصول بهداشتی وابسته است.
امسال روز پرستار و شب یلدا مصادف با یکدیگر شده‌اند و ویروس کرونا این مناسبات را متفاوت‌تر از سال‌های گذشته نموده است و باعث شده تا شاید کمتر پرستاری ذوق رسیدن این روز را در تقویم داشته باشد و همچنین شب یلدایی بیاید که باید به دور از بزرگ‌ترهای خانواده و فامیل بگذرد.
اهمیت سنت و مهمانی‌های آخرین و بلندترین شب پاییز و علاقه مردم به آن را نمی‌توان کتمان کرد اما به همان اندازه نیز، پرستاران و دیگر کادر درمان هم در حسرت دورهم جمع شدن در خانه بزرگ‌ترهای فامیل به سر می‌برند و مدت‌ها است که خانواده‌هایشان را از نزدیک ندیده‌اند.
امیدواریم مردم فهیم استان هرمزگان به احترام پرستاران و دیگر کادر درمان برای تمام خستگی‌ها و جان‌فشانی‌هایشان در این ایام، شب یلدای امسال را در خانه‌های خود صبح کنند تا ویروس کرونا مهمان منازلشان نشده و از ایجاد یک زنجیره انتقال بزرگ جلوگیری شود.
و سخن آخر را برای پرستاران استان‌مان می‌نویسیم فرشتگانی که عاشقانه در این ده ماه از تمام وجود خود مایه گذاشتند و بی‌پروا در خط مقدم کرونا به جنگ این ویروس منحوس رفته تا جان مردم خود را نجات دهند؛ کسانی که زخم بی‌مهری‌ها در دل‌هایشان نقش بست اما صحنه را خالی نکردند و اکنون هیچ قلمی نمی‌تواند حق آنان را ادا کند.
اما برای مردم و مسئولین این سخن به یادگار بماند، که فاصله «آرزو باهو» با تنها دخترش و «لیلا بهمن‌زاده» با خانواده‌اش را، هزاران بوق کشتی و قطار که هیچ، صور اسرافیل هم دیگر پر نمی‌کند.
گزارش از سمانه جیشی
انتهای پیام/868/ش
