عدم امنیت شغلی کارگران مهمترین دغدغه قشر کارگر است

حمیدرضا امام قلی تبار,بازرس مجمع عالی نمایندگان کارگران کشور  در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، درباره مسائل و مشکلات کارگران در روز کارگر گفت: همه ساله در کشورمان از طرف متولیان امر، هفته ی کاروکارگر به اشکال مختلف برگزار می گردد.برگزاری همایش ها ، بازدیدها ، سخنرانی ها برای جامعه هدف کارو تولید که شایسته ی تکریم هستند بسیار پسندیده و قابل احترام است.

 وی ادامه داد: اما نگاه این چنینی در عمل بیشتربه سمت ارزش های کمیت محور سوق داده شده است، زیرا در این همایش ها که معمولاً با حضور برخی مسئولین دست اندر کار دولتی و نمایندگان مجلس همراه می‌باشد، صرفاً جهت خالی نبودن عریضه و بعضاً جهت رزومه کاری خود و تبلیغات رسانه ای صورت میگیرد که خروجی درخور توجهی برای جامعه ی هدف کارو تولید نداشته است.

 امام قلی تبار گفت: این موضوع در یکی دوسال اخیر به واسطه بیماری کرونا و برگزاری مراسمات مجازی و محدودیت های کرونا تشدید هم شده است.زیرا کارگران با کمترین فرصت ممکنه در حد چند دقیقه ،زمان بسیار محدودی را از کل مراسمات برگزار شده دارا بوده و جز خوشامدگویی و تبریکات عمومی مجال دیگری برای بیان مطالبات و دغدغه های خود ندارند.

این فعال کارگری درباره بیان دغدغه های جامعه کارگری گفت: اولین دغدغه ی جامعه ی کارگری کشور عدم امنیت شغلی این قشر است.بنا به گواهی آمار، قرارداد بیش از 93% نیروی کار بصورت موقت بوده و این موضوع اثراث جبران ناپذیر روحی و روانی و جسمی را بر پیکره این قشر و خانواده های آنان وارد میکند.اینکه یک کارگر برای انعقاد اجاره مسکن حداقلی ملزم به امضاء قرارداد حداقل یکساله باشد، اما بعد از امضاء اجاره نامه در محل کار خود اقدام به امضاء قرارداد یک ماهه و سه ماهه و شش ماهه نماید،گویای این واقعیت است که هرگز نمیتوان از این کارگر توقع بهره وری و نوآوری و اثربخشی صد درصدی در محیط کار داشت. زیرا هرگز اطمینان ندارد که اگر قرارداد کارش تمدید نشود، می تواند جهت دستیابی به برنامه ریزی خود امیدوار باشد یا خیر.

امام قلی تبار گفت: دومین دغدغه ی نیروی کار ،تأمین معیشت حداقلی خانواده و کاهش قدرت خرید آن است. تورم فلج کننده چند سال اخیر و عقب ماندگی های مزدی سنوات گذشته در سایه بی کفایتی و بی مدیریتی برخی مسئولین امر از عوامل اساسی این موضوع می باشد که باعث گردید قریب به اتفاق این قشر برنامه های حداقلی یک زندگی آبرومند شامل خرید یک مسکن و خودرو حداقلی را برای همیشه به فراموشی بسپارد.

این فعال کارگری بیان کرد: اینکه با افزایش حدود 5 برابری نقدینگی درکشور نیروی کار به دهک های انتهایی جامعه سقوط نماید و با توجه خط فقر حدود 12 میلیونی یک خانواده 4 نفره در سال جدید و دریافت حقوق حدود چهار میلیونی ،خط فقر مطلق را در نوردد، نشان از توزیع ناعادلانه ثروت در کشور حکایت دارد و در این مسیر نیروی کار ارزان کشورمان است که به عنوان یک سیبل ، تشعشعات مشکلات اینچنینی را همواره با خود به یدک میکشد.

وی ادامه داد: دغدغه سوم نیروی کار از دست رفتن سرمایه ی بین النسلی سازمان تامین اجتماعی است که مالک  آن یعنی کارگران با کمترین مشارکت در مدیریت آن  و سرمایه خود، آن را در دست دولتی می بینند که خود بزرگترین بدهکار به تامین اجتماعی است.آمارهای نگران کننده کسری بودجه  سازمان در چندسال اخیر در جایی که بودجه جاری آن معادل یک سوم بودجه کل کشور است و برای پرداخت مستمری بازنشستگی و غیره اقدام به دریافت تسهیلات با بهره از سیستم بانکی مینماید و یا مایملک خود را به فروش میرساند درد طاقت فرسایی است .

وی گفت:از همه مهمتر در حالیکه حقوق ماهیانه مالکان سازمان که کارگران هستند و با واریز 30 درصد حق بیمه خود منابع سازمان را تأمین میکنند، خود با حقوق و مزایای ماهیانه حدود 4 میلیون تومانی خود حقوق کارمندان این سازمان را که  حدود دو برابر بیشتر از میانگین حقوق ماهیانه مالکان سازمان دریافت  می کنند ، چیزی جز سوء مدیریت مسئولینی نیست که هم در بیرون از این سازمان با مدیریت خود فقر و فلاکت را برای نیروی کار به وجود آورده اند و در درون سازمان تیشه به نابودی سرمایه های کارگران زده اند.اینکه درآینده این سازمان میتواند از سرمایه های مالکان خود که همان کارگران هستند، به درستی حراست نماید از دغدغه های  بزرگ این قشر است که به امید بازنشستگی حداقلی به آن چشم امید دوخته اند.

امام قلی تبار بیان کرد:علاوه بر موارد فوق دغدغه های زیادی در لابه لای مشکلات این قشر به چشم میخورد که همچون موارد بالا جزء مطالبات بالادستی این قشر بوده که نیازمند اراده ملی در سطح روئسای قوای سه گانه و مسئولین مربوطه می باشد.اگر اراده لازم برای رفع موارد فوق صورت نپذیرد، قطعاً جامعه کارگری کشورمان که بیش از نیمی از جمعیت کشورمان را شامل میشوند، هرگز به جایگاه واقعی خود صعود نکرده و بعنوان فقیرترین اقشار جامعه ،زندگی کردن را از خاطر خواهند برد.

انتهای پیام/