اوج محرومیت در کنار ثروت خدادادی/ بزرگترین تاکستان دیم ایران در ممسنی واحد صنعتی فرآوری ندارد + فیلم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، بزرگترین تاکستان دیم استان فارس و کشور؛ تصورش هم زیباست چه رسد به دیدن آن؛ سخن از منطقه دشمن‌زیاری شهرستان ممسنی است، منطقه‌ای بکر و زیبا؛ جاده‌های پرپیچ و خم که آدم را به یاد شمال ایران می‌اندازد؛ هوایی بس مطبوع و دل‌انگیز؛ روستائیانی که صفای باطنی‌شان را از جنگل‌های سرسبز بلوط گرفته‌اند و مهمان‌نوازی‌شان آدمی را شرمنده می‌کند اما محرومیت همه این زیبایی‌ها را تحت تاثیر خود قرار داده است. 

محرومیتی که سبب شده روستائیان برای امرار معاش به صورت سنتی و به سختی به تولید محصولاتی چون شیره انگور، مویز، مسقطی و غیره بپردازند. دوربین تسنیم تلاش کرده که در سفری یک روزه این ظرفیت و محرومیت را به تصویر بکشد تا شاید گره‌ای از مشکلات مردم این منطقه باز شود. 

در گوشه جاده در حال عبور است که از وی می‌خواهیم اندکی از وضعیت روستا و اهالی بگوید و او با لهجه زیبای لری چنین آغاز می‌کند که شغلمان کشاورزی است  اما هیچ درآمدی ندارد چون فروش ضعیف است و محصول را ارزان از ما می‌خرند. اگر کسانی بیایند و اینجا کارخانه بزنند و درآمد محصول برایمان زیادتر می‌شود و زحمتمان به هدر نمی‌رود. 

این بانوی اهل دشمن‌زیاری از بلای خانمان‌سوز اعتیاد می‌گوید که گریبان جوانان روستا را گرفته و معتقد است اگر کارخانه باشد جوانان کار می‌کنند و اختلافات خانوادگی و اعتیاد در منطقه کم می‌شود. 

فرد دیگری که با وی به گفت‌‌وگو می‌نشنیم، جوانی تحصیل‌کرده است که علاوه بر مهندسی سیالات اکنون در رشته حقوق تحصیل می‌کند. وی در خانه روستایی خود که نمای داخلی و خارجی خانه محرومیت را به خوبی نشان می‌دهد از تولید محصولات سنتی از انگور در سالیان زیاد سخن می‌گوید. 

تاکید این جوان روستایی بر آن است که محصولات تهیه شده از انگور در این روستا و بخش طبیعی است و هیچ مواد مصنوعی در آن وجود ندارد. وی می‌گوید: از زمان پدربزرگ من تاکنون محصولات به صورت سنتی تهیه می‌شود اما اگر این انگور فرآوری شود، هر باغ انگور می‌تواند یک پتروشیمی باشد. 

«مویز، شیره و مسقطی محصولاتی است که از انگور و بدون هیچگونه مواد افزودنی و شکر و قند تهیه می‌شود و حتی تفاله‌ای که از تولید شیره به دست می‌آید می‌تواند در مواد آرایشی استفاده یا روغن این هسته‌ها فرآوری و در درمان استفاده شود» این عبارتی است که این جوان روستایی در توضیح بیشتر به ما می‌گوید. 

به گفته وی در حال حاضر 17 فرآوری از انگور به‌صورت دستی و سنتی در روستاهای بخش دشمن‌زیاری ممسنی انجام می‌شود که اگر مسئولان کمک کنند می‌تواند بیشتر و در زمینه صادرات هم استفاده شود. این جوان روستایی می‌‌افزاید: اگر صنعت بیاید این فرآوری بیشتر می‌شود و دیگر مشکلاتی مانند تحریم نمی‌تواند اقتصاد را ضربه بزند. 

رضا محمدی بخشدار دشمن‌زیاری در گفت‌وگو با تسنیم با بیان اینکه 18 هزار هکتار باغات انگور در بخش دشمن زیاری وجود دارد که آن را تبدیل به بزرگترین تاکستان دیم کشور کرده است، می‌گوید: سالانه 160 هزار تن غوره و انگور ارگانیک از این تاکستان روانه بازار مصرف و در جای جای کشور توزیع می‌شود که محصولات جانبی شامل مویز مسقطی، کشمش و شیره انگور به صورت کاملا طبیعی تهیه می‌شود. 

به گفته وی 70 درصد امرار معاش مردم این بخش از طریق باغداری است اما یک واحد صنعتی فرآوری در این بخش نیست تا مردم بتوانند این محصولات خام را برندسازی و بسته‌بندی کنند در صورتی که اگر چنین شود این محصول حتی ظرفیت ارزآوری نیز دارد. 

محمدی با اشاره به ظرفیت‌های این تاکستان از جمله بحث گردشگری می‌افزاید: حضور سرمایه‌گذاران و گردشگران می‌توانند رونق بیشتری به منطقه بدهد و مردم را از محرومیتی که با زندگی آن‌ها عجین‌شده رها کند. 

به‌گفته بخشدار دشمن‌زیاری یکی از ویژگی‌های خوب این تاکستان این است که یک شاهکار مهندسی محسوب می‌شود به این نحو که باغات برخلاف شیب خاک احداث شده و مانع فرسایش خاک می‌شود که این موضوع نیز می‌تواند به عنوان یک الگو به دیگر نقاط معرفی شود. 

محمدی البته به دیگر مشکلات موجود نیز اشاره می‌کند که نبود جاده دسترسی مناسب به باغات است. وی می‌گوید: یکی از مشکلات روستائیان نبود جاده دسترسی مناسب به‌سمت باغات است که اغلب مال رو هستند و هزینه حمل محصول را به باغداران تحمیل می‌کند. 

در کل منطقه تنها یک واحد نیمه صنعتی تهیه شیره و مویز وجود دارد که آن هم سال‌هاست درگیر بروکراسی اداری شده است. نصرالله محمدی، صاحب این واحد تولیدی در روستای ده گردوی بخش دشمن زیاری در گفت‌وگو با تسنیم می‌گوید: از سال 81 که فارغ‌التحصیل شدم این کار را شروع کردم و الان در حجم بالا مویز و شیره بسته‌بندی می‌کنیم و تنها واحد نیمه صنعتی هستیم.

وی دلیل عدم وجود واحدهای صنعتی را عدم حمایت مسئولان می‌داند و معتقد است اکنون واحدهای سنتی زیادی هستند که تصمیم دارند به صورت صنعتی کار کنند اما حمایتی نمی‌شود و در بخش دریافت مجوز یا گرفتن تسهیلات با مشکل مواجه هستند. 

این تولیدکننده که سالانه 500 تن شیره انگور تولید و با کیفیت خوب وارد بازار می‌کند، معتقد است اگر حمایت شود یا حداقل مانعی بر سر راه تولیدکننده نباشد این کار گسترش پیدا می‌کند و تعداد افراد بیشتری به کار مشغول می‌شوند. این منطقه به اندازه کافی نیروی انسانی با انگیزه دارد و نیاز به سرمایه‌گذار از دیگر نقاط نیست اگر به همین واحدها کمک شود در این منطقه یک بیکار پیدا نمی‌کنید. 

مردم این منطقه در عین محرومیت بسیار باصفا و با انگیزه هستند اما فعالیت اقتصادی‌شان با انتظار عجین شده، انتظار برای دریافت مجوز، انتظار برای تسهیلات، انتظار درست شدن جاده و انتظار برای عملی شدن وعده‌های ریز و درشت که هر بار توسط مسئولان شنیده‌اند. 

انتهای پیام/424 / ز