دعای امام صادق (ع) در شب آخر ماه شعبان
خداوند در این ساعات پایانی ماه شعبان همچنان فرصتی را برای بندگان مؤمن خویش فراهم آورده تا با حجاب‌های کمتر و با طهارت بیشتر وارد حریم ماه رمضان شوند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در آخرین لحظات ایام ماه شعبان و در آستانه ماه مهمانی خدا قرار داریم؛ ماهی که خداوند از همان ابتدا برات آزادی از آتش را برای بسیاری از بندگان در بند گناه را صادر می‌کند و برای بندگان مخلص خویش هدایای فراوانی را از ارزاق معنوی فراهم می‌کند؛ سفره‌ای پر نعمت و گسترده به وسعت عالم که گناهکار و مخلص در آن می‌توانند حضور داشته باشند. اما در این ساعات پایانی ماه شعبان خداوند همچنان فرصتی را برای بندگان مؤمن خویش فراهم آورده تا با حجاب‌های کمتر و با طهارت بیشتر وارد حریم ماه رمضان شوند و از این رهگذر بهره‌های وافرتر از این ماه پر برکت ببرند؛ همانند دعایی که امام رضا (ع) به ما آموخت تا در باقیمانده ماه شعبان بخوانیم «اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ. یعنی خدایا اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشته ما را نیامرزیده‌اى، در آن قسمت که از این ماه مانده ما را، برای ما مغفرت قرار بده.»
یکی دیگر از ادعیه ساعات آخر ماه شعبان دعایی صادره از امام صادق علیه‌السلام است. از حارث بن مغیره نصرى از یاران امام باقر و امام صادق (ع) روایت شده که امام صادق علیه‌السلام در شب آخر شعبان و شب اول ماه رمضان می‌خواند:
اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الشَّهْرَ الْمُبَارَکَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ
خدایا این ماه مبارک (رمضان) که در آن قرآن نازل شد
وَ جُعِلَ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ قَدْ حَضَرَ
و مقرر شد براى هدایت مردم و ادله روشن براى راهنمایى و جدا ساختن حق و باطل اینک فرا رسید
فَسَلِّمْنَا فِیهِ وَ سَلِّمْهُ لَنَا وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا فِی یُسْرٍ مِنْکَ وَ عَافِیَةٍ
و ما را در این ماه و ماه را براى ما سلامت بدار و براى ما این ماه را آسایش و عافیت مسلم دار
یَا مَنْ أَخَذَ الْقَلِیلَ وَ شَکَرَ الْکَثِیرَ اقْبَلْ مِنِّی الْیَسِیرَ
اى آن‌که طاعت اندک ما بندگان را اخذ کرده و مقابلش پاداش بسیار عطا مى‌کنى از من هم این قلیل طاعت بپذیر
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَ لِی إِلَى کُلِّ خَیْرٍ سَبِیلاً وَ مِنْ کُلِّ مَا لاَ تُحِبُّ مَانِعاً یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
اى خدا از تو درخواست مى‌کنم که به هر کار خیرى مرا راه نشان دهى و از هر چه محبوب تو نیست مرا مانع شوى اى مهربان‌ترین مهربانان عالم
یَا مَنْ عَفَا عَنِّی وَ عَمَّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ السَّیِّئَاتِ
اى کسى که از من و از بدی‌هایى که از شرم خلق پنهان داشتم درگذشتى
یَا مَنْ لَمْ یُؤَاخِذْنِی بِارْتِکَابِ الْمَعَاصِی عَفْوَکَ عَفْوَکَ عَفْوَکَ یَا کَرِیمُ
و اى کسى که مرا به ارتکاب گناهان مؤاخذه نفرمودى عفو تو عفو تو عفو تو شامل حالم باد اى ذات بزرگوارى
إِلَهِی وَعَظْتَنِی فَلَمْ أَتَّعِظْ وَ زَجَرْتَنِی عَنْ مَحَارِمِکَ فَلَمْ أَنْزَجِرْ فَمَا عُذْرِی فَاعْفُ عَنِّی یَا کَرِیمُ عَفْوَکَ عَفْوَکَ
خداى من تو مرا موعظه کردى (در کتابت) و من نشنیدم و از هر حرام انزجار دادى و من ترک ننمودم چه عذر به درگاهت آورم از من درگذر اى خداى با کرم و بخشش عفو تو عفو تو شامل حالم باد
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَابِ
اى خدا از تو درخواست مى‌کنم راحتى در وقت مرگ و آمرزش هنگام حساب
عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ التَّجَاوُزُ مِنْ عِنْدِکَ
اگر گناه از بنده بزرگ است عفو و بخشش از تو نیکو است
یَا أَهْلَ التَّقْوَى وَ یَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ عَفْوَکَ عَفْوَکَ
اى که تقوا و آمرزش سزاوار توست عفو تو عفو تو شامل حالم باد
اللَّهُمَّ إِنِّی عَبْدُکَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ ضَعِیفٌ فَقِیرٌ إِلَى رَحْمَتِکَ
اى خدا من بنده تو فرزند بنده و کنیز توام ضعیف و ناتوانم و به رحمت بى پایانت محتاج و تویى که ثروت و برکت نازل بر بندگانت مى‌کنى
وَ أَنْتَ مُنْزِلُ الْغِنَى وَ الْبَرَکَةِ عَلَى الْعِبَادِ قَاهِرٌ مُقْتَدِرٌ أَحْصَیْتَ أَعْمَالَهُمْ وَ قَسَمْتَ أَرْزَاقَهُمْ
تو قاهر و مقتدرى تو اعمال خلق به شمار آورده و روزیشان تقسیم کردهاى
وَ جَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَلْوَانُهُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ
و زبان‌هاشان مختلف و رنگ‌هاشان گوناگون ساختى خلقتى پس از خلقتى دیگر آفریدى
وَ لاَ یَعْلَمُ الْعِبَادُ عِلْمَکَ وَ لاَ یَقْدِرُ الْعِبَادُ قَدْرَکَ وَ کُلُّنَا فَقِیرٌ إِلَى رَحْمَتِکَ فَلاَ تَصْرِفْ عَنِّی وَجْهَکَ
بندگان از علم تو آگاه نیستند و به قدر و مقامت پى نتوانند برد و همه ما خلایق به رحمتت محتاجیم پس تو به کرم و بزرگوارى خود روى از من مگردان
وَ اجْعَلْنِی مِنْ صَالِحِی خَلْقِکَ فِی الْعَمَلِ وَ الْأَمَلِ وَ الْقَضَاءِ وَ الْقَدَرِ
و قرار ده مرا از شایستگان خلقت در مقام عمل و آرزو و در قضا و قدر
اللَّهُمَّ أَبْقِنِی خَیْرَ الْبَقَاءِ وَ أَفْنِنِی خَیْرَ الْفَنَاءِ عَلَى مُوَالاَةِ أَوْلِیَائِکَ وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِکَ وَ الرَّغْبَةِ إِلَیْکَ
خدایا مرا با بهترین حال باقى بدار و در بهترین حال بمیران که آن حال دوستى با اولیای توست و دشمنى با اعدایت و شوق لقایت
وَ الرَّهْبَةِ مِنْکَ وَ الْخُشُوعِ وَ الْوَفَاءِ وَ التَّسْلِیمِ لَکَ وَ التَّصْدِیقِ بِکِتَابِکَ وَ اتِّبَاعِ سُنَّةِ رَسُولِکَ
و ترس از قهر و جلالت و حال خشوع به درگاهت و وفاى به عهدت و به تسلیم و رضایت و با تصدیق به کتابت و پیروى از سنت پیغمبرت
اللَّهُمَّ مَا کَانَ فِی قَلْبِی مِنْ شَکٍّ أَوْ رِیبَةٍ أَوْ جُحُودٍ أَوْ قُنُوطٍ أَوْ فَرَحٍ أَوْ بَذَخٍ أَوْ بَطَرٍ أَوْ خُیَلاَءَ
اى خدا آنچه در دلم از شک و ریب و انکار و یأس و نومیدى و شادى و سرکشى و عیاشى و اسراف یا تکبر و خود پسندى
أَوْ رِیَاءٍ أَوْ سُمْعَةٍ أَوْ شِقَاقٍ أَوْ نِفَاقٍ أَوْ کُفْرٍ أَوْ فُسُوقٍ أَوْ عِصْیَانٍ أَوْ عَظَمَةٍ أَوْ شَیْءٍ لاَ تُحِبُ
یا ریا کارى و خودنمایى یا شقاوت و نفاق و دورویى یا کفر و فسق و گناه یا بزرگى نخوت یا هر چه تو نپسندى
فَأَسْأَلُکَ یَا رَبِّ أَنْ تُبَدِّلَنِی مَکَانَهُ إِیمَاناً بِوَعْدِکَ وَ وَفَاءً بِعَهْدِکَ وَ رِضًا بِقَضَائِکَ
از تو درخواست مى‌کنم که همه این اوصاف را بدل کنى به ایمان به وعدههاى خود و وفاى به عهدت و رضا و خوشنودى به قضایت
وَ زُهْداً فِی الدُّنْیَا وَ رَغْبَةً فِیمَا عِنْدَکَ وَ أَثَرَةً وَ طُمَأْنِینَةً وَ تَوْبَةً نَصُوحاً أَسْأَلُکَ ذَلِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
و زهد در دنیا و شوق و رغبت به آنچه نزد توست و آگاهى و اطمینان خاطر و توبه نصوح که من از تو مى‌طلبم این امور را اى پروردگار عالم
إِلَهِی أَنْتَ مِنْ حِلْمِکَ تُعْصَى وَ مِنْ کَرَمِکَ وَ جُودِکَ تُطَاعُ فَکَأَنَّکَ لَمْ تُعْصَ (تَرَ)
اى خداى من تو بس با حلم و بردبارى خلق که تو را معصیت مى‌کنند گویا نمىبینى و بس با جود و کرمى اطاعتت که مى‌کنند گویا هیچ معصیت نکردهاند
وَ أَنَا وَ مَنْ لَمْ یَعْصِکَ سُکَّانُ أَرْضِکَ فَکُنْ عَلَیْنَا بِالْفَضْلِ جَوَاداً وَ بِالْخَیْرِ عَوَّاداً یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و من با هر که معصیت نکرده است همه ساکنان زمین توایم پس با ما به فضل و رحمتت کرم فرما و به عادتت که خیر و احسان است رفتار کن اى مهربان‌ترین مهربانان عالم
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً دَائِمَةً لاَ تُحْصَى وَ لاَ تُعَدُّ وَ لاَ یَقْدِرُ قَدْرَهَا غَیْرُکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و درود بر محمد (ص) و آلش درودى پیوسته که جز تو کسى آن را به حد و شمار و قدر و اندازه در نیاورد اى مهربان‌ترین مهربانان
انتهای‌پیام/
