معلول ۲۵ ساله مشهدی محدودیت نمی‌شناسد/رویایم قهرمانی در سطح جهان است
گروه استانها-معلول ۲۵ ساله مشهدی که ورزشکار خبرهای نیز هست هیچ محدودیتی نمی‌شناسد و افق‌های روشنی برای خود ترسیم کرده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، بارها شده که با افرادی برخورد کنیم که از لحاظ جسمی و حرکتی با مشکل مواجه هستند، مشکلاتی که ممکن بود هر کدام از ما را از پای درآورد یا ناامید کند... گاهی همین مشکلات جسمی و حرکتی نتوانسته خیلی از این افراد را متوقف کند و سبب شود روحیه‌شان را از دست بدهند.
شاید با دیدن روایت زندگی این افراد ذره‌ای امید، به زندگی و روزمرگی‌های ما جاری شود و با شنیدن موفقیت‌های یک معلول حال دلمان خوب و خوش شود، ته دلمان قرص شود و از این که هر روز و هر شب مشکلات کوچک زندگی‌مان را بزرگ می‌بینیم کمی خجالت بکشیم.
افراد معلول جزیی از جامعه ما هستند؛ چرا که در کوچه پس کوچه‌های شهر و روستا و در همسایگی ما نفس می‌کشند و با توکل زندگی می‌کنند. برای اینکه ثابت کنی معلولیت امتحانی است برای بزرگ شدن و قوی‌تر شدن و اثبات توانستن، راهی سفری پر از شکوفه به سمت یکی از روستاهای زیبای شاندیز می‌شویم.
با دیدن شکوفه‌های بهاری و رنگارنگ در مسیر روستای «گراخک» شاندیز سعی می‌کنی از سرعتت بکاهی و با آرامش بیشتری به مناظر نگاه کنی. از این جشنواره رنگ و زیبایی که عبور می‌کنی؛ مریم حجی‌زاده 25 ساله را ملاقات می‌کنی که با وجود معلولیت محکم ایستاده است، شاید واژه‌هایی چون سخت، دشوار، ناممکن ....از نظر او معنایی ندارد.
با نگاه‌هایش به هر انسان ناامید و افسرده‌ای می‌فهماند که وقتی پای اراده در میان باشد اتفاقات شگفت‌انگیزی رخ می‌دهد؛ شادی و سرزندگی مریم حال دل هر کس که با او همکلام می‌شود را خوب می‌کند.
حجی‌زاده می‌گوید: از بدو تولد معلولیت داشتم اما از همان کودکی به دنبال راهی برای تحقق رویاهای کودکانه‌ام بودم و می‌دانستم برای رسیدن به این رویاها باید سختی‌های زیادی را به جان بخرم، برخلاف خیلی از معلولین من منزوی بودن را انتخاب نکردم، زیرا انتخاب خانه‌نشینی برای فرار از جامعه‌ای که تو را باور ندارد فقط نتیجه‌اش غم و اندوه و افسردگی است.
از نظر مریم پا گذاشتن به این دنیا حالا با هر شکل و ظاهری، یعنی که موهبت الهی شامل حالت شده و باید از این موهبت به بهترین شکل ممکن استفاده کرد.
حجی‌زاده می‌گوید: حکمت خداوند بر هیچ کس پوشیده نیست چون این جهان دائم در حال تغییر است و من همیشه این شعر را زمزمه می‌کنم: «خدا گر ز حکمت ببندد دری؛ ز رحمت گشاید در دیگری» این شعر همیشه به من آرامش می‌دهد. واقعا خیلی جسارت و اراده می‌خواهد که با وجود معلولیت جسمی و حرکتی، ورزش را در روستایی دورافتاده بدون کوچکترین امکانات رفاهی و ورزشی و هیچ حمایتی فقط با توکل بر خدا شروع کنی و مثل مریم حجی‌زاده موفقیت‌های زیادی بدست بیاوری!
مریم از سه خواهر و سه برادرش می‌گوید؛ پدر مریم سال‌هاست فوت کرده و مادرش خانه‌دار است؛ با صحبت‌های او می‌فهمی که مادرش چه جایگاه مهمی در زندگی‌اش دارد.
مریم سال 94 از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده؛ وی تعریف می‌کند: درست بعد از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه، خانم محمدی با او تماس گرفته تا در مسابقات تنیس روی میز که توسط بهزیستی در سطح استان برگزار شده شرکت کنم، از سال 95 به صورت تخصصی وارد رشته تنیس روی میز شدم.
مسابقات تنیس روی میز به صورت رفت و برگشتی انجام می‌شود که در مهرماه سال 95 اولین مسابقه رسمی را شرکت کردم و در تبریز و آذربایجان شرقی اولین مقام رسمی خود که قهرمانی دسته یک کشوری بود را به دست آوردم. در سال 96 هم مقام نایب قهرمانی دسته یک کشوری را کسب کردم. شاید من اولین معلولی باشم که سه سال متوالی در این رشته عنوان قهرمان کشوری را کسب کردم.
این قهرمان ورزشی می‌گوید: عاشق فوتبال هستم و طرفدار شش آتیشه پرسپولیس، طوری که اگر فوتبال باشد جایی نمی‌روم یا حتی اگر در باشگاه تمرین داشته باشم از طریق گوشی بازی تیم مورد علاقه‌ام را دنبال می‌کنم. البته من ورزش‌های دیگری مثل دارت و بدمینتون هم انجام می‌دهم.
مریم با شوخی و خنده از ایده‌آل‌هایش برای ازدواج می‌گوید و اینکه دوست دارد همسر آینده‌اش دید مثبتی نسبت به ورزش داشته باشد و از او بصورت همه جانبه حمایت کند. می‌گوید: خواستگار هم زیاد دارد اما بقول قدیمی‌ها «هی میان و میرن...».
مریم که در دفتر دهیاری روستا مشغول به کار است می‌گوید: خدا رو شکر مردم روستا از مسابقات من خیلی استقبال کردند و هر وقت من را می‌بینند ابراز خوشحالی می‌کنند و همچنان پیگیر مسابقات من هستند.
مریم برای پیشرفت در رشته تنیس روی میز افتخار شاگردی استاد امین زاده که از اساتید برجسته کشوری هستند را دارد و از این بابت بسیار خوشحال است. حجی‌زاده ادامه داد: تاکنون تنهایی و بدون هیچ حمایتی این راهی که در آن قرار گرفته‌ام را پیموده‌ام، اما امروز تنها درخواست و تقاضای من از مسئولان این است؛ به قول‌هایی که برای کمک هزینه خرید وسایل رشته ورزشی‌ام دادند عمل کنند. به عنوان یکی از قهرمانان معلولین کشوری و نائب رئیس بانوان منطقه، از مسئولان درخواست دارم که سالن پینگ پنگ مجزا و مخصوص که برای رفت و آمد معلولین و جانبازان مشکلی نداشته باشد را احداث کنند.
انتهای پیام/281/ ز
