تلاش بی‌نتیجه ناسا برای احیای تلسکوپ فضایی هابل
"تلسکوپ فضایی هابل ناسا" که جزو قدیمی‌ترین و مدرن‌ترین تلسکوپ‌های جهان است مدتی است که مشکلی برای آن پیش آمده است و تا زمان برطرف شدن مشکل توسط ناسا، در حالت ایمن قرار خواهد داشت.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری تسنیم؛ تلسکوپ فضایی هابل ناسا که جزو قدیمی‌ترین و مدرن‌ترین تلسکوپ‌های جهان است مدتی است که مشکلی برای آن پیش آمده است و تا زمان برطرف شدن مشکل، در حالت ایمن قرار خواهد داشت.
اخیراً یک مشکل جدی و ناامیدکننده در رایانه مرکزی تلسکوپ هابل بروز کرده است که این مشکل در تاریخ 13 ژوئن ایجاد شده است و تیم پشتیبانی ناسا موفق به ریست رایانه مرکزی تلکسوپ فضایی هابل در روز 14 ژوئن شدند.
این تلاش‌ها در تاریخ 17 ژوئن نیز ادامه پیدا کرد اما همچنان با شکست مواجه شد تا تلسکوپ فضایی هابل همچنان بلااستفاده باقی بماند؛ ناسا اعلام کرده است که تلسکوپ و ابزارهای علمی مربوط به آن سالم هستند اگرچه مهندسان ناسا، ابزارهای هابل را در حالت ایمن قرار داده‌اند.
اما این نخستین مشکل مربوط به هابل نیست و در ماه مارس نیز به دنبال خطای نرم‌افزاری در رایانه اصلی تلکسوپ هابل، مشکل جدی به وجود آمد؛ همچنین سطح ولتاژ دوربین میدان عریض 3 طی این چند دهه فعالیت، افت کرده است.
سن بالای تلسکوپ فضایی هابل نیز ممکن است در جدیدترین مشکل نقش داشته باشد چراکه سیستم مرکزی تلسکوپ هابل از یک رایانه متعلق به دهه 1980 استفاده می‌کند که شامل دو رایانه و چهار ماژول حافظه است و در یک زمان ثابت نیز، فقط یک رایانه و یک ماژول حافظه قابل استفاده است.
لازم به ذکر است تلسکوپ فضایی جیمز وب نیز ظاهراً به این زودی‌ها پرتاب نمی‌شود تا به عنوان جانشین تلسکوپ هابل عمل کند و این در حالی است که اگر هابل به صورت مداوم خراب شود، تلسکوپ "جیمز وب" تنها گزینه پیش روی ما است.
"تلسکوپ فضایی هابل" یا HST تلسکوپی است که در سال 1990 توسط شاتل "دیسکاوری" در مدار گردش قرار گرفت؛ نام این تلسکوپ از نام کیهان‌شناسی به نام "ادوین هابل" گرفته شد؛ اگرچه هابل نخستین تلسکوپ فضایی نبود ولی یکی از بزرگترین و پرکاربردترین‌ها به‌شمار می‌آید و HST یک برنامه مشترک بین ناسا و سازمان فضایی اروپا است.
"تلسکوپ فضایی جیمز وب" مسئولیت انجام وظایف تلسکوپ‌های پیشین مانند تلسکوپ فضایی کپلر، تلسکوپ فضایی اسپیتزر و صد البته تلسکوپ فضایی هابل را برعهده خواهد داشت؛ این تلسکوپ پس از پرتاب بیش از 1.5 میلیون کیلومتر را طی می‌کند تا به نقطه پایدار جاذبه موسوم به لاگرانژ 2 (L2) برسد؛ این نقطه روی خط مستقیم خورشید به زمین قرار دارد و بدین ترتیب "JWST" در مدار سالانه گردش زمین به دور خورشید مستقر می‌شود.
انتهای پیام/
