کارآفرینیِ جوان مشهدی برای بچه‌های اوتیسم و سرپرستان خانوار/ دولت در حمایت از بخش خصوصی "قدم از قدم" برنمی‌دارد
گروه استانها ــ کارآفرین مشهدی برای رویش کار و اشتغال سراغ بهبودیافتگان اعتیاد و بچه‌های اوتیسم رفته اما حمایتی از وی صورت نمی‌گیرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، حکایت کارآفرینی «محمد امیر شعبانی» به سن 19 سالگی برمی‌گردد. وی درست زمانی که حتی پول پرداخت بلیط اتوبوس خود را هم نداشت توانسته بود شرکت تعاونی راه‌اندازی کند. این شرکت اوایل کار هیچ چیز نداشت اما اکنون 5 شرکت اقماری زیر مجموعه این شرکت با تعداد زیادی کارمند فعالیت می‌کنند.
شعبانی تا کنون چندین سال پیاپی به عنوان کار آفرین برتر کشور معرفی شده است. وی با تاکید بر اینکه قدیمی‌ها با آب و جارو و خواندن یک صفحه قرآن و صدقه دادن مغازه و کسب و کار خود را شروع می‌کردند چون دنبال برکت بودند می‌گوید: جوانان ما نیازی به رانت ندارند، نیاز ندارند آسانسوری بالا بروند چون رانت جوانان ما خداوند است. من در هر کاری که انجام دادم هیچ رانتی نداشتم، جوانان دنبال رانت نباشند و فقط کافی است نیت خود را خیر و کار خود را شروع کنند.
در هر کسب و کاری هدف صرفا نباید پول درآوردن باشد؛ باید انصاف را در نظر بگیریم چون اگر هدف فقط شمردن پول باشد برکت به کسب و کار ما ورود نمی‌کند و خدا کمکی نمی‌کند تا ما دیده شویم. قبل از راه‌اندازی کسب و کار خود نیت کنید که حتما از آسیب دیدگان اجتماعی مثل ناشنوا، کوتاه قامت، بهبود یافته، کودکان کار ....استفاده و کمکشان می‌کنید تا مهارتی یاد بگیرند، این نیت پاک در شروع به کسب و کار شما برکت می‌دهد.
این کار آفرین برتر کشوری می‌گوید: در همین راستا من یک استارت آپ راه‌اندازی کرده‌ام که اپلیکیشن ندارد و فقط در یک شبکه اجتماعی فعال است و روزانه تا 100 محصول فروش آنلاین داریم و قراردادهایی هم در کنار این فروش آنلاین با یکسری از شرکت‌ها و نهادها بسته‌ایم. امروز در این مجموعه 40 تا 50 زن سرپرست خانوار، تعدادی از کوتاه قامتان، بهبود یافتگان اعتیاد، بچه‌های اوتیسم ....مشغول به کار هستند.
شعبانی می‌گوید: جوانان از همان ابتدای کار دنبال این نباشند که بزرگ شروع کنند حتی اگر سرمایه زیادی هم دارند، باز از متوسط و رو به پایین شروع کنند، همه دوست دارند قدم‌های بزرگ همان ابتدای راه بردارند اما باور کنید قدم‌های بزرگ با قدم‌های کوچک شروع می‌شود، مثل نوزادی که تازه می‌خواهد راه بیفتد اول با کمک پدر و مادر شروع می‌کند و بعد به نقطه‌ای می‌رسد که می‌تواند یک دونده موفق و قهرمان باشد.
وی ادامه داد: امروز کشور ما به سمت تکنولوژی و کسب و کارهای آنلاین در حرکت است؛ تا دیروز مردم خودشان کارهای خود را انجام می‌دادند، اما اکنون مردم درگیر رفاهیات شده و استقبال خوبی از کسب و کارهای آنلاین دارند، تا دیروز افراد این شهر خودشان اتوشویی می‌رفتند، کارواش می‌رفتند، خرید می‌کردند، گل می‌خریدند اما امروز بیشتر این خدمات به صورت آنلاین صورت می‌گیرد.
این کارآفرین گفت: شما شهر مشهد با 4 میلیون و پانصد هزار نفر را در نظر بگیرید؛ اگر 30 درصد از این جمعیت میلیونی بخواهد از خدمات آنلاین استفاده کند چه میزان شغل و کسب و کار راه‌اندازی می‌شود؟ چیزی که در کشور ما زیاد است پول و کسب و کار است اما جوانان وارد عرصه نمی‌شوند و اراده نمی‌کنند.
وی تصریح کرد: جوان‌ها باید از شروع کار نترسند و جلو بروند؛ آدم‌هایی پیدا می‌شوند که در مسیر شروع کسب و کار به شما کمک کنند، کارآفرین‌های بزرگ زندان هم رفته‌اند، چک‌های آنها برگشت خورده، تمام سرمایه شان در چند ثانیه دود شده اما نا امید نشده‌اند چون نیت خیر داشتند و امیدشان به خداوند بوده است.
شعبانی با تاکید بر اینکه مقام معظم رهبری (موانع در مقررات، افراد، مدیریت‌ها و سلیقه‌ها) را به عنوان مانع عرصه تولید نام برده‌اند گفت: چرا مدیران و مسئولان استان فکری برای شناسایی و رفع موانع عرصه کسب و کار و تولید نمی‌کنند؟ ما نمی‌گوییم دولت باید باری از روی دوش بخش خصوصی بردارد، فقط کافی است دولت دائم قوانین اضافه و عجیب و غریب وضع نکند این خودش بزرگترین بحث گذشتن از موانع است.
این کارآفرین ادامه داد: دولت می‌گوید در دوره کرونا از بخش خصوصی حمایت می‌کند اما تمامی چک‌های بخش خصوصی را برگشت می‌زنند یا بیمه‌ها لیست‌های گذشته را که به علت کرونا یا به هر علتی پرداخت نشده که اکنون بیشتر کارآفرین‌ها این مشکل را دارند، ماهی سه درصد جریمه روی آن می‌آید و غیرقابل بخشش، که این همه ما کار آفرین‌ها را گرفتار کرده است.
وی می‌گوید: چرا دولت تمام سیستم‌های بخش خصوصی را در دوره کرونا تعطیل می‌کند اما چک‌های بخش خصوصی در بازار وجود دارد و برگشت می‌خورد؟ این‌ها همه مانع بر سر راه تولید و اشتغال است.
این کار آفرین برتر کشوری می‌گوید: دولت دائم هزینه‌ها و مواد اولیه را گران می‌کند، چرا بیشتر نهادها و سازمان‌ها با بخش خصوصی قرارداد می‌بندند اما پول بخش خصوصی را به هزار و یک علت نمی‌دهند و می‌خورند؟دولت وقتی نمی‌تواند قیمت یک مرغ را مهار کند، چطور ادعا می‌کند موانع را از سر راه بخش خصوصی برمی‌دارد و از ما حمایت می‌کند؟ باور کنید که دولت حتی نقش یک قرص مسکن را هم برای مشکلات بحرانی حوزه اشتغال و کارآفرینی ندارد.
انتهای پیام/281/س
