استادی: در دوره «چشم‌آبی‌ها» کم‌کار بودم/ امیدوارم در آینده مجبور نشویم از تعبیر «سینمای خدابیامرز» استفاده کنیم!
بازیگر سینما و تلویزیون می‌گوید که اگر اقدامات و تدابیر لازم به عمل نیاید، ممکن است در آینده مجبور شویم برای سینما از پیشوند «خدابیامرز» استفاده کنیم.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، علیرضا استادی متولد 1352 در شهرری است. وی که دارنده مدرک لیسانس نمایش از دانشکده هنر و معماری است، فعالیت هنری خود را در سال 1377 با حضور در فیلم سینمایی «هیوا» ساخته مرحوم رسول ملاقلی‌پور آغاز کرد. استادی در ادامه با حضور در «نسل سوخته» دیگر اثر سینمایی مرحوم ملاقلی‌پور، فعالیت‌های بازیگری خود را ادامه داد و بدین ترتیب، دهه هفتاد برای او با نوعی کم‌کاری و گزیده‌کاری پایان یافت.
استادی در دهه هشتاد نیز با همان فرمان گزیده‌کاری دهه هفتاد به فعالیت‌های بازیگری خود ادامه داد اما با آغاز دهه نود، فصل شکوفایی و پرکاری او در عرصه بازیگری نیز آغاز شد. «رویای سینما، خدا جیرجیرک‌ها را دوست دارد، رقص روی یخ، روز روشن، ملبورن، چند متر مکعب عشق، کلاشینکف، کوچه بی‌نام، متولد 65، من دیه‌گو مارادونا هستم، حبیب آقا، گینس، آبجی، مالاریا، جاودانگی، چراغ‌های ناتمام، بدون تاریخ، بدون امضا، راه رفتن روی سیم، بیست و یک روز بعد، ماجان، اکسیدان، شکستن همزمان بیست استخوان، سال دوم دانشکده من، لاتاری، روزهای نارنجی، سونامی، زهرمار، زیرنظر، هفت و نیم، ماهی و برکه، انفرادی، هفته‌ای یک‌بار آدم باش و... از جمله آثاری‌اند که وی در دهه 90 در آنها حضور یافت و بدین ترتیب، جایگاه خود را به عنوان بازیگری توانمند که هم قابلیت ایفای نقش‌های جدی و هم ظرفیت اجرای نقش‌های کمدی را دارد، در عرصه سینما و تلویزیون کشور تثبیت کرد.
وی که چندی پیش با حضور در دو سریال «دادِستان» و «همبازی» در قاب تلویزیون حضوری پررنگ داشت، این روزها مشغول بازی در فیلم سینمایی «نعره سکوت» و سریال تلویزیونی «خودخواسته» است که سریالی در ژانر کمدی به شمار می‌آید. همچنین فیلم سینمایی «هفته‌ای یک‌بار آدم باش» نیز با بازی علیرضا استادی اکنون در سینماهای سراسر کشور در حال اکران است.
اینک در آستانه اتمام دوران دولت دوازدهم و آغاز دوره دولت سیزدهم، به سراغ این بازیگر عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون کشور رفتیم و با او درباره مهم‌ترین انتظارات و مطالبات هنرمندان از دولت آینده به گفت‌وگو نشستیم. وضعیت کنونی سینما، تأثیر کرونا بر کار هنرمندان، فراز و فرودهای بازیگری در سینمای ایران و... از دیگر محورهایی بود که در جریان گپ و گفت با علیرضا استادی به آنها پرداختیم.
در ادامه، مشروح گفت‌وگوی خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم با این هنرمند عرصه سینما، تلویزیون و تئاتر را از نظر می‌گذرانید:
استادی در آغاز گفت‌وگو با اشاره به شرایط کاری فعلی خود گفت: ما اکنون شرایط کاری سختی را سپری می‌کنیم. متأسفانه با توجه به اینکه موج پنجم کرونا نیز در حال آغاز است، لزوم واکسیناسیون هنرمندان بیش از هر زمان دیگری جدی است. البته با درایتی که انجام شد، برخی از دوستان هنرمند واکسینه شدند اما ما همچنان کج‌دار و مریز پیش می‌رویم.
وی در پاسخ به این پرسش که مهم‌ترین انتظار و مطالبه هنرمندان از دولت آینده چیست، گفت: خواسته و دغدغه عموم بزرگان و اهالی فرهنگ و هنر همواره این بوده است که حوزه و حیطه کاریشان به رسمیت شناخته شود و بتوانند در فضایی مناسب و آرامش‌بخش کار کنند و امنیت شغلی و روانی داشته باشند. در این راستا ضروری است که رسیدگی به وضعیت هنرمندان پیشکسوت کشورمان که عمر و زندگی خود را صرف اعتلای فرهنگ و هنر این مرز و بوم کرده‌اند، در اولویت قرار گیرد.
این هنرمند عرصه سینما و تلویزیون ادامه داد: متأسفانه اکنون بسیاری از این هنرمندان پیشکسوت ما در عرصه تئاتر و سینما بیکار و خانه‌نشین شده‌اند؛ نه از آنها استفاده می‌شود و نه به ایشان بها داده می‌شود. البته این شرایط صرفاً محدود به هنرمندان شاغل در عرصه تئاتر و سینما نیست و در شاخه‌های هنری دیگر نیز چنین وضعیتی رقم خورده است.
وی مطرح کرد: حالا بسیاری از هنرمندان شاغل در صنوف مختلف به دلیل شرایط ناشی از فراگیری ویروس کرونا آسیب دیده‌اند. به‌ویژه هنرمندان شاغل در رشته تئاتر که وضعیتی به مراتب دشوارتر دارند. تئاتر از آن دست رشته‌های هنری است که عموماً دولت‌ها به آن بهایی نمی‌دهند. با توجه به اینکه من شخصاً از تئاتر وارد عرصه بازیگری شدم، نسبت به شرایط سختی که اکنون اهالی تئاتر با آن مواجه‌اند، آگاهی دارم. اکنون شرایط به‌گونه‌ای رقم خورد است که بسیاری از تئاتر با عنوان «تئاتر خدابیامرز» یاد می‌کنند.
بازیگر «بیست و یک روز بعد» ضمن تأکید بر لزوم رسیدگی به وضعیت دیگر رشته‌های هنری تصریح کرد: اگر امکانات و اقدامات زیرساختی لازم برای بهبود شرایط فرهنگ و هنر کشور محقق نشود، ممکن است مجبور شویم در آینده نزدیک برای اتصاف هنرهای دیگرمان مثل سینما نیز از پیشوند «خدابیامرز» استفاده کنیم. در آن صورت احتمالا دست به دامن آن دسته از آثار نازل و کم‌کیفیتی خواهیم شد که در برخی از کشورهای همجوارمان تولید می‌شود.
استادی یادآور شد: حمایت از سندیکاها و به رسمیت شناخته شدن انجمن‌هایی که در عرصه سینما و تئاتر فعالیت می‌کنند، مطالبه دیگری است که امیدوارم دولت آینده به آن جامه عمل بپوشاند. اکنون ما شاهدیم که بسیاری از هنرمندانمان به ظاهر بیمه شده‌اند اما هنگامی که اتفاقی برایشان رخ می‌دهد، با نقصان‌های متعددی روبه‌رو می‌شوند.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا در دهه هفتاد و هشتاد نسبت به دهه نود کم‌کارتر بوده است، گفت: بدون تعارف هنوز خودم را در زمره هنرمندان رشته بازیگری به شمار نمی‌آورم و همواره خود را طلبه و دانشجوی این رشته می‌دانم. هیچ‌گاه برای اینکه بتوانم در آثار هنری مختلف حضور پیدا کنم، اصرار و تعجیلی نداشتم. لطف دوستانی مثل: جمشید و نوید محمودی، توکلی، سیامک انصاری مهران احمدی و... بود که باعث شد من به این عرصه وارد شوم. این دوستان بارها به من می‌گفتند چرا به این حوزه وارد نمی‌شوی؟ در دهه‌های هفتاد و هشتاد، شرایط و نوع نگاه حاکم بر بازیگری در سینما به گونه‌ای بود که عمدتا «چشم‌آبی‌ها» مجال ظهور، بروز و رشد در این عرصه را پیدا می‌کردند. اما در دهه 90 شرایط متفاوتی رقم خورد و نگاه پیشین تغییر کرد؛ به‌نحوی که عمدتاً بازیگرانی که دانش، توانمندی، تحلیل و شناخت کافی برای حضور در نقش‌های مختلف را داشتند، برای ایفای نقش‌ها انتخاب شدند.
بازیگر «راه رفتن روی سیم» در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: تغییر نوع نگاه کارگردان‌ها و فیلم‌نامه‌نویس‌ها نیز عامل دخیل دیگری بود که در قوام این شرایط تازه مؤثر افتاد. بر این اساس، موضوع آثار سینمایی عمدتاً به سمت بازنمایی زندگی روزمره و مسائل عینی مردم رفت. همچنین امکانات و ظرفیت‌های متعددی در پرتو گسترش رسانه‌ها و مدیوم‌های تصویری ایجاد و باعث شد که بسترهای بیشتری برای پخش و نمایش تولیدات سینمایی و نمایش خانگی فراهم شود؛ این شرایط همچنین موجب شد که رقابت نهفته و گسترده‌ای در حوزه تولید آثار سینمایی ایجاد شود و بازیگرانی برای حضور در آثار انتخاب شوند که جنس بازیشان به زندگی رئالیستی مردم نزدیک‌تر باشد.
وی تأکید کرد: اول لطف خدا، دوم لطف خدا و سوم هم لطف خدا بود که باعث شد بازی من دیده شود و برای حضور در نقش‌های متعدد انتخاب شوم. دورانی که اکنون سپری می‌کنیم، دوران فیلمسازی کارگردان‌های باهوش، کاربلد، دانش‌آموخته و تجربه‌گرا است. به اعتقاد من نسل نوی بازیگرانی که اکنون در عرصه بازیگری ظاهر شده‌اند نیز نسلی خلاق، توانمند و باهوش است که در بسیاری از آثار هنری خوش می‌درخشند.
علیرضا استادی در بخش پایانی سخنان خود خاطرنشان کرد: مایلم از این تریبون از مسئولین ذی‌ربط درخواست کنم که به منظور واکسیناسیون هنرمندان و عواملی که روزانه بالغ بر هفده، هجده ساعت در پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی مختلف حضور مداوم دارند و چه‌بسا شرایط سخت و بغرنجی را سپری می‌کنند، تمهیدات و تدابیر لازم را اتخاذ کنند. تقاضایم از دولت آینده نیز این است که روند واکسسناسیون عمومی را با شیب و شتاب بیشتری دنبال کند تا به امید خدا بتوانیم این ویروس شوم را شکست دهیم.
انتهای پیام/
