قطع‌شدن دستِ چپ پلنگ هرمزگان+ تصاویر

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، شهاب‌الدین منتظمی مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط‌ زیست، اظهار کرد: با وجود تمام تلاش دامپزشکان متأسفانه دست چپ نازَک، پلنگ هرمزگان قطع شده است که آسیب شدید به بافت و استخوان دلیل قطع دست نازَک بود.

وی افزود: سه‌شنبه هفته گذشته یک قلاده پلنگ در بشاگرد استان هرمزگان در یک تله فلزی گرفتار شد و با اطلاع همیاران به محیط زیست استان هرمزگان، نیروهای محیط زیست استان هرمزگان و دامپزشک اعزامی از استان فارس در روز جمعه نسبت به بیهوشی و زنده‌گیری این گونه اقدام و رادیوگرافی و سرم‌تراپی اولیه برای مداوای دست این حیوان انجام شد.

مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط‌ زیست اضافه کرد: پس از بررسی‌های رادیوگرافی مشخص شد که شکستگی در استخوان دیده شده است و رباط‌های دست آسیب دیده‌اند که صبح روز یکشنبه (30 آذر) این پلنگ با رعایت پروتکل‌های انتقال حیوانات وحشی و با هواپیما به تهران منتقل شد و به بیمارستان دکتر فتاحیان برای ادامه روند درمان انتقال یافت.

منتظمی گفت: این پلنگ پس از بررسی رادیوگرافی، متأسفانه به‌رغم تلاش تمام نیروهای محیط زیست و دامپزشکان بر اثر نکروز استخوان‌های دست چپ که به‌دلیل فشار تله باعث عفونت و از بین رفتن بافت‌های دست شده بود و قابلیت جراحی و ترمیم را نداشت که این ماده‌پلنگ به اتاق عمل انتقال یافت و دست حیوان به‌دلیل از بین رفتن بافت عصبی و استخوان‌ها قطع شد.

وی اظهار کرد: پس از ریکاوری و به هوش آمدن حیوان اقدامات برای انتقال به کلینیک حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست انجام شد و این ماده‌پلنگ چهارساله در کلینیک حیات وحش پردیسان تحت مراقبت قرار دارد.

براساس این گزارش، پلنگ ایرانی یا پلنگ پارسی به‌لحاظ جثه بزرگ‌ترین زیرگونه پلنگ است که بومی غرب آسیا است و در فهرست جانوران «در معرض خطر انقراض» آی‌‌یوسی‌‌ان قرار دارد، طبق برآوردی در سال 2005 کمتر از هزار و 300 پلنگ در گستره‌ای شامل قفقاز، ترکمنستان، جنوب روسیه، پاکستان، افغانستان و ایران زیست می‌کنند. حداقل 60 تا 70 درصد این جمعیت در داخل مرزهای ایران به‌سر می‌برند به این ترتیب ایران مهم‌ترین زیستگاه پلنگ ایرانی در غرب آسیا به‌شمار می‌رود، اصلی‌ترین تهدید پیش‌ِروی بقای این حیوان جدا شدن زیستگاه‌ها و قطع ارتباط ژنتیکی گروه‌های مختلف این حیوان است که معمولاً به تشکیل گروه‌های بسیار کوچک منجر شده‌ است، به‌طوری‌که در همه قلمروی زیستی این حیوان هیچ گروه جمعیتی وجود ندارد که دربرگیرنده بیش از 100 پلنگ بالغ باشد.

کاهش طعمه بر اثر شکار انسان‌ها، گسترش زیربنایی، مزاحمت‌های انسانی و از میان رفتن زیستگاه (شامل چیدن گیاهان و قارچ‌های خوراکی، ساخت معدن، جاده‌سازی، جنگل‌زدایی، آتش‌سوزی و چرای دام) عواملی ا‌ست که منجر به تکه‌تکه شدن زیستگاه‌های حیوان شده‌ است.

انتهای پیام/+