به مناسبت زادروز فاطمه گودرزی؛ ماجرای حضورِ فاطمه گودرزی در فیلم ایرج قادری چه بود؟
فاطمه گودرزی اعتقاد دارد باید آنقدر قصه قوی باشد که او را برای بازی در سینما و تلویزیون جذب کند و انتقاد دارد چرا قصه‌های ضعیف تصویب می‌شوند؟
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، "رعنا"، "می‌خواهم زنده بمانم" و حتی "دردسرهای والدین" یا "ماه منیر" و "فاصله‌ها" را کسی از یاد نمی‌برد، سریال‌ها و آثاری که در سینما و تلویزیون ایران به‌یادگار مانده‌اند و فاطمه گودرزی یکی از هنرمندان خاطره‌انگیز این عرصه به‌شمار می‌رود. او این روزها در سریال "ایل‌دا" راما قویدل و "شرم" احمد کاوری ایفای نقش کرد. حتی بعد از مدت‌ها کاری با مجید مظفری از او روی آنتن رفت که قابل توجه بود. حتی چندی پیش در قابِ نوستالژی‌ها او در کنارِ مجید مظفری به تماشای فیلم قدیمی "جنگ نفتکش‌ها" نشستند.
بازیگری که امروز روز تولد اوست؛ 19 تیر سال 1342؛ او اصالتی لرستانی دارد. از آن بازیگرانی نیست که کشته مرده بازیگری بوده باشد و شاید دست تقدیر او را به این سمت و سو کشیده باشد. او حتی در جریانِ گفت‌وگویی که در جریانِ بازی در سریال "شرم" کنار ابوالفضل پورعرب داشت هم به این نکته اشاره کرد که دوست ندارد به هر قیمتی در پروژه‌ای حضور پیدا کند.
اگر بخواهیم دورانِ زندگی او را مرور کنیم جالب است به شاگردی نزد رویا حلاج نوازنده سنتور می‌رسیم که او را وارد عالم هنر کرد؛ به گونه‌ای که هنوز "گودرزی" می‌گوید: «گاهی دست تقدیر سبب می‌شود آدمی در راهی قدم بردارد. گاهی آدمی برای کاری خیلی مشتاق است و گاهی آن کار برایش علی‌السویه است. من با اشتیاقی خیلی معمولی وارد این حرفه شدم.»
به هوای ورود به بازیگری نیامده بود و شاید بر اثر کنجکاوی در آزمون بازیگری شرکت کرد، ولی وقتی در اولین گام مورد تشویق قرار گرفت، در این راه ماندنی شد و برای اینکه بازیگر موفقی باشد، شروع به مطالعه و پیگیری کرد و در کار بر بدن و صدای خود که لازمه کاری بازیگری است، کوشید. اولین بار به واسطه مهوش جزایری، مدیر تولید پروژه "گالش‌های مادر بزرگ" به کارگردانی بهمن زرین‌پور در آزمون بازیگری شرکت کرد و برای بازی در نقش کوچکی دعوت شد. همبازی‌اش حسین پناهی بود. شاید آن تشویق‌ها سبب شد اعتماد به نفس پیدا کند و در عالم بازیگری بماند.
اولین کارسینمایی‌اش "به خاطر همه چیز" نام داشت که تحت تأثیر فضاهای اول انقلاب، نگاهی کارگری داشت. اما شاید "جنگ نفتکش‌ها" محمد بزرگ‌نیا و "می‌خواهم زنده بمانم" ایرج قادری، نامِ فاطمه گودرزی را بیشتر سرزبان‌ها انداخت. او که احترام ویژه‌ای برای محمد بزرگ‌نیا، کارگردان سینما و همسرش پروین صفری، طراح صحنه سینما قائل است، برای بازی در فیلم "جنگ نفتکش‌ها" با این زوج قول و قرار می‌گذارد که همزمان ایرج قادری، او را برای بازی در فیلم "می‌خواهم زنده بمانم" دعوت می‌کند و حالا خانم بازیگر با سخنان اطرافیان رو به رو می‌شود که ایرج قادری بعد از 10 سال می‌خواهد فیلم بسازد و ... اما گودرزی که به گفته خودش برخی از اخلاق‌هایش مردانه است، نمی‌تواند روی قول و قرار شفاهی خود با بزرگ‌نیا پا بگذارد.
از سوی دیگر با وجود علاقه‌مندان بسیاری که مشتاق بازی در فیلم "می‌خواهم زنده بمانم" بودند، ایرج قادری، تصمیمش را گرفته بود و بازیگری را انتخاب کرده بود که در آزمون مورد نظر او، بهترین گزینه برای آن نقش بود. به همین دلیل از تهیه‌کننده فیلمش خواست تا منتظر شوند بازی گودرزی در "جنگ نفتکش‌ها" به پایان برسد.
این بازیگر که رضایت تماشاگران برایش بسیار مهم است، در مقایسه سینما و تلویزیون می‌گوید: «تلویزیون خیلی گسترده است با 80 میلیون جمعیت سر و کار دارید و جلب رضایت‌شان سخت‌تر است. سینما محیطی حرفه‌ای‌تر است، البته نه از جنبه بازیگری. چراکه جلوی دوربین سینما و تلویزیون سعی می‌کنم کار خود را به درستی انجام بدهم.»
او علاقه‌مند بود نقش یک زن جنوب شهری را با همان فرهنگ بازی کند و دعوتی هم از طرف مسعود کیمیایی برای فیلم «اعتراض» مطرح شد اما بعدا بیتا فرهی، این نقش را بازی کرد که گودرزی معتقد است خیلی هم عالی آن را اجرا کرده است.
شاید یادآوری چند نکته از اظهارنظرهای قابل تأمل این بازیگر پیشکسوت در زادروزش خالی از لطف نباشد؛ او بازیگر سخت‌گیری است و معمولاً نمی‌خواهد کاراکترهای تکراری بازی کند. دنبالِ کار متفاوت است و نمی‌خواهد به هر قیمتی روی پرده برود و یا روی آنتن باشد. وقتی از او سؤال می‌کنیم چرا مثل گذشته سریال فاخر و ماندگار برای تلویزیون ساخته نمی‌شود و سریال‌هایی هم که بعضاً روی آنتن‌اند نمی‌توانند آن ارتباط قابل قبول را با مردم برقرار کنند؛ این‌طور می‌گوید: "من با افتخار می‌توانم به شما بگویم تقریباً سریالی را کار نکرده‌ام که سرم را بلند نکنم، یعنی از "رعنا" و "آپارتمان" گرفته تا "دردسر والدین" و "عمه ماه منیر" همه کارها مورد استقبال قرار گرفتند. هنوز هم "فاصله‌ها" و "ترانه مادری" در بازپخش هم رگه‌های تازه‌ای برای مخاطب دارند. من سعی کرده‌ام اگر کاری می‌کنم مردم نگویند چرا و یا در کوچه و خیابان مورد انتقاد قرار بگیرم. اینکه چرا سریال‌ها آنقدر ضعیفند بخشی به انتخاب مدیران تلویزیون برمی‌گردد که چرا اصلاً همچنین قصه‌هایی تصویب می‌شوند و باید ساخته شوند.
انتهای پیام/
