خوزستان| روایتی از دشواری‌های تحصیل دانش آموزان در جغرافیای محرومیت
در حادثه آتش سوزی مدرسه کانکسی دزفول، دو وزیر در استان بودند اما دریغ از یک دلجویی ساده؛ ۱۲ مدرسه کانکسی بدون حداقل‌های ایمنی همچنان در منطقه وجود دارد.
حجت‌الاسلام علی منصوری مدیر گروه جهادی حافظان وحی که به وضعیت مناطق محروم به ویژه مدارس در استان خوزستان کمک می‌کنند در گفت‌و‌گو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، اظهار کرد: متأسفم این مسئله را بگویم ما صدای به حق مردم را نمی‌خواهیم بشنویم یا اینکه مسئولان در بازی‌های سیاسی خود نمی‌خواهند این صدا را بشنوند، استان خوزستان در حداقل دو حوزه گندم و فرآورده‌های نفتی، کالای استراتژیک برای کشور تولید می‌کند اما هم‌اکنون بسیاری از جاده‌های دسترسی شهری و روستایی استان دچار مشکلات شدیدی هستند.
وی افزود: قیر در اینجا تولید می‌شود اما حتی اختصاص قیر برای جاده‌ها نیست؛ چرا باید مدرسه کانکسی آن هم در ارتفاع یک منطقه صاعقه‌خیز مستقر شود، رعدو برق‌های منطقه سردشت دزفول بسیار شدید است آن وقت یک اتاق فلزی را با حداقل امکانات به عنوان مدرسه کانکسی در این منطقه قرار می‌دهیم. اگر این اتفاق در روز می افتاد تعداد قابل توجهی کشته داشت.
دو وزیر در خوزستان بودند اما دریغ از یک دلجویی ساده
مدیر گروه جهادی حافظان وحی گفت: وزیر آموزش و پرورش و نفت همزمان با این حادثه در منطقه بود اما یک دلجویی ساده از افراد آسیب‌دیده نداشتند و متأسفانه می‌شنویم مسئولان از رایگان بودن خدمات درمانی آسیب‌دیدگان حادثه حرف می‌زنند در حالیکه این جزو وظایفشان است و باید اینگونه باشد.
وی با اشاره به اینکه معلمان مناطق محروم چندین کیلومتر در سرما و گرما با موتور برای رسیدن به مدرسه طی می‌کنند و برخی از آنها حق‌التدریس هستند، ادامه داد: معلمان آسیب‌دیده در حادثه مدرسه کانکسی سردشت، سرباز معلم نیستند، این افراد معلم حق‌التدریس هستند. از سوی دیگر چند نوجوان روستا به همراه اهالی برای کمک به خاموش کردن آتش آمده بودند که دچار سوختگی شدند و باید برای رسیدگی به وضعیت درمانی آنها هم اقدام کنند.
رها کردن مدرسه به خاطر آموزش مجازی!
منصوری گفت: بنده با یکی از نوجوانان آسیب دیده صحبت کردم که می‌گفت "امسال باید به پایه دهم می‌رفتم اما به خاطر آموزش اینترنتی مدرسه نرفتم"، تصور می‌کنم او به خاطر نداشتن گوشی هوشمند دیگر به مدرسه نرفته است همچنین یکی دیگر از نوجوانان سوختگی بالای 80 درصد داشت و متاسفانه حال او چندان مساعد نیست.
مدیر گروه جهادی حافظان وحی عنوان کرد: چطور برای ساخت خانه‌های مردم مصالح به منطقه رفته است اما نمی‌توان برای ساخت مدرسه مصالح فرستاد؟ مگر در این منطقه چند روستای صعب‌العبور وجود دارد؟ بنده وضعیت یک روستا را مشاهده کردم که فاصله آن با جاده آسفالته شاید 4 کلومتر هم نبود اما مدرسه روستا کانکس بود که در نزدیکی جاده هم استقرار داشت.
12 مدرسه کانکسی بدون حداقل ایمنی
منصوری گفت: در منطقه سردشت و شهیون دزفول، 12 مدرسه کانکسی وجود دارد که می‌گویند 4 مدرسه درحال ساخت است اما به دلیل نبود اعتبار لازم پروژه‌ها متوقف شده است از سوی دیگر این کانکس‌ها ایمنی لازم را ندارند. مثلا به سیستم اِرت یا چاه اِرتینگ برای مقابله با صاعقه مجهز نیستند و صرفا یک اتاقک فلزی است.
وی متذکر شد: هم اکنون در این قضیه بسیاری از مسئولان چون در کانون توجه اذهان عمومی هستند شعارهایی می‌دهند و می‌روند اما باید تحقق شعارها را از آنها مطالبه کرد، گروه جهادی ما ساخت 8 مدرسه را برعهده گرفته است که از ظرفیت مردمی استفاده خواهیم کرد و مسئولان به ویژه نوسازی مدارس و شرکت نفت هم باید پای کار بیایند.
شیشه‌های شکسته مدرسه هم تعویض نمی‌شود!
مدیر گروه جهادی حافظان وحی ادامه داد: یک ماه قبل یکی از مدارس روستایی با ما تماس گرفت و گفت، شیشه‌های کلاس درس شکسته است و یک ماه است با آموزش و پرورش تماس می‌گیریم تا بیایند و آن را نصب کنند اما خبری نیست، ما به مدرسه رفتیم و اندازه شیشه‌ها را گرفته و 400 هزار تومان هزینه نصب آن را پرداخت کردیم که این را هم آموزش و پرورش انجام نمی‌داد یعنی حتی مسائل ساده را هم انجام نمی‌دهند.
وی افزود: به فاصله 5 کیلومتر از دزفول، 16 هزار جمعیت داریم اما دانش آموزان تا پایه نهم می‌توانند تحصیل کنند و برای دبیرستان باید به شهر بروند که بیشتر آنها به دلیل دوری مسیر یا فقر ترک تحصیل می‌کنند.
