میل به خواندن و نوشتن در ایران زیاد است؛ باید آن را مدیریت کرد
شهسواری گفت: در کشوری مانند ایران که صاحب فرهنگ است، میل به نوشتن و خواندن خیلی زیاد است و اصلاً چیز عجیبی هم نیست. این میل را باید هدایت و مدیریت کرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، دومین نشست دیدار با نویسندگان کتابفروشی هوپا قبا در قالب برنامه هفته کتاب هوپا عصر روز یکشنبه، 14 آذر ماه، با حضور محمدحسن شهسواری در محل این کتابفروشی برگزار شد.
شهسواری در این نشست در سخنانی درباره خاطرات خود از کتابخوانی و علاقه‌مندی‌اش به این موضوع گفت: من باید در این زمینه از مادرم عذرخواهی کنم. در ایام کودکی بارها شده بود که از او پول می‌دزدیم تا کتاب بخرم. کتاب در آن سن برایم آنقدر محبوب شده بود که برای داشتنش تن به گناه دزدی داده بودم. البته برادرم هم در ایجاد این رغبت در من بی تاثیر نبود. او صندوقی بزرگ و قدیمی داشت که کتابهایش را در آن می‌گذاشت و قفلش می‌کرد و همین موضوع عطش من به مطالعه را بیشتر می‌کرد.
وی افزود: به نظر من انتظار اینکه کسی از 30 سالگی و حتی از 20 سالگی بتواند کتابخوان شود، انتظار بعیدی است. کتابخوان شدن حاصل یک فعالیت مستمر است که باید از کودکی و نوجوانی شروع شود. یعنی باید والدین و مدارس این موضوع را شروع کنند که هر دو در ایران در ارتباط با این موضوع ضعف دارند. متاسفانه مدارس ما دانش آموزان را از مطالعه منع می‌کنند و خیلی ساده‌انگارانه به او می‌فهمانند که نمره گرفتن در دروس جاری بهتر از مطالعه است.
شهسواری ادامه داد: در جریان عمومی کشور ما نیز مطالعه امری بی‌فایده انگاشته می‌شود. در فرهنگ عمومی به نوجوان و جوان القا می‌کنند که اگر دکتر یا مهندس یا وکیل بشوی خیلی کار مهمی کردی اما اگر نویسنده مشهور یا حتی هنرمند مشهوری شدی نه! در کشورهای دیگر اما یک نویسنده و هنرمند شأن اجتماعی و حتی اقتصادی کمتر از یک مهندس یا دکتر ندارد، که گاه بیشتر هم دارد و به طبع در چنین جریانی کتاب و کتابخوانی نیز اهمیت بیشتر و والاتری به خود می‌بیند.
این نویسنده در بخش دیگری از سخنان خود گفت: کسی نمی‌تواند ما را به خاطر چهره، یا زبان یا ملیتمان قضاوت کند. اینها مواردی هستند که در هر فردی محترم است و اساساً او در داشتنش نقشی نداشته و بیشتر به صورت طبیعی در زندگی او قرار گرفته است، اما همه می‌توانند ما را به خاطر دوستانمان قضاوت کنند. من بر این باورم که کتاب دوستی است که به اصلاح دوست درستی است. هیچ بدی ندارد، از پشت خنجر نمی‌زند، بهترین کسی است که می‌شود از او مشورت گرفت، تجربه‌های زیادی پیش رویت می‌گذارد و خیلی موارد دیگر. به باور من اگر کسی دنبال رهبر و راهنما و همدم می‌گردد چیزی بهتر از کتاب پیدا نمی‌کند.
شهسواری در ادامه درباره برخی بهانه‌هایی که این روزها درباره کتاب‌نخوان بودن در کشور مطرح می‌شود، اضافه کرد: خیلی‌ها میزان کم کتابخوانی در کشور را ناشی از فعالیت در شبکه‌های اجتماعی مطرح می‌کنند اما من سوال می‌کنم در ایران بیشتر دسترسی به شبکه‌های اجتماعی میسر است یا در مثلاً اروپا و منطقه اسکاندیناوی؟ بعد میزان مطالعه مردم در آنجا بیشتر است یا در اینجا؟ من به طور جد معتقدم مطالعه ناشی از شکل بستر فرهنگی جامعه و مراجع فرهنگی آن هستند. چند سال قبل در یک قالب یک پژوهش با این واقعیت مواجه شدم که در ایران هر فرد به طور متوسط هر پنج سال یک کتاب را به طور کامل می‌خواند اما این آمار در کشوری مانند ژاپن هر یک هفته یک بار است. منظور از کتاب در این گزاره هم هر کتابی است جز کتاب درسی مدرسه و دانشگاه.
وی افزود: وقتی از کتابخوانی صحبت می‌کنیم منظورمان این نیست که در همه دنیا و در هر کشوری هزاران کتابفروشی وجود دارد. مدل عمومی در دنیا استفاده از کتابخانه عمومی و محلی در کنار کتابفروشی محلی است. در کشور ما کتابخانه‌ها شده‌اند، پاتوق بچه‌هایی که برای کنکور درس می‌خوانند و کسی برای مطالعه سری به آن نمی‌زند. در این فضا توسعه کتابفروشی محلی به تنهایی گره‌ای از کار ما باز نمی‌کند.
شهسواری در عین حل گفت: در کشور ما به طور متوسط سالانه نزدیک به 900 رمان تألیفی منتشر می‌شود که این آمار در کشوری مانند فرانسه و آلمان نزدیک به 600 عنوان است. البته این آمار برای چند سال پیش است منتهی می‌خواهم بگویم در کشوری مانند ایران که صاحب فرهنگ است میل به نوشتن و خواندن خیلی زیاد است و اصلا چیز عجیبی هم نیست. این میل را باید هدایت و مدیریت کرد و برایش برنامه ریخت. این میل نماد زنده بودن فرهنگ و ملت ماست.
انتهای پیام/