تاریخ موسیقی درمانی در بیمارستان‌های ایران

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، برنامه «ارغنون» با موضوع بررسی اشتیاق به موسیقی و وفاق ملی، با حضور هوشنگ جاوید پژوهشگر فرهنگ مردم و موسیقی نواحی و اقوام ایران، از شبکه رادیویی گفت‌و‌گو روی آنتن رفت.

هوشنگ جاوید در این برنامه گفت: موضوع «اشتهای موسیقی» در تاریخ موسیقی ایران و رساله‌های کهن با عنوان «شوق به موسیقی» مورد بررسی قرار گرفته است. شوق در زیرشاخه‌ی لذت قرار می‌گیرد در حالی که لذت نیز در زیرشاخه‌های باور – باورهای زیبایی شناختی – قرار گرفته است.

این پژوهشگر فرهنگ مردم و اقوام ایران با بیان این که شوق با باور گره خورده است، تأکید کرد: متأسفانه بسیاری از مفاهیم حوزه موسیقی به دلیل عدم وجود آموزش‌های صحیح در ذهن نسل جوان نهادسازی نشده‌اند. ما امروز تعریف مشخصی از شوق نداریم. نسل جوان در حال حاضر شوق را نمی‌شناسد و با قرارگیری در میان فرکانس‌های مختلف سردرگم شده است.

هوشنگ جاوید با اشاره به این که گوش، روانِ انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، تصریح کرد: اهالی موسیقی ایران در مورد تأثیر موسیقی در روانِ انسان رساله‌های متعددی را نوشته‌اند و بسیاری از پزشکان و حکما و روان‌پزشکان به این موضوع تأکید کرده‌اند. جوامع جهانی از تأثیر موسیقی بر روانِ انسان بهره‌برداری‌های متعدد و متنوعی دارند، در حالی که ما در ایران به این موضوع توجه نمی‌کنیم.

این پژوهشگر موسیقی نواحی با اشاره به موسیقی درمانی، توضیح داد: حدود 700 سالِ پیش اکثر بیمارستان‌های ایران با استفاده از موسیقی، بیماران را درمان می‌کردند. سازمان یونسکو قصد دارد با برگزاری همایش در تهران – اسفند 99 – شیوه‌های مختلف درمان‌های سنتی از جمله موسیقی درمانی را مورد بررسی قرار دهد.

هوشنگ جاوید در بخش دیگری از سخنان خود، گفت: باورهای زیبایی‌شناسی همواره به تناسب لحظه‌ی موجود، با زمان گره می‌خورند. حسِ لذت‌جویی همیشه در انسان وجود دارد. حسِ زیبایی‌شناسی موسیقی از طریق گوش به بدن انسان نفوذ می‌کند و در مسیر تأثیر روانی قرار می‌گیرد.

 این پژوهشگر موسیقی نواحی ادامه داد: در برخی از مواقع ممکن است که آوازِ آماتور در شرایط بسیار خوبی ادا شود و شنونده بیش از تکنیکِ موسیقیایی، شوقِ موجود در ادای آواز را دریافت کند.

انتهای پیام/