مزایای ثبت جهانی صنایع دستی یک اثر چیست؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ ویدا توحدی در یک گفت‌و‌گوی رادیویی ضمن بیان محاسن ثبت جهانی یک اثر و تأثیر آن بر توسعه گردشگری، مزایای این ثبت جهانی در رشد جوامع محلی و بومی را تشریح کرد.

وی با بیان این موضوع که تا قبل از سال 2014 فعالیت‌های صنایع دستی زیر نظر شورای بین‌المللی یونسکو بود، گفت: بعد از آن سال فعالیت‌های صنایع‌دستی از یونسکو به شورای جهانی صنایع دستی منتقل شد.

مدیرکل توسعه و ترویج معاونت صنایع‌دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث‌ فرهنگی بیان کرد: به عبارتی مهر اصالت که جهتِ سنجش مرغوبیت صنایع‌دستی استفاده می‌شود، ابتدا زیر نظر یونسکو بود که از 4 سال گذشته به شورای جهانی صنایع‌دستی منتقل شد ولی ثبت شهرهای جهانی، از جمله پروژه‌هایی بود که بعد از انتقالِ وظایف به شورای جهانی صنایع‌دستی شکل گرفت.

توحدی ضمن بیان این موضوع که علی‌رغم اینکه در سال 99 پرونده‌های ملی مربوط به ثبت جهانی صنایع دستی ما آماده بود اما به دلیل شیوع ویروس کرونا فرصت حضور ارزیابان خارجی برای ثبت آثار فراهم نشد، تأکید کرد: امسال هم مجدداً این پرونده‌ها را که شامل دو شهر و یک روستاست، به شورای جهانی صنایع‌دستی ارسال خواهیم کرد.

وی همچنین از حضور داوران بین‌المللی و ارزیابی آنان جهت ثبت آثار مورد درخواست در سال 2022 نیز خبر داد.

این مقام مسئول از اثراث مثبت ثبت جهانی صنایع دستی را هویت‌بخشی به جوامع محلی دانست و تصریح کرد: ثبت این آثار سبب هویت بخشیدن به شهر و روستای مورد نظر با محوریت صنایع دستی می‌شود.

توحدی شهرستان شهرکرد را که به عنوان "شهر نمد" به ثبت ملی رسیده است برای مثال ذکر کرد و اظهار کرد: هنرمندان این رشته تا چندی پیش شاید تمایلی به معرفی رشته هنری خود نداشتند اما بعد از این ثبت ملی دختران و زنانی زیادی به این رشته مردانه گرایش پیدا کردند و هم‌اکنون با افتخار خود را نمدمال معرفی می‌کنند.

به اعتقاد وی، از دیگر اثراث مثبت ثبت جهانی می‌توان به همکاری و حمایت مسئولان دولتی از صنعتگران و فعالان صنایع دستی ثبت شده اشاره کرد که مسئولین همواره بر این موضوع اصرار و تأکید دارند که که به نوعی همکار و حمایت‌کننده فعالانی هستند که اثر ثبت شده جهانی دارد‌.

این مقام مسئول ثبت جهانی اثر چادر شب بافی در روستای قاسم‌آباد و سفلی، را به عنوان نمونه بیان کرد و گفت: مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس که تا قبل از آن ذهنیتی خالی از این هنر داشتند با حضور در روستای مذکور و در محل اجرای این هنر مراتب همراهی خود را رسماً اعلام کردند.

توحدی ثبت اثر ملی صنایع دستی را سبب ایجاد حس غرورآفرینی برای مردم آن منطقه دانست، تا حدی که حتی برخی از مردم روستاهای اطراف به جهت بهره بردن از برکات و مزایای این ثبت به روستای مورد نظر کوچ کردند.

وی ضمن اشاره به اینکه قبل از ثبت این اثر در بین مردم روستای قاسم‌آباد و سفلی بعضاً اختلافات قبیله‌ای وجود داشت توضیح داد: اما به محض اینکه از ورود ارزیابان خارجی به روستای خود خبردار شدند ضمن کنار گذاشتن اختلافات خود با همکاری و هم‌افزایی خود تلاش کردند که کارگاه‌ها و حتی ظاهر روستای خود را به جهت ورود ارزیابان به خوبی سامان دهند. به عبارتی باید گفت در واقع بخش غیردولتی در تولید اثر مربوطه نیز فعال شدند و تلاش کردند که به صورت توأمان ظاهر و عملکرد خوبی داشته باشند.

مطابق با صحبت‌های این مقام مسئول، علاوه بر موارد بیان شده ثبت جهانی موجب ایجاد انگیزه‌ای برای جوانان و حتی فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به جهت راه اندازی کسب و کار مرتبط با اثر ثبتی شده و در نهایت باعث احیا و ترویج برخی از رشته های صنایع دستی نیز می‌شود.

توحدی ادامه داد: به دنبال ثبت جهانی گردشگری در منطقه مربوطه نیز فعال شده به گونه‌ای که بوم‌گردی‌ها آن منطقه شرایطی را فراهم کردند که بخشی از محل خود را به فروشگاه و یا محل تولید زنده صنایع دستی اختصاص دهند و این امر نیز خود سبب جذب گردشگران و مشارکت آنان در تولید صنایع دستی شد.

وی همچنین از انعقاد تفاهم‌نامه با سایر کشورها و معرفی و روستاهای دارای اثر ثبت شده جهانی با هدف تقویت گردشگری در این مناطق خبر داد و خاطرنشان کرد: با این اتفاق و تبدیل این مناطق به مقاصد گردشگری در آینده نزدیک شاهد حضور گردشگران خارجی بسیار زیادی در ایران و در این نقاط خواهیم بود.

گفتنی است آنچه‌که در ادامه این برنامه در کنار تمامی محاسن گفته شده مورد توجه قرار گرفت این بود که برخی از هنرمندان و فعالان صنایع دستی ثبت شده جهانی از مشکلات بیمه و عدم حمایت از  نحوه معرفی و تبلیغ آثار خود گلایه‌مند هستند و عنوان کرده‌اند که هرچند در روزهای ابتدایی ثبت اثر ملی، نمایندگان مجلس و متولیان دولتی با حضور در کنار آنان وعده حمایت دادند اما با گذشت زمان متأسفانه این وعده‌ها یا اساساً به دست فراموشی سپرده شده و یا آن طور که شایسته و بایسته است به آن پرداخته نشده.

انتهای پیام/