خاطره رضا توکلی از سیلی خاصی که از فتحعلی اویسی خورد/  چرا فصل دوم «زیرزمین» ساخته نشد؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، رضا توکلی بازیگر سینما و تلویزیون شامگاه  بیستم آبان 1400 مهمان بخش نوستالژی «سریالیست» با اجرای پدرام کریمی بود. بخشی که به سریال «زیرزمین» به کارگردانی علیرضا اختصاص داشت که در ماه رمضان سال 1385 روی آنتن شبکه سه سیما رفته است.

توکلی که در سریال «زیرزمین» ایفاگر نقش «اسدی» بود، درباره همکاری  خود با علیرضا افخمی گفت: سریال «او یک فرشته بود» که در ماه رمضان سال 1384 روی آنتن رفت اولین همکاری من با آقای علیرضا افخمی بود. یک سال بعد، بهمن گودرزی دستیار آقای افخمی که الان خودش از کارگردانان فعال تلویزیون است به من زنگ زد و گفت که به دفتر آقای افخمی بروم. ایشان پیشنهاد حضور در سریال جدیدش «زیرزمین» را به من داد و گفت که نقشم در این سریال یک شخصیت توطئه‌گر است. این نقش 180 درجه با نقش روحانی سریال «او یک فرشته بود» تفاوت داشت.

وی افزود: گویا بازیگران دیگری هم برای ایفای نقش «اسدی» نامزد بودند که از بین آنها فقط نام آقای داریوش مودبیان در خاطرم مانده است. سریال «زیرزمین» از مجموعه‌های پرمخاطب آن سال شد و فکر می‌کنم بالای 95 درصد مخاطب داشت.

ماجرای سیلی خوردن رضا توکلی از زنده یاد فتحعلی اویسی 

توکلی با یادی از زنده‌یاد فتحعلی اویسی که هم‌بازی او در سریال «زیرزمین» بود، از عوامل «سریالیست» که بخش‌های از بازی او و مرحوم اویسی را پخش کردند نیز تقدیر کرد. وی در همین زمینه عنوان کرد: من در این پروژه، شاگردی آقای اویسی را کردم و برایم افتخار بود. در همین سکانسی که پخش کردید قرار بود  مرحوم اویسی یک سیلی به  صورت من بزند. ایشان به من گفت رضا اصلاً نگران نباش، من طوری این کار را می‌کنم که اصلاً برخوردی پیش نیاید؛ تو فقط بلافاصله واکنش نشان بده و سرت را بچرخان. همینطور هم شد و ایشان به قدری استادنه این سیلی را زد که هم طبیعی و محکم بود و هم برای من مشکلی پیش نیامد.

این بازیگر در ادامه گفت: در کارهای بعدی هر وقت چنین سکانس‌هایی داشتیم من به همکاران و بازیگران جوان می‌گفتم که باید از آقای اویسی یاد بگیریم که واقعا یک چَک (سیلی) فنی و خاص به من زدند.

 وی افزود: علاوه بر زنده‌یاد اویسی همه بازیگران این مجموعه مثل ابوالفضل پورعرب، صدرالدین حجازی، سروش صحت، مهتاج نجومی و عوامل فنی پشت دوربین یک گروه همدل و بامعرفت بودند. آنها شرایطی را برای بازیگر فراهم می‌کردند که بازی او با کیفیت بالا دیده شود؛ برای یک بازیگر چه چیزی از این بهتر است؟  

وقتی نزدیک بود سریال «زیرزمین» شهید بدهد!

توکلی اظهار کرد: خاطرم هست در یکی از سکانس‌ها پلیس دنبال من بود و من باید با کیسه پول سرقتی روی دیوار یک خانه قدیمی می‌پریدم و از یک سمت دیوار به سمت دیگر می‌رفتم. آن خانه در یکی از محلات قدیمی پامنار بود و دیوار بسیار بلندی داشت.  من وقتی روی تیغه دیوار رفتم، اصلاً متوجه ارتفاع آن نبودم. از آن مهم‌تر حواسم به یک تیرک چوبی که از دیوار بیرون زده بود هم نبود. در حالی‌که قبل از برداشت اصلی چند باری هم تمرین کرده بودیم.

وی افزود: موقع راه رفتن، یک‌باره تنه‌ام به این تیرک چوبی خورد و نزدیک بود که از ارتفاع بسیار بالایی به پایین پرت شوم. اگر این اتفاق می‌افتاد واقعاً بعید بود زنده بمانم و به قول یکی از دوستان این سریال یک شهید می‌داد و شاید معروف‌تر هم می‌شد (با خنده).

چرا «زیرزمین» فصل دوم نداشت؟

توکلی در پاسخ به این پرسش مجری برنامه که از او پرسید اگر «زیرزمین» اکنون ساخته شود، کدام کارگردان و چه بازیگرانی برای آن مناسب هستند نیز گفت: اتفاقاً من طرحی را پیش آقای افخمی بردم که بر مبنای آن داستان در فصل دوم هم ادامه پیدا کند، اما او به‌شدت مخالف بود و گفت: "هرگز چنین کاری نمی‌کنم." خلاقیت و ذوق آقای افخمی بسیار بالا است و می‌دانست که اگر فصل دوم «زیرزمین» را بسازیم به اندازه فصل اول موفق نخواهد شد و این اتفاق برای بسیاری از سریال‌های چندفصلی ما هم رخ داده؛ اگر «زیرزمین» و «او یک فرشته بود» هنوز در خاطر مخاطبان ماندگار شده به همین خاطر است.

چرا بازیگر شوخ سراغ ژانر وحشت می رود؟!

وی درباره تجربه کارگردانی در سینما هم گفت: من فیلم «سگ‌های پوشالی» را با بودجه کم و سرمایه‌گذار خصوصی ساختم. این فیلم در ژانر پلیسی و معمایی بود که معمولاً در سینمای ما ضعیف است و کارگردانان به سمت آن نمی‌روند. البته آن فیلم در شهرستان اکران شد و حداقل پول سرمایه‌گذار برگشت. سیستم و ساختار سینمای ما در حوزه تولید و پخش به گونه‌ای است که دیگر نتوانستم کارگردانی را ادامه بدهم. البته یک فیلمنامه دیگر هم دارم که آن هم در ژانر وحشت است. اتفاقاً اطرافیان من میگویند تو با این ویژگی شخصیتی  شوخ‌طبعی و خنده‌رویی چرا سراغ ژانر وحشت و معمایی می‌روی.

سریال سازی مان پا به پای تحولات دنیا پیش نرفته!

این بازیگر سینما و تلویزیون درباره تفاوت سریال‌سازی در گذشته و اکنون نیز گفت: در گذشته تعداد شبکه‌ها کمتر بود و همین شبکه‌ها نیز همزمان دو سریال را روی آنتن نمی‌فرستادند در نتیجه کارها دیده می‌شد. نمی‌خواهم بگویم سریال‌سازی در کشور ما خیلی ضعیف است، اما پا‌به‌پای تحولات در دنیا پیش نرفته است.  سرعت استفاده از فناوری در صنعت سریال‌سازی دنیا بسیار بالا است و این همه شبکه‌های مختلف تلویزیونی و نمایش خانگی واقعاً کار را سخت کرده است. امیدوارم در آینده اتفاقات بهتری در این حوزه بیفتد چون ابزار و افراد متخصص را داریم. 

توکلی افزود: نسل جدید بازیگران و فیلمسازان ما خیلی خوب و خلاق هستند، اما باید تجربه ما و نسل های قبل از ما به  خوبی به آنها منتقل شود.

 وی گفت: وقتی یک سریال موفق است، این موفقیت حاصل تلاش تمام عوامل است. یعنی حتی آن راننده سرویس که دنبال بازیگران  می‌رود هم در این موفقیت یا ناکامی سهیم است و همه در شکل‌گیری آن مجموعه نقش دارند. 

 توکلی عنوان کرد: از سوی دیگر متن و قصه هم در تولید یک سریال خوب بسیار مهم است. قصه‌گویی و روایت در فرهنگ و ادبیات ایرانی همواره جایگاه خوبی داشته است. فکر می‌کنم باید در تربیت فیلمنامه‌نویسان یک اقدام اساسی داشته باشیم تا متن‌های جذاب و قوی تولید کنند.ایده‌پردازی از اتفاقات ساده، بسیار مهم است که متاسفانه به آن توجهی نمی‌شود. این ایده‌ها باید در اتاق‌های فکر بررسی شده و بعد به فیلمنامه تبدیل شود. هنوز بخشی از سینما و تلویزیون ما از لحاظ ساختار فیلمنامه شبیه دهه شصت است، گاهی در همان ابتدای فیلم، قصه لو می‌رود و باید بدانیم که چطور گره ایجاد کنیم و این گرهی که ایجاد شده در ادامه چگونه باز می‌شود و همه اینها تخصص می‌خواهد.

وی در پایان گفت: از سوی دیگر باید ریتم را هم بشناسیم چرا که ریتم سریال‌سازی امروز با دهه شصت کاملاً متفاوت است و مخاطب امروز مخاطب دو سال و بیست سال پیش نیست و دیگر نمی‌توان برای او سریال «آینه» را پخش کرد. البته این اثر و آثار دیگر در دوره خود محبوب و موفق بودند، اما برای بیننده امروز جذابیت ندارند. 

انتهای پیام/