نقش امام موسی الکاظم (ع) در ترویج فقه شیعه / چرا این امام بزرگوار دشمنانش را نفرین و لعن نکرد؟
گروه استانها - امام کاظم (ع) طولانی‌ترین دوران امامت را داشتند و خیلی از معارف فقه غنی شیعه در زمان این امام بزرگوار و دو امام قبل از ایشان بیان شده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان ، بیستم ذیحجه، سالروز ولادت امام موسی بن جعفر الکاظم (ع) یا موسی کاظم ملقب به ابو ابراهیم، ابوالحسن و ابوعبدالله هفتمین امام شیعیان است و این امام بزرگوار بعد از امام باقر(ع) و امام صادق(ع) ادامه دهنده راه آن بزرگواران بودند و در سال 148 (ه.ق) پس از شهادت امام صادق(ع)، 35 سال امامت شیعیان را به عهده داشتند.
حکومت‌ها در دوران ائمه اطهار (ع) از حضور آن بزرگان هراس شدیدی داشتند، چراکه آن امامان بحق بودند و حضورشان و کلام گهربارشان موجب هوشیاری مردم و ظلم‌ستیزی آنها می‌شد، در حالی که حاکمان می‌خواستند مردم را تحت اشراف و استبداد خود قرار بدهند و از آنها بهره‌جویی کنند.
دوران امامت امام موسی کاظم (ع) مانند سایر اهل‌بیت (ع) همراه با فشارها و ظلم‌های زیادی از سوی حاکمان زمان همراه بود چرا که زمانی که امام کاظم (ع) به امامت رسیدند، بخش‌هایی از جامعه اسلامی رو به اهل‌بیت (ع) آورده بودند و ایشان را امام خود می‌دانستند. امام کاظم (ع) در نقاط مختلف و شهرهای دور و نزدیک دارای نمایندگان و وکلایی بودند که ارتباط آن بزرگوار را با پیروانشان برقرار می‌کردند اما این مسئله از چشم دستگاه خلافت و جاسوسانش مخفی نماند و برای خلیفه نیز تحمل چنین موقعیتی از سوی امام کاظم علیه السلام قابل قبول نبود، به‌طوری که آن حضرت سال‌های بسیاری از عمر شریف خود را در حبس و کنترل‌های نظامی به‌سر بردند.
عمر شریف امام کاظم (ع) 55 سال بوده و 35 سال امامت کردند که طولانی‌ترین دوران امامت را داشتند و تمام این مدت همراه با خون دل خوردن برای حفاظت و نگهبانی از دین بوده است. زندگی ایشان همزمان با زندگی خلفای عباسی منصور، هادی، مهدی و هارون‌الرشید بود. امام موسی کاظم (ع )چندین بار به زندان افتاد و عاقبت در زندان سندی بن شاهک در بغداد از دنیا رفت. علی بن موسی الرضا امام هشتم شیعیان ، فاطمه معصومه و ابراهیم از جمله فرزندان ایشان هستند.
آیت‌الله احمد شیخ‌بهایی استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه کرمان با تبریک سالروز ولادت این امام بزرگوار اظهار داشت: یکی از القاب این امام بزرگوار لقب کاظم است.
وی با بیان اینکه کاظم به معنی فرو بردن غضب و عصبانیت است گفت: امام کاظم (ع) اجازه نمی‌دادند غضب و عصبانیت کاری کند که ایشان کنترل خود را از دست بدهند و این امام بزرگوار حتی دشمنان خود را نفرین و لعن نکرده و به افرادی که به ایشان ناسزا می‌گفتند هم خوبی می‌کردند.
استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه کرمان با اشاره به اینکه معمولاً گذشت معصومین (ع) در مسائل شخصی بالا بود ادامه داد: اما جایی که پای دین، مظلومیت مردم و بی‌عدالتی میان بود، خشمگین می‌شدند.
وی ترویج علم را یکی از رسالت‌های ائمه عنوان کرده و افزود: خیلی از معارف فقه غنی شیعه در زمان امام کاظم(ع) و دو امام قبل از ایشان بیان شده و شریعت اسلام، علوم الهی و حتی مسائل مختلف را نشر دادند و عمده فقه شیعه‌ای که امروز بدست ما رسیده توسط روایاتی است که از این امام بزرگوار نقل شده است.
آیت‌الله شیخ‌بهایی با اشاره به اینکه این امام بزرگوار فرزندان زیادی داشتند که از فرزندان امام موسی بن جعفر(ع)، امام رضا (ع)، حضرت فاطمه معصومه(س) در ایران هستند ادامه داد: حرم امامزادگان فراوانی که از فرزندان این امام بزرگوار هستند در جاهای مختلف است.
وی با بیان اینکه در زمان امام کاظم (ع) شیعیان گسترش پیدا کرده اما انسجام و قدرت لازم را نداشتند که مقابل حاکمیت عباسی از امام حمایت یا دفاع کنند گفت: گسترش شیعیان سبب خوف خلفای عباسی شده بود و پس از شهادت امام کاظم (ع) تلاش می‌کنند که مرگ امام را طبیعی نشان دهند تا بدنه جامعه اسلامی بر علیه آنها شورش نکنند.
انتهای پیام/511/ش
