خون‌های که تبدیل به جوهر قلم می‌شوند؛ سال‌هاست که نام افغانستان مترادف با جنگ و خون شده است
گروه استانها- مدیر خانه ادبیات افغانستان در استان اصفهان گفت: خون ما را در مدرسه‌ها می‌ریزند، غافل از اینکه این خون‌ها جوهر قلم می‌شوند و درد و هدف ما را برای آیندگان و جهانیان به رشته تحقیق در می‌آورند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان ، ویژه برنامه غم شریکی در سوگ قربانیان حادثه تروریستی مکتب دخترانه سیدالشهدا کابل (دشت برچی) با حضور گسترده اتباع افغانستانی مقیم ایران برگزار شد. این برنامه که به علت بارش شدید باران دقایقی متوقف شد، با اجرای سرود و همچنین تلاوت اشعاری در وصف قربانیان این حادثه تروریستی همراه بود.
این برنامه با عنوان همدردی با خانواده‌های قربانیان حادثه تروریستی مکتب دخترانه سیدالشهدای کابل (دشت برچی) در عمارت تاریخی سعدی حوزه هنری استان اصفهان و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی برگزار شد. در این میان کودکان اتباع نیز با دست نوشته‌هایی نظیر "ما را نکشید! زیادیم، گلوله کم می‌آورید"، "ما اینگونه از میان خون و خاکستر بر می‌خیزیم و تکثیر می‌شویم" و "عشق اگر جان بگیرد از مرگم با تمام وجود خواهم مرد" به ابراز همدردی با هم‌وطنان خود پرداختند.
امید است پیوند برادری میان 2 ملت هر روز مستحکم‌تر شود
رئیس حوزه هنری استان اصفهان با اشاره به ویژه برنامه غم شریکی و در خطاب به خانواده‌های قربانیان حادثه تروریستی مکتب دخترانه سیدالشهدای کابل (دشت برچی) اظهار داشت: امید است که این هم دردی را از ما بپذیرید و آرزو می‌کنم فردایی بیاید که هیچ کودکی در هیچ جنگی کشته نشود، هیچ مادری در رسای کودک خود زخم به صورت نزند، هیچ فرزندی حسرت دیدار دوباره پدر را نکشد و هیچ سرزمینی به خود جنگ نبیند.
مجتبی شاهمرادی ادامه داد: وظیفه خود می‌دانم که تشکر کنم از همه عزیزانی که در غم شریکی حاضر شدند، امید است تمام کسانی که در این حادثه جان باختند، قرین رحمت الهی باشند و تمام بازماندگان نیز تنشان سالم باشد. امیدوارم که این پیوند برادری میان 2 ملت هر روز مستحکم‌تر شود و از مرزهای هند تا سوریه، این خاک مقدس هیچگاه به روی خود جنگ نبیند.
این خون‌ها 2 ملت ایران و افغانستان را به هم نزدیک کرده است
مدیر خانه ادبیات افغانستان در استان اصفهان در این برنامه پیرامون حادثه تروریستی مکتب دخترانه سیدالشهدای کابل (دشت برچی) تصریح کرد: تسلیت عرض می‌کنم شهادت و پرکشیدن فرشتگان مدرسه شهدای دشت برچی را و از خداوند منان برای روح این عزیزان آرامش و برای بازماندگان آن‌ها صبر و شکیبایی آرزو می‌کنم. سال‌های سال است که نام افغانستان مترادف با جنگ، ناآرامی، خون و کشتار شده است و خیلی از افراد افغانستان پیش از جنگ را ندیده و یا فراموش کرده‌اند. اما مدتی است که در کنار این مترادف‌ها کلماتی همچون صلح، پیشرفت، درخشش علمی و غیره را می بینیم، واژگانی که نشان‌گر یک تغییر و حرکت رو به جلو است.
غلامعباس حسینی افزود: کسانی که در بطن جنگ به دنیا آمده‌اند دیگر نمی‌خواهند راه گذشتگان خود را ادامه دهند و در پی رهایی از تاریکی، رفتن به سمت رستگاری، به سمت آرامش، همزیستی و بازگرداندن افغانستان به روزگار شکوه خود هستند.
وی بیان کرد: حدود 2 سال است که وحشتناک‌ترین حملات انتحاری در مدارس و دانشگاه‌های افغانستان رخ می‌دهد؛ اما با این حال کودکان، نوجوانان و جوانان ما دست از شور و شوق و هدف خود برنداشته‌اند. انتحاری مکتب سیدالشهدا دشت برچی نخستین حادثه اینگونه نبوده و آخرین نیز نیست، ما دست بر نخواهیم داشت.
مدیر خانه ادبیات افغانستان در استان اصفهان اظهار داشت: خون ما را در مدرسه‌ها می‌ریزند، غافل از اینکه این خون‌ها جوهر قلم می‌شوند و درد و هدف ما را برای آیندگان و جهانیان به رشته تحقیق در می‌آورند. بعد از حدود 200 سال جدایی، خون این دانش‌آموزان و دانشجویان 2 ملت ایران و افغانستان را به هم نزدیک کرده و این در حالی است که این خون‌ها باعث شده که هر 2 ملت به جستجوی همگرایی و ریشه‌های آن بپردازند. ما می‌دانستیم که 2 کشور هم‌زبان، هم‌فرهنگ و هم‌تاریخ هستیم اما امروز متوجه شدیم که هم‌خون نیز هستیم.
وی خاطرنشان کرد: هرچند این واقعه دردناک و غیرقابل تحمل است؛ اما ما شاهد حمایت و همدردی‌های متعددی با ملت ایران بودیم و این نشانه بازگشت به روزهای همزیستی 2 ملت است و باید به فال نیک گرفته شود.
انتهای پیام/167/ش
