گرانی سیمیت و نبض اقتصاد ترکیه

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، در شرایطی که بحران اقتصادی ترکیه را فرا گرفته، سیاستمداران به نوعی و روزنامه نگاران به نوعی دیگر، به طور مداوم، از نان سیمیت حرف می زنند.

امروز اغلب روزنامه های چاپ آنکارا، چنین تیتر زدند که قیمت یک سیمیت به 3 و نیم لیره رسیده و احتمالاً تا پایان سال، به 5 لیره نیز خواهد رسید. سران احزاب مخالف نیز، اظهارات 28 سال پیش اردوغان را یادآوری کرده اند که گفته بود: این دولت ظالم، حتی یک سیمیت و یک استکان چایی را به مردم روا نمی دارد.

اول ببینیم سیمیت چیست و چرا این نان تا این اندازه گران شده و اساساً چرا سیمیت برای سیاستمداران و روزنامه نگاران ترکیه مهم است.

سیمیت، دورهمی در کوچه و خیابان، یا نماد سیاسی؟

نان سیمیت، یک نان گرد حلقه مانند است. در خمیر این نان، علاوه بر آرد گندم و مایه، از شیره گندم استفاده می شود و پس از آماده شدن چانه تایر مانند سیمیت، در مخلوطی از شیره انگور و کنجد بوداده غلطانده شده و به فر یا تنور فرستاده می شود.

سپس سیمیت ها، را دانه دانه روی سینی گذاشته و دوره گردها آنها را در محله و در کوی و برزن یا در مغازه ها می فروشند.

در بسیاری از کافه ها و قهوه خانه ها، به طور معمول، سیمیت را با یک پیاله چایی داغ و خوشرنگ کمر باریک کنار هم می گذارند و این می شود یک وعده کوچک غذایی برای صبحانه یا عصرانه.

بعضی ها در کنارسیمیت، پنیر و گوجه و زیتون هم می گذارند. اما به طور معمول، بسیاری از سیاستمداران عادت دارند که در بازدیدهای خیابانی خود یا حین خروج از مسجد، برای هواداران، کسبه و آدم های دور و برشان، یک سینی بزرگ سیمیت بخرند و به افراد دور و بر خود تعارف کنند.

یک سیمت و یک چایی، برای یک مهمان، یک توریست یا مشتری کنار ساحل یا خیابان، یک خوراک خوب و ساده است، اما واقعیت این است که از دیرباز، برای بخش مهمی از خانوارهای فقیر ترکیه، یک سیمیت و یک چایی، یک وعده کامل صبحانه بوده و هست.

در نتیجه، معیار یک دولت نسبتاً موفق برای مردم عادی ترکیه، این است که حداقل، مصرف یک سیمیت و یک چایی، هزینه چندانی نداشته باشد. اما حالا سیمیت هم گران شده است. در روزگاری که پول خُرد قوروش در ترکیه ارج و قربی داشت، قیمت یک سیمیت معمولاً 25 قوروش یا یک چارک لیره بود. اما رفته رفته به نیم لیره و یک لیره رسید و حالا به 3 و نیم لیره فروخته می شود.

بخش قابل توجهی از گندم مورد نیاز ترکیه، از کشورهای خارجی وارد می شود. معمولاً کنجد تولید داخل هم کفایت نمی کند و آن را هم باید وارد کرد، نرخ گاز طبیعی نانوایی ها و واحدهای تجاری هم چند برابر شده و طبیعتاً با این وضعیت، نرخ سیمیت هم تابعی از نرخ های مرتبط با فراز و نشیب دلار است.

اردوغان و سیمیت

رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه و رهبر حزب عدالت و توسعه، همواره یک سیاستمدار مردمی و حاضر در میدان و خیابان بوده و هست. او معمولاً عادت دارد که در سفرهای استانی و همچنین در گردش های خیابانی خود در آنکارا و استانبول، به هواداران، خوراکی تعارف کند.

اردوغان ابایی ندارد از این که در سفر استانی، از اتوبوس پیاده شود، چند طالبی و خربزه خوب را سوا کند، پول را شخصاً پرداخت کند و به کودکانی که دور و بر او جمع شده اند، اسکناس هدیه دهد.

غالباً پس از خروج از مسجد و در آئین نماز جمعه نیز، سیمیت فروش های دوره گرد را فراخوانده و کل سیمیت های آنان را می خرد و به کسانی که دور و بر او جمع شده اند تعارف می کند. او در یکی از خاطرات خود، تعریف کرده که در دوران کودکی و نوجوانی، سیمیت فروشی را هم تجربه کرده است.

زمانی که اردوغان، به عنوان یکی از شاگردان چابک و قبراق مرحوم اربکان، در کوچه و خیابان در حال سخنرانی بود، مداوماً می گفت: «این چه دولت ظالمی است که حتی یک سیمیت و یک پیاله چایی را به مردم روا نمی دارد. خودتان در ناز و نعمت هستید و مردم، حتی نمی توانند یک سیمیت بخرند.»

حالا چرخ روزگار چرخیده و پس از 28 سال، این اردوغان است که طرف خطاب همان گلایه ها قرار گرفته است.

روزنامه سوزجو امروز در تیتر خود، سخنان سال 1992 اردوغان را در تیتر نخست گنجانده و از او پرسیده است: چرا حتی یک سیمیت را به مردم روا نمی دارید؟

حالا کمال کلیچدار اوغلو رهبر حزب جمهوری خلق و شریک او در ائتلاف ملت یعنی خانم مرال آکشنر رهبر حزب خوب، هر جا که می روند، درباره گرانی و سیمیت حرف می زنند و از اردوغان می پرسند: چرا کاری کرده اید که مردم، حتی برای خرید سیمیت هم پولی نداشته باشند؟

تنش سیاسی و دعوا و نزاع بین حزب حاکم و اپوزیسیون به اوج رسیده و سران احزاب مخالف، معتقدند که باید هر چه زودتر انتخابات پیش از موعد برگزار شود.

علی باباجان رهبر حزب جهش و دموکراسی اعلام کرده که ترکیه بر لبه پرتگاه است و دولت اردوغان، نمونه روشنی از ناکارآمدی مدیریتی و بی کفایتی اقتصادی را به نمایش گذاشته است. اما اردوغان آب پاکی را بر دست همه ریخته و اعلام کرده که تا ماه ششم سال 2023 میلادی، خبری از انتخابات نخواهد بود.

در پایان باید گفت، وضعیت کنونی اقتصاد ترکیه، نگرانی های بسیاری برای بخش کثیری از جمعیت این کشور ایجاد کرده و آنان را در تنگنای مالی قرار داده است. اما همین تنگنا و دشواری، برای مخالفین اردوغان تبدیل به یک فرصت طلایی شده است.

به جرات می توان گفت, در تاریخ 20 ساله حیات سیاسی و اجتماعی حزب عدالت و توسعه در ترکیه، این حزب هیچگاه با چنین شرایطی روبرو نشده است. در نتیجه اگر تا ژوئن 2023 میلادی یعنی تا زمان برگزاری انتخابات سراسری ترکیه، اتفاق خاصی روی ندهد، اظهارات مداوم رهبران احزاب مخالف درباره سیمیت و چایی و گرانی روزافزون، کار دست اردوغان و رفقای او خواهد داد.

انتهای پیام/