روایت تسنیم از شور و حال دلدادگی محافل قرآنی حرم رضوی در ماه مبارک رمضان

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، چه دل‌انگیز است حال و هوای شب‌های ماه مهمانی خدا در صحن و سرای حرم ثامن الحجج(ع). به‌‌خصوص وقتی که صوت دلنشین تلاوت آیات نورانی کلام وحی در ایوان مقصوره مسجد گوهرشاد می‌پیچد.

محفلی نورانی که هر شبِ ماه مبارک رمضان با حضور قاریان ممتاز ملی و بین‌المللی و مستمعان مشتاق در محضر امام رئوف برگزار می‌شود‌.

از روز اول ماه رمضان، مجالس قرائت قرآن کریم برای همه مخاطبان و در ساعات و اماکن مختلف بارگاه منور رضوی برپا می‌شود. محفلی با حضور عموم زائران، مجلسی ویژه بانوان و حتی محفلی برای کودکان. ولی ساعتی از لحظه افطار گذشته و همنشینی با کلام وحی در محفل ترتیل‌خوانی تالیان ممتاز قرآن مجید، حال معنوی ویژه‌ای به شب‌های نورانی حرم بخشیده است.

محل قرار هر شبه قاریان و مستمعان در ایوان مقصوره مسجد گوهرشاد، روبروی گنبد طلایی امام هشتم است. اما پیش از آغاز، به رسم هر شب ماه مبارک، دعای افتتاح ماه مبارک رمضان را یکی از اساتید قرآنی قرائت می‌کند. قرعه مناجات‌خوانی امشب به نام محمدجواد پناهی طوسی افتاده. چهره‌ای نام‌آشنا در میان اساتید بین‌المللی قرآن که همچون غالب قاریان، خادم‌الرضا(ع) هم هست.

خدمت به زائران امام علی بن موسی الرضا(ع) توفیق می‎خواهد. خادم قرآن بودن، مرتبتی است افزون که خداوند نصیب و روزی هر کسی نمی‌کند. خودش می‌گوید که این خدمات معنوی، برکات دنیوی و اخری بی حد و حسابی برای خادمانش دارد. استاد پناهی با وجود معلولیت، از کودکی به واسطه توفیق انس با قرآن کریم، مراتب رشد و کمال را پیمود. حالا سال‌هاست به برکت خادمی آستان مقدس حضرت رضا(ع)، در زمره قاریان نامی بارگاه منور رضوی خدمت می‌کند.

اللُّهمَ إِفتَتِح الثَناءِ بِحَمدِک وَ...؛ با شروع مناجات‌خوانی، جمعی از زائران از روی گوشی خود، دعای افتتاح را با استاد همراهی می‌کنند. گرمی صدای استاد، وقتی به فرازهای ملتمسانه بندگان به درگاه خدا می‌رسد، حال مستمعان را منقلب می‌کند. خیلی‌ها سر در گریبان برده و لرزش شانه‌هایشان، معلوم می‎کند که به یاد کوتاهی‌ها و تقصیرها از میزبان مهربان رمضان، تمنای گذشت و بخشش دارند. صدای تضرع بانوان هم از زیر چادر مشکی قابل شنیدن است.

در پایان یک دعای دیگر، بندگان با ذکر «یا أرحم الراحمین»، خدا را به مهمترینِ صفاتش، «مهربان‌ترین مهربانان» صدا می‌زنند، شاید که در پایان این مهمانی آسمانی، آمرزیده شوند.

حالا همه آماده‌ شده‌اند. آغوش رحل‌ها گشوده شده و دل‌ها منتظر دریافت معارف الهی است. چند تن از اساتید برجسته قرآنی شهر مشهد، مقابل محراب ایوان مقصوره، یک به یک مشغول تلاوت آیات وحیانی می‌شوند.

حال با صفای این ساعات حرم، یادآور زمزمه عارفانه خواجه لسان الغیب شیرازی است :«مجلس عشق است و رندان مست و ساقی در حضور/ این چنین خوش مجلسی از صحبت جم خوش‌تر است».

هنوز نوبت به امیر لعل اول، یکی از قاریان ممتاز بین‌المللی مشهد نرسیده. چند وقتی بود که او گرفتار بیماری صعب العلاجی شده بود و به اعتقاد خودش، به برکت سال‌ها خادمی آستان حضرت رضا(ع) در قامت مؤذن و قاری به شکل باور نکردنی بهبود پیدا کرده. می‌گوید، عنایت امام رئوف را در ایام بیماری خود دیده و شیرینی آن را چشیده است.

وی معتقد است، نتیجه یک عمر نوکری درگاه چنین امام مهربانی، اگر در زندگی خادمان دیده نشود، عجیب است. چه بسیار بیمارانی را دیده که کمتر از او گرفتار بودند و بهبود نیافتند.

انگار رمضان امسال برای استاد لعل اول تازگی دارد. امسال با معنا و معرفت بیشتری مهمان رمضان شده و خیلی بیشتر از همه عمرش، قدر تلاوت‌های حرم رضوی را می‌داند.  

این خادم و مؤذن حرم رضوی، استقبال زائران از مجالس پر برکت قرآن کریم حرم مطهر را بسیار چشمگیر و در مقایسه با دیگر اوقات سال غیر قابل مقایسه می‌داند و بیان می‌کند: با اینکه این محفل، دقایقی بعد از افطار و نماز در حرم تشکیل می‌شود اما بسیاری از مشتاقان کلام الهی برای استفاده از این مجلس شبانه خودشان را به مسجد گوهرشاد می‌رسانند.  

مستمعان در ردیف‌های مجزا و با فاصله، گرم شنیدن و زمزمه آیات هستند. از روی قرآن مفتوح پیش رویشان به‌دقت خط می‌برند که مبادا عقب بیفتند. در روزها و شب‌های ماه خدا تمرین بندگی می‌کنند که از دستورات خدا در ماه‌های دیگر هم خط بگیرند. در بین حضار، همیشه دیدن پدر و مادرهایی که همراه کودکی خردسال به قرآن خواندن مشغول‌اند، دیدنی‌تر هستند.

پدری از همین جمع، همراه دختر خردسالش که خود را با اعتماد به نفس، زینب خانم معرفی می‌کند، آیات سوره اعراف را می‌خواند. زینب، رحل را جلوی خودش کشیده و طوری خط می‌برد و صدای پدر را تکرار می‌کند که انگار نه انگار سواد ندارد. پدرش، آقای مرادی هم با مهربانی همراهی‌اش می‌کند.

پدر زینب می‌گوید: والدین باید از همین ایام طفولیت و حضور در این مجالس نورانی، راه درست زیستن را به فرزندان‌شان بیاموزند، وگرنه هر چه در دوران جوانی بخواهیم بچه‎‌ها را به راه بیاوریم، دیر است. آنها به گفتار و رفتار ما نگاه می‌کنند و یاد می‌گیرند و هیچگاه با گفتن و توصیه به خوبی کردن، کسی عامل نشده. خود ما هم در کودکی همراه پدر و مادرمان نماز و قرآن می‌خواندیم و حرم مشرف می‌شدیم که معتقد بار آمدیم و حالا هم برای نسل خودمان دغدغه دینی داریم ...     

دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است... این شب‎ها و سحرهایش، بهار دعا و مناجات و استغفار است و چه جایی بهتر از جوار پر مهر امام معصوم برای پناهنده شدن به درگاه باری تعالی. باشد که دعای نیمه شبی، دفع صد بلا بکند.  

انتهای پیام/281/ش