المپیک ۲۰۲۰ توکیو| بوکس ایران در توکیو؛ کمی پایین‌تر از انتظار، امیدوار به آینده
بوکس ایران در چهاردهمین حضورش در رقابت‌های المپیک دست خالی به ایران بازگشت، عملکردی که با توجه به واقعیت‌های بوکس دنیا قابل پیش‌بینی بود، اما توقع حداقل یک پیروزی بیشتر از شاگردان استکی وجود داشت.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، بوکس ایران در حالی با دو بوکسور در رقابت‌های المپیک 2020 توکیو حاضر شد که پیش از این در 13 حضور در تاریخ رقابت‌های المپیک موفق به کسب مدال نشده بود. اتفاقی که انگیزه‌های نمایندگان بوکس کشورمان را برای تاریخ‌سازی در این دوره المپیک افزایش داده بود و از طرفی با توجه به روند رو به رشد بوکسورهای کشورمان در مسابقات کسب سهمیه المپیک و عملکرد قابل قبول در مسابقات قهرمانی آسیا این امیدواری افزایش نیز یافته بود.
البته این موضوع با توجه به پتانسیل کشورمان در بوکس دنیا تا حدودی انتظاری خلاف واقع بود و بیشتر به توقعات احساسی شبیه بود. علیرضا استکی سرمربی تیم ملی بوکس کشورمان پس از پایان مسابقات المپیک توکیو در گفت‌وگوی تصویری با تسنیم به آن به درستی اشاره کرد و پیش‌بینی خود قبل از مسابقات را در نهایت حضور در دو شب رقابت‌ها عنوان کرده بود. عملکردی که به پتانسیل واقعی بوکس ایران نزدیک است و در توکیو نیز تا حدودی رنگ واقعیت به خود گرفت.
نمایندگان بوکس کشورمان در توکیو سه بار روی رینگ رفتند و با کسب یک پیروزی و دو شکست به کار خود پایان دادند. عملکردی که با متر و معیار منطقی سرمربی تیم ملی بوکس کمی دور از انتظار بود و توقع می‌رفت حداقل شاهین موسوی نیز در رقابت‌های وزن 75 کیلوگرم مانند دانیال شه‌بخش در دیدار نخست خود پیروز شود و شب دوم مسابقات را ببیند. موسوی پیش از این بارها ثابت کرده که بوکسور توانمندی است و در صورت رقابت با بوکسورهای خوب دنیا توانایی انجام کارهای بزرگ را خواهد داشت، اما او در توکیو با شکست مقابل نماینده میزبان از دور مسابقات کنار رفت.
بوکسور ژاپنی در حالی مقابل شاهین موسوی به برتری رسید که در مسابقات کسب سهمیه المپیک در اردن مغلوب نماینده کشورمان شده و تنها با توجه به میزبانی المپیک توانسته بود در این رقابت‌ها حضور داشته باشد. عملکرد ضعیف نماینده کشورمان در راند نخست مقابل حریف ژاپنی دلیل اصلی شکست او بود و با وجودی که کادر فنی تیم ملی مدعی تأثیرات داوری در نتیجه مسابقه بود، اما توقعات از موسوی بیشتر از اینها بود.
دانیال شه‌بخش دیگر نماینده کشورمان در رقابت‌های وزن 57 کیلوگرم المپیک توکیو بود که با شکست محمد همات از مراکش در دور نخست تنها پیروزی بوکس ایران در توکیو را کسب کرد. شه‌بخش که پیش از المپیک در رقابت‌های قهرمانی آسیا با شکست حریفان قدرتمند موفق به مدال نقره شده بود، در المپیک نیز عملکردی قابل قبول داشت و نشان داد در صورت طی کردن روند رو به رشد خود می‌تواند یکی از اصلی‌ترین امیدهای بوکس ایران برای کسب نخستین مدال جهانی و المپیک در رویدادهای آینده خواهد بود.
او در توکیو در دور نخست موفق به شکست قهرمان سابق قاره آفریقا از مراکش شد. بوکسوری که از طریق رنکینگ بوکس موفق به کسب سهمیه شده بود و مقابل نماینده کشورمان از لحاظ فنی حرفی برای گفتن نداشت و تنها با ضربه سر باعث شکافته شدن پیشانی شه‌بخش شد. شه‌بخش در دور دوم به مصاف لازارو آلوارز قهرمان جهان از کوبا رفت. شه‌بخش در مقابل این بوکسور قدرتمند با وجود تلاشی که از خود به نمایش گذاشت، در نهایت به دلیل آسیب‌دیدگی از ناحیه پیشانی بازنده شد و با المپیک توکیو خداحافظی کرد. بوکسور کوبایی نیز در ادامه با برتری مقابل نماینده تایلند و شکست مقابل بوکسوری از روسیه به مدال برنز رسید.
با پایان المپیک توکیو یک بار دیگر واقعیت‌های بوکس ایران به خوبی مشخص شد تا مسئولان فدراسیون به دور از هیجان و احساسات روند رو به رشد خود در توجه و سرمایه‌گذاری به تیم‌های پایه و بزرگسالان را ادامه بدهند که در ابتدا نمایندگان کشورمان در مسابقات جهانی و در ادامه المپیک 2024 پاریس با شرایط بهتری حضور داشته باشند.
حسین ثوری رئیس فدراسیون بوکس در حالی به پایان دوران چهار ساله خود در این فدراسیون نزدیک می‌شود که تمام تلاش خود را برای توجه و سرمایه‌گذاری روی تیم‌های پایه انجام داد و با اعزام تمامی تیم‌های پایه کشورمان به مسابقات قهرمانی آسیا و جهان قدم‌های بزرگی را برداشت. او در این مسیر از کادر فنی تیم‌های ملی بزرگسالان و تیم ملی نیز در حد بضاعت فدراسیون حمایت و زمینه برگزاری اردوهای مشترک به خصوص با تیم ازبکستان را فراهم کرد.
اقداماتی که برای موفقیت در مسابقات جهانی و المپیک باید ادامه‌دار باشد و حتی زمینه برگزاری اردوهای بیشتر با کشورهای صاحب بوکس مانند کوبا و قزاقستان نیز فراهم شود و تیم ملی در تورنمنت‌های مختلف به میدان برود.
بوکس ایران به دلیل رکورد چند ساله قبل از حضور حسین ثوری نیازمند فعالیت‌های بیشتر برای موفقیت است و توقع کسب مدال در المپیک با یک فعالیت دو سه ساله چیزی فراتر از واقعیت خواهد بود، اما در صورت ادامه مسیر در پیش گرفته شده این امیدواری برای موفقیت در رویدادهای آینده وجود خواهد داشت.
انتهای پیام/
