صنایع و مالیاتی که در استان هرمزگان نمی‌پردازند/چرا هرمزگان باید رتبه پنجم فقر را در کشور داشته باشد؟
گروه استانها ـ یکی از منابع درآمدی کشور و استانها اخذ مالیات از بنگاه‌های اقتصادی است اما متاسفانه بسیاری از صنایع و بنگاه‌های اقتصادی مستقر در استان هرمزگان تاکنون از پرداخت مالیات در این استان طفره رفته‌اند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از بندرعباس، هرمزگان یکی از استان‌های سرشار در حوزه اقتصادی است و ظرفیت‌های فوق العاده این استان و موقعیت استراتژیک آن بندرعباس را به پایتخت اقتصادی کشور و دروازه تجارت کشور مبدل کرده است.
استان هرمزگان شهرک‌های صنعتی بسیاری دارد که هر کدام از آنها مجموعه‌های عظیمی را در خود جای داده‌اند، شهرک صنعتی 1 و 2 و 3 بندرعباس، شهرک صنعتی تخصصی صنایع دریایی، شهرک صنعتی بستک، بندرخمیر، پارسیان، بندرلنگه، رودان، جاسک، تیاب، میناب، گمبرون، زرین دشت، شهرک صنعتی خلیج فارس و ناحیه‌های صنعتی ایسین، حاجی آباد، جرون، جائین، بستک، کلاهی، شمجو و ناحیه صنعتی فرآورده‌های نفتی بندرعباس تنها گوشه‌ای از این ظرفیت عظیم است.
طبق اعلام سید امیر امیری زاد رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی هرمزگان بیش از 480 واحد صنعتی در سطح شهرک‌های صنعتی استان هرمزگان مستقر هستند و بیش از 850 واحد صنعتی در این استان وجود دارد.
به غیر از این‌ها بنگاه‌های بزرگ اقتصادی بسیاری در استان هرمزگان و جزایر استان مستقر هستند؛ وجود بزرگترین بندر تجاری کشور در هرمزگان این ضرورت را ایجاد می‌کند که بسیاری از شرکتهای تجاری، صادراتی و وارداتی که سالانه میلیون‌ها دلار درآمد سرشار نصیب خود می‌کنند در هرمزگان حضور داشته باشند؛ معادن استان هرمزگان نیز بسیار غنی هستند؛ هرمزگان هم معادن فعال بسیار دارد و هم معادن راکد که در حال فعالسازی هستند گذشته از این منطقه ویژه اقتصادی بندرعباس و صنایع غرب بندرعباس گنجینه‌ای از صنعت و تکنولوژی را در خود خوابانده است؛ بخش بسیار قابل توجهی از نیاز بنزین کشور از طریق بندرعباس تامین می‌شود؛ صنایع فولادی هرمزگان یکی پس از دیگری رکوردهای افزایش تولید می‌زنند و هرمزگان قرار است طبق هدف‌گذاری انجام شده تا چند سال آینده قطب تولید فولاد کشور شود، نزدیکی هرمزگان به دریا هم از لحاظ تامین آب تجدید پذیر برای صنایع و هم از حیث وضعیت استراتژیک و ترانزیتی آن اینجا را به محلی سودآور برای صنایع تبدیل کرده است.
می‌دانیم که ایران اسلامی استان صنعتی کم ندارد، شاید همه اصفهان را با صنعت فولادش بشناسند و کرمان را با مس، اما بحران آب و عدم وجود آب کافی برای مصرف صنایع، آنها مجبور کرده است که با هزینه‌های کلان در خلیج فارس و دریای عمان آبشیرین کن بسازند و صدها کیلومتر پروژه انتقال آب انجام دهند تا آب مورد نیاز خود را تامین کنند؛ این موضوع قطعا بر روی قیمت تمام شده محصول نهایی تاثیر بسزایی می‌گذارد اما مزیت هرمزگان موجب خواهد شد محصول نهایی برای صنایع هرمزگان با قیمت ارزان‌تری به دست آید و در نتیجه سود حاصل از آن افزایش پیدا کند.
می‌دانیم که هر چه فعالیت و سود بالاتر باشد طبق نسبت قانونی مالیات بیشتری نیز عاید می‌شود اما بحث اینجاست این مالیات کجا باید پرداخت شود؟
بگذارید یک حساب سر انگشتی انجام دهیم 850 واحد تولیدی در هرمزگان، معادن عظیم، شرکتهای گسترده را ما به طور تقریبی 1000 واحد در نظر می‌گیریم، البته مجموعه‌هایی که مالیات پرداخت می‌کنند بیشتر از این‌ها هستند اگر هر مجموعه یک میلیارد تومان سالانه مالیات داشته باشد در آمد مالیاتی استان بدون احتساب درآمدی که از مالیات اشخاص حاصل می‌شود به هزار میلیارد تومان می‌رسد یعنی حدود بودجه یک سال شهر بندرعباس و 50 درصد اعتبار مورد نیاز برای حل و فصل کردن همیشگی مشکل فاضلاب بندرعباس؛ این به جز حق آلایندگی و مسئولیت‌های اجتماعی صنایع در هرمزگان است؛ اینکه به میزان نجومی و شاید غیر قابل تصور در استان هرمزگان درآمد وجود داشته باشد اما مردم استان جزو فقیرترین استان‌های کشور و زیر ساخت‌های آموزشی، بهداشتی و درمانی، تفریحی و رفاهی در حداقل باشد.
در هیچ جامعه‌ای این مسئله قابل قبول نیست، قطعا بایستی بین تولید ثروت و توزیع ثروت نسبت و رابطه عادلانه‌ای وجود داشته باشد و عدم وجود این موضوع باعث می‌شود گوشه‌ای از کشور شود اصفهان و کرمان و گوشه‌ای دیگر هرمزگان و سیستان و بلوچستان.
بشاگردها از تخصیصات نامتوازن و ناعادلانه و عدم پرداخت حق و حقوق به وجود می‌آیند؛ چنانچه صنایع و مجموعه‌های تولید ثروت به مانند برخی دیگر از استانها چون کرمان و یا آذربایجان شرقی که طبق اعلام رئیس سازمان برنامه و بودجه، 90 درصد درآمدهای استانی‌شان از مالیات است؛ مالیات خود را در استان هرمزگان پرداخت کنند ما دیگر شاهد این حجم از عقب ماندگی در توسعه نخواهیم بود چرا که هم شهرداری‌ها و هم دهیاری‌ها از برکات آن برخوردار خواهند شد و در نتیجه رفاه اجتماعی نیز افزایش خواهد یافت.
حال از حساب سر انگشتی بیرون بیاییم جالب است بدانید طبق اعلام مهدی دسینه مدیرکل امور اقتصاد و دارایی استان هرمزگان 9 درصد ارزش افزوده شرکت نفت ستاره خلیج فارس در یک سال بیش از 1000 میلیارد تومانی که در حساب سرانگشت‌مان محاسبه کردیم است یعنی 1700 میلیارد تومان! حال دیگر پالایشگاه ها، فولادسازان و شرکتهای نفت و گاز و آلومینیوم و ... چقدر باید بپردازند؟
این در حالی است که ماده 110 قانون مالیات‌های مستقیم به صراحت اعلام کرده است که اظهارنامه مالیاتی باید به اداره مالیاتی محل اشتغال تسلیم و پرداخت شود اما این صنایع از اجرای قانون سر باز می‌زنند.
طبق اعلام دکتر منصور آرامی نماینده مردم هرمزگان در مجلس شورای اسلامی استان هرمزگان رتبه دوم کشور در درآمدهای مالیاتی را دارد اما از لحاظ فقر در رتبه پنجم کشور قرار دارد.
حال با این تفاسیر و با وجود اینکه دولت یازدهم روزهای آخر عمر خود را سپری می‌کند فریدون همتی به دیدار رئیس سازمان امور مالیاتی رفته و از پرداخت مالیات صنایع در استان خبر داده است؛ این موضوع تاجایی در استان حساس شده است که دستگاه قضایی و دادگستری استان هرمزگان نیز به عنوان مدعی العموم وارد شده است و اعلام کرده است از حقوق مردم هرمزگان کوتاه نخواهد آمد.
باید منتظر ماند و دید بالاخره صنایع مستقر در هرمزگان پرداخت مالیات خود در استان را قبول می‌کنند و به آبادانی این استان کمک می‌کنند یا همچنان با بی تفاوتی و استنکاف از عمل به قانون مصوب، آلایندگی را به مردم این استان تقدیم می‌کنند و مالیات را به تهران!
انتهای پیام/865/ش
