خاطراتی از بازی‌های قدیمی "فتحعلی اویسی" در سینما/حیدرنژاد: اویسی برخلاف ظاهر سخت و جدی‌اش، شدیدا عاطفی و حساس بود
کارگردان "حکایت آن مرد خوشبخت" می‌گوید که هنگام توضیح گذشته نقش "ارشد" برای مرحوم اویسی نزدیک بود که گریه کند، زیرا برخلاف ظاهر جدی‌اش بشدت عاطفی و حساس بود. همین روحیه باعث شد که فیلم "مریم و میتیل" را در ژانر کودک، با موفقیت بسازد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از اولین بازی‌های مرحوم فتحعلی اویسی بعد از انقلاب اسلامی فیلم "حکایت آن مرد خوشبخت" به کارگردانی رضا حیدرنژاد است. فیلمی درام و مهیج که نقشی متفاوت را در آن بازی کرده است. حیدرنژاد کارگردان این فیلم که در حوزه سینمای کودک و نوجوان در کانون پرورشی نیز با این بازیگر فقید همکاری داشته است، در گفتگو با تسنیم درباره دیدار و آشنایی با اویسی گفت: همکاری من با ایشان به فیلم "حکایت آن مرد خوشبخت" باز می‌گردد. در این فیلم ایشان نقش "ارشد" رابازی کرده بود که نقش خاص و پیچیده‌ای بود. وقتی سراغ او برای بازی در این فیلم رفتم، تعجب کرده بود که چرا سراغ او برای بازی در این نقش رفتم، زیرا می‌گفت عموماً برای نقش‌های منفی و خشن سراغ من می‌آیند اما تو برای نقشی پیش من آمدی که شخصیت پیچیده‌ای دارد و مثلاً در عین حال از خانواده‌اش حساب می‌برد.
وی ادامه داد: من هم در جواب به او گفتم که دلیلم به ویژگی های خاصی بازمی‌گردد که در چهره‌ات هست. ناگفته نماند که او تمام تلاش و سعیش را کرد تا این شخصیت پیچیده را به خوبی بازی کند و موفق هم بود. ساعت‌ها چه در خلوت و چه در کنار من تمرین می‌کرد. بنظرم واقعاً انسان خوب، خونگرم و خوش برخورد، خوش مشرب بود که ارتباط خوبی با دیگران می‌گرفت. بازیگری بود که در جامعه راحت ارتباط می‌گرفت و از موضع بالا با کسی برخورد نمی‌کرد.
یک طنازی خاص و ویژه‌ای داشت که خاص خودش بود که در ارتباط با آدم‌ها و فیلم‌هایی که بازی کرده است آن را می‌بینیم که نمود دارد و جالب است. او در عین حال که چهره به ظاهر خشنی دارد، برای نقش‌های منفی مناسب و به شدت انسان حساسی بود. وقتی داشتم درباره گذشته این نقش حرف می‌زدم و مشکلاتی که دارد، گفت ادامه نده نمی‌توانم تحمل کنم. درواقع نزدیک بود که اشک‌هایش جاری شود.
این کارگردان سینما درباره بازی‌هایی که مرحوم اویسی به ایفای آنها پرداخته است گفت: او در کار خودش موفق بود و اگر دقت کنیم، تمام نقش‌هایی که بازی کرده است جا افتاده است. اویسی سعی می‌کرد نقش را از آن خودش کند و تلاش می‌کرد تبدیل به یک شخصیت قابل باور کند که براحتی تماشاگر با آن ارتباط برقرار کند. کمتر نقشی بوده است که جا نیافتاده باشد.
این مدرس فیلمنامه سینمای کودک و نجوان در ادامه درباره سینما در دهه 1360 و 1370 و موفقیت‌های آن و همینطور فیلم "مریم و میتیل" به عنوان فیلم کودک بیان کرد: واقعیت آن است که دهه 1360 و 1370 برای سینما کودک سال‌های خاصی بود. علت آن هم این بود که افرادی پیدا شده بودند که به سینمای کودک و نوجوان توجه خاصی داشتند، تداوم این توجه و تلاش برای ارتقای آن باعث شد که سینمای کودک مورد استقبال شود. مرحوم اویسی هم یکی از کسانی بود که در بحبوحه سینمای کودک، فیلم ساخت. زمانی که بمن گفت می‌خواهد چنین فیلمنامه‌ای را بسازند تعجب کردم زیرا با سابقه بازی و فعالیت‌های او در سینما از نظر دور بود که در حوزه سینمای کودک و نوجوان بخواهد فیلم کودک بسازد. اما دلیل آن روحیه مهربان و درون لطیفی بود که داشت که باعث شده بود هم فیلم موفقی بسازد و هم تماشاگران زیادی را برای بازی در این فیلم به سینما دعوت کند. همه اینها بخاطر نگاه حساس و عاطفی بود که مرحوم "فتحعلی اویسی" داشت. بسیار جایش خالی است امیدوارم خدا رحمتش کند.
انتهای پیام/
