کتابخوانی در ایران چهره‌ای عبوس دارد
شاه‌آبادی با تأکید بر اینکه کتابخوانی در ایران کماکان چهره‌ای عبوس و جدی دارد که مانع از ارتباط عمومی با آن می‌شود، گفت: باید این چهره را اصلاح کنیم.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، نخستین نشست از برنامه «هفته کتاب هوپا» که به مناسبت سالگرد افتتاح کتابفروشی هوپا قبا در حال برگزاری است و به دیدار و گفت‌وگو با اهالی قلم اختصاص دارد، روز گذشته، 13 آذرماه، با حضور حمیدرضا شاه‌آبادی، نویسنده و پژوهشگر برگزار شد.
وی در این گفت‌وگو با اشاره به اینکه به عنوان یک نویسنده اهل کتابفروشی‌گردی است و بهترین حس و حال شخصی‌اش را در چنین مکانی به دست می‌آورد، گفت: از اتفاقات ناخوشایند چند دهه اخیر در کشور ما کم‌رنگ شدن نقش کتابخانه‌های محلی در شهرهاست. در کشور ما عادت بر این شده است که مردم و حتی برخی مراکز مانند کتابخانه‌ها خرید یک‌سال کتاب خود را از نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران و نمایشگاه‌های استانی انجام می‌دهند و البته در این چند سال تعطیلی این مراکز به سراغ مجتمع‌های فروش کتاب مانند فروشگاه‌های خیابان انقلاب اسلامی می‌روند. در این میان فروشگاه‌های محلی در حال فراموش شدن هستند. این در حالی است که حتی در همین مراکز مجتمع امکان نمایش همه آثار وجود ندارد و مخاطب رفته‌رفته به این فکر فرو می‌رود که سیستم توزیع ضعیف است.
وی ادامه داد: در حقیقت کتابفروشی‌های محلی هستند که به صورت مویرگی به توزیع متنوع آثار بسته به سلیقه یک منطقه مشغول هستند و تعطیلی آنها منجر به قطع مویرگی‌های توزیع کتاب در کشور می‌شود.
شاه آبادی در بخش دیگری از این گفت‌وگو تصریح کرد: کتابخوانی به عنوان یک فعالیت فردی یا اجتماعی در ایران به درستی معرفی و معنی نشده است. شنیده‌ایم که بسیاری می‌گویند در خارج از ایران سطح مطالعه بسیار بالاست و مثلاً در کشوری مانند ژاپن مردم در مترو هم کتاب می‌خوانند، اما این اتفاق را درست تبیین و معنی و معرفی نکرده‌ایم. در همین ژاپن که صحبت از آن کردیم متن‌هایی ساده و روان که تنها برای سرگرمی و لذت نوشته شده و با عنوان مانگا مشهور است، تولید می‌شود.
وی با اشاره به ویژگی کتاب‌هایی که در قالب مانگا نوشته شده‌اند، گفت: این کتاب‌ها رده بندی سنی دارد و متنی بسیار سبک و روان دارد که برای یک‌بار مطالعه تولید شده و در همه جا قابل دسترسی و تهیه است و حتی بسیاری بعد از یک‌بار مطالعه آن را به دور هم می‌اندازند. در کشور ما اما کتابخوانی و کتابخوان هنوز چهره‌ای عبوس و جدی دارد. باید این چهره را اصلاح کنیم. نگاه فاضلانه و نخبه گرایانه به کتاب نه تنها جذاب که حتی مفید هم نیست.
وی در همین زمینه یادآور شد: هنور بسیاری از ما بلد نیستیم برخی نیازهای روزمره خودمان را با کتاب برآورده کنیم. تقویت این موضوع به ویژه در نسل جوان و نوجوان یکی از راه‌های ایجاد جذابیت برای مطالعه است.
این نویسنده و پژوهشگر افزود: در ایران با افزایش سن کودکان و تغییر مقاطع تحصیلی، خانواده‌ها حس می‌کنند که کتابخوانی مسئله‌ای مضر و مانع از رشد تحصیلی فرزندشان است. این تصور غلط جایی خودش را نشان می‌دهد که جوان ما در بزنگاه‌های تحصیلی خود عنوان می‌کند از فهم یک متن درسی عاجر است. علت این امر در نبود مطالعه غیر درسی و افزایش توان فهم متن است. وقتی فرزندان ما رمان نخوانند، در فهم موضوعاتی مانند ریاضی و علوم و تاریخ هم ناتوان می‌مانند. آنها تا تخیل نکنند، نمی‌توانند راهی برای درک علوم گوناگون داشته باشند. راه فرود به فهم متن تقویت لذت بردن از متون مختلف است و این لذت با تخیل کردن حاصل می‌شود.
وی در همین زمینه تصریح کرد: باید به کودکان و نوجوانان این فرصت و اجازه را داد تا خودشان برای مطالعه کتاب انتخاب کنند و خودشان نسبتشان را به کتاب تعریف کنند. مطالعه و حتی نوشتن از بدیهیات انسان فرهیخته است؛ البته این مسئله را هم باید دانست که نباید با کشف این دست بدیهیات در کودکانمان چندان ذوق زده شویم و فکر کنیم که او که مطالعه می‌کند و حتی داستان می‌نویسند، حتماً نخبه است. سن آنها سنی نیست که بتوانند برای کاری که قرار است در ادامه در پیش بگیرند، به تصمیم قطعی برسند. باید اجازه داد تجربه کنند و خودشان راهشان را پیدا کنند.
انتهای پیام/
