زارع: بعد از هر مسابقه، شکسته شدن صورت پدر و مادرم را می‌بینم/ از کشتی گرفتن با استیوسون خوشحالم
قهرمان سنگین وزن کشتی آزاد جهان می‌گوید که دوست داشته در المپیک و یا جهانی با گیبل استیوسون کشتی بگیرد که این اتفاق رخ نداده و حالا خوشحال است که این مبارزه در آمریکا برگزار خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، امیرحسین زارع که میهمان امروز (20 آذر) برنامه دایره طلایی بود، در مورد سالی که در کشتی پشت سر گذاشت، گفت: بعد از مسابقات لیگ ما وارد اردوهای تیم ملی شدیم، تمرینات خیلی سختی را پشت سر گذاشتیم، جا دارد تشکر ویژه‌ای از غلامرضا محمدی سرمربی وقت تیم ملی و ابراهیم مهربان مربی سنگین وزن تیم ملی داشته باشم. آن کادر واقعا تا المپیک زحمت کشیدند و خداراشکر که از المپیک هم دست خالی برنگشتیم.
وی تصریح کرد: بعد از آن کادرفنی عوض شد و پژمان درستکار با صلابت، تدبیر و برنامه خاص تیم را خوب جمع کرد و ما به جهانی نروژ رفتیم، همه چیز آنجا مهیا شد و درنهایت سال بسیار خوبی برایم بود. خیلی از این بابت خدارا شکر می کنم که این اتفاق افتاد و امیدوارم با استفاده از تجربه بزرگتر‌ها و آموختن از آنها به این قهرمانی‌ها تداوم ببخشم.
قهرمان کشتی جهان در مورد لقب پادشاه که اتحادیه جهانی کشتی به او داده، تصریح کرد: آن قهرمانی یک حس غیرقابل وصف برایم به همراه داشت. قبل از جهانی در خانه کشتی شهید هادی تمرین می‌کردیم، عکس زنده یاد علیرضا سلیمانی را می‌دیدم که در سنگین وزن تنها دارنده مدال طلای جهان بود و از خدا می‌خواستم این مدال را تکرار کنم. وقتی این اتفاق برای من رقم خورد، آنقدر حس خوبی داشتم که سعی کردم خوشحالی خودم را با همه مردم ایران سهیم باشم و آن تاج نمادین که روی تشک روی سرم گذاشتم، درواقع تاجی بود که بر سر مردم ایران گذاشتم.
زارع در مورد سومین مصافش با پتریاشویلی که در جهانی اسلو اتفاق افتاد، عنوان کرد: تاکتیک خاصی را با پژمان درستکار تمرین کرده بودم که اگر حریف پایم را گرفت، تسلیم نشوم و به گوشه تشک بیایم تا نتواند بارانداز بزند و این را اجرا کردم و موفق هم بودم. متاسفانه در المپیک اتفاقاتی در وسط کشتی افتاد که تجربه کمی داشتم و نتوانست فراز و نشیب‌های کشتی را هضم کنم. کشتی از دستم در رفت و این برای من که فقط برای رسیدن به طلای جهان تمرین کرده بودم، خیلی سنگین تمام شد، اما در ادامه روی اشتباهاتم کار کردم و در آن تایم کوتاه بین المپیک و جهانی، سعی کردم اشتباهات المپیک را تکرار نکنم.
وی در مورد احتمال رویارویی با گیبل استیوسون در مسابقه با تیم آمریکا در بهمن‌ماه گفت: بعد از جهانی تمریناتم را کم کردم، اما رها نکردم. بعد از اینکه خبر کشتی گرفتن در آمریکا را شنیدم، از اینکه فرصتی ایجاد شده که با استیوسون کشتی بگیرم، خوشحال شدم. در المپیک دوست داشتم با او رودررو شوم اما نشد. بعد هم به جهانی نیامد، او قهرمان بزرگی است و ما هم حرف‌مان را روی تشک می‌زنیم.
کشتی‌گیر آملی تیم ملی کشتی آزاد تصریح کرد: پیش از جهانی به این باور رسیده بودم که حتما مدال خواهم گرفت و در نروژ برای رنگ مدال می‌جنگیدم. با توجه به قرعه‌ام در اسلو و اینکه با طاها آکگول ترک در یک گروه بودم، شبانه روز تمرین می‌کردم که در نروژ طلا بگیرم. برای شکست هر دوی آنها (پتریاشویلی و آکگول) به نروژ رفته بودم.
وی ضمن تمجید از استقبال بی‌نظیری مردم از کشتی‌گیران بعد از جهانی و با اشاره به زحمات پدرو مادرش، گفت: در این مدت طولانی که کنار خانواده نبودم آنها هم از این موضوع و استرس مسابقات خیلی اذیت شدند. به هر مسابقه‌ای می روم، شکسته شدن پدر و مادرم را بابت استرس آن مسابقه می‌بینم. دست‌شان را می بوسم، هر چه دارم مدیون خانواده عزیزم هستم. از مردم هم ممنونم، بعد از نروژ بعضی روزها تا بامداد مهمان از شهرهای دیگر داشتیم و این مسئولیت‌ام را سنگین می‌کند. شرمنده محبت همه مردم شدم، کسب این مدال، کمترین چیزی بود که یک مقدار خوشحالی را در این وضعیت اقتصادی و همچنین کرونا که بعضی از مردم عزیزان‌شان را به خاطر بیماری از دست داده بودند، به آنها هدیه کرد.
زارع همچنین در مورد خادمی حضرت امام رضا (ع) و تقدیم مدالش به آستان قدس رضوی خاطرنشان کرد: از بچگی ارادت ویژه‌ای به امام رضا داشتم و خیلی جاها که دیگران شاید باورشان نشود، دستم را می‌گرفت. قبل از جهانی گفتم یا علی ابن موسی الرضا می‌شود طلای جهانی را بعد 32 سال بگیرم. یک عزیزی که میزان ارادتم را به امام رضا (ع) نمی‌دانست، گفت ان شاءالله طلای جهان را بگیری و خدمت امام رضا ببری. همانجا نیت کردم و بعد این افتخار نصیبم شد و امام رضا، من را طلبید و آن لباس خادمی بر تنم شد.
قهرمان کشتی جهان خاطرنشان کرد: این یک اتفاق دلی بود و حتی آن روز که با دکتر دبیر برای کار خادمی به مشهد رفتیم، آرام مدالم را از ساکم درآوردم و گفتم می‌خواهم مدالم را تقدیم امام رضا کنم، اما مراحلش را بلد نیستم و این کار را خودتان انجام دهید. دنبال هیچ مراسمی نبودم و گفتم این مدال مال من نیست، لیاقت امام رضا فقط طلاست و امیدوارم بتوانم سالیان سال فقط طلا تقدیم آستانش کنم.
وی با اشاره به اینکه قصد بالا بردن وزن بدنش را ندارد، گفت" 117 کیلو هستم، اگر وزنم را بالا ببرم، توانایی کشتی‌ام پایین می‌آید. چیزی که من را از سایر سنگین وزن‌ها متمایز می‌کند همین سرعت و چابکی‌ام است.
انتهای پیام/
