دعایی که امام حسین در قتلگاه برای رفع بلا و گرفتاری تعلیم داد

به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم، دعا یکی از ابزارهای مواجهه با مسائل مختلف زندگی است؛ چه آن کس که طالب رشد و پیشرفت معنویت است و چه آنکه طالب رفع سایر نیازمندی‌های خود؛ چرا که دعا و نیایش از بهترین ابزارهای ارتباط روح انسان با خداوند متعال است.  این عمل به قدری اهمیت دارد که خداوند در آیاتی از قرآن به صورت مستقیم و غیر مستقیم انسان‌ها را دعوت به انجام آن کرده است؛ به عنوان نمونه در بخشی از آیه60 سوره غافر می‌فرماید: «وَ قَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ؛ پروردگار شما می‌گوید بخوانید مرا تا برای شما استجابت کنم.» از جمله آثار دعا، دفع بلا و آفات است، همچنان که امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود «اِدْفَعُوا أَمْوَاجَ‏ الْبَلَاءِ عَنْكُمْ بِالدُّعَاءِ قَبْلَ وُرُودِ الْبَلَاء؛ پیش از آن‌که بلا بر شما وارد شود، با دعا، آن را دفع کنید.»

در این زمینه خود اهل بیت وحی پیشتاز بودند و در موارد متعددی به شیعیان خویش ادعیه‌ای برای رفع بلا بیان می‌کردند. نقل است امام سجاد علیه‌السلام فرمود روز عاشورا پدرم حسین در حالی که خونش جوش می‌زد، مرا به سینه چسبانید و فرمود: پسرجان دعایی را که فاطمه سلام‌الله علیها از رسول خدا و او از جبرئیل آموخت و به من تعلیم داد از برای هر حاجت و همّ و غم و پیشامد کار بزرگ و هر مصیبت که مفید است حفظ کن؛ فرمود بگو:

بِحَقِ‏ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَكِیمِ‏ وَ بِحَقِ‏ طه‏ وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ؛ یَا مَنْ یَقْدِرُ عَلَى حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِی الضَّمِیرِ یَا مُنَفِّسُ عَنِ الْمَكْرُوبِینَ یَا مُفَرِّجُ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْكَبِیرِ یَا رَازِقَ‏ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا مَنْ لَا یَحْتَاجُ إِلَى التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی كَذَا وَ كَذَا.

یعنی به حق یاسین و القرآن الحکیم و به حق طه و القرآن العظیم؛ ای کسی که بر تمام حوائج نیازمندان قادری و ای کسی که دانا به نهان هستی، ای کسی که دورکننده بلا و سختی از بلایافتگانی ای گشایشگر از غم‌یافتگان و ای رحم‌کننده پیران و ای روزی‌دهندۀ طفل صغیر و ای کسی که احتیاجی به تفسیر نداری؛ بر محمد و آل محمد صلوات بفرست و حاجت مرا (نام حاجت) بده.