چرا رژیم اسرائیل به دنبال تقویت حضور نظامی در جولان اشغالی است؟

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، بلندی‌های جولان یکی از بخش‌های اشغالی کشور سوریه است که سال 1967 به اشغالی رژیم صهیونیستی در آمده است. از سال 1982 ، با وجود مخالفت شورای امنیت سازمان ملل، رژیم صهیونیستی، این منطقه را بخشی از خاک خود اعلام کرد. اقدامی که به جز «ترامپ» طی یک دوره کمتر از دو سال آن را به رسمیت نشاخت و سال 2021 توسط «بایدن» رد شد. حالا صهیونیست‌ها طی روزهای اخیر با تشکیل جلسه کابینه خود در این منطقه و تصویب طرحی چند صد میلیون دلاری به دنبال توسعه این منطقه اشغالی خاک سوریه برای خود هستند.

دلایل رژیم اسرائیل برای توسعه جولان اشغالی

منطقه جولان اشغالی یک منطقه استراتژیک است و برای رژیم اسرائیل هم از بعد استراتژیک، هم بعد تاکتیکی اهمیت دارد. اهمیتی که در مقطع کنونی بر آن افزوده شده، صهیونیست‌ها را به سمت توسعه جمعیتی و امکانات در آن کشانده است.

موقعیت استراتژیک جغرافیایی جولان

منطقه جولان در جنوب غربی سوریه، نقطه اتصال چهار کشور سوریه، اردن، فلسطین و لبنان محسوب می‌شود. این منطقه 1800 کیلومتر مربعی، از چهار طرف این کشورها را به هم متصل می‌کند. به دلیل آنکه ارتفاع آن از مناطق مشرف به آن در هر 4 کشور بالاتر است، یک منطقه استراتژیک به حساب می آید. چرا که از این منطقه می‌توان تمامی نقاط مرزی 4 کشور را تا ده‌ها کیلومتر تحت نظر داشت. به گونه‌ای که از بلندی‌های جولان شهر دمشق، با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است. به همین دلیل این منطقه از حیث نظامی و امنیتی بسیار قابل اهمیت است.

مهمترین حوزه آبریز منطقه

منطقه جولان به دلیل ارتفاع بالا و وجود نزولات جوی بسیار در آن حدود یک سوم آب رود اردن را تأمین می‌کند. دریاچه «طبریا» در شمال شرقی فلسطین اشغالی بیشتر آب دریافتی خود را از جولان دریافت می‌کند. تنها نقطه‌ای که در کل منطقه از برودت و برف در اکثر ماه‌های سال برخوردار است این منطقه است و تنها پیست اسکی در 4 کشور اطراف آن در جولان قرار دارد. به همین جهت مهمترین تأمین کننده آب در فلسطین اشغالی محسوب می‌شود که آب بیشتر مناطق شمال فلسطین از آن تأمین می‌شود. در شرایطی که تمام منطقه از کاهش منابع آبی رنج برده، برخی تحلیلگران جنگ‌های آینده را، جنگ آب توصیف می‌کنند این منطقه از اهمیت بالایی برای تمام کشورهای مجاور آن برخوردار است.

مقابله با محور مقاومت

در جریان بحران سوریه، این منطقه با قرار گرفتن در اختیار گروه‌های مخالف نظام سوریه، به منطقه‌ای برای انتقال برخی حمایت‌ها به مخالفان تبدیل شد. تا جایی که در برخی درگیری‌ها، نیروهای مجروح شده گروه‌های مخالف، از این منطقه به داخل سرزمین اشغالی منتقل شده، در بیمارستان‌های رژیم صهیونیستی مداوا شدند. در همان زمان نیز صهیونیست‌ها- با وجود ابراز خشنودی از اینکه کنترل این منطقه از دست نظام سوریه خارج شده، کمک‌هایی به مخالفان از آنجا صورت می‌گیرد - از نفوذ جریان‌های تکفیری به داخل سرزمین اشغالی ابراز نگرانی می‌کردند.

با عبور دولت سوریه از بحران و سنگین شدن کفه بحران به نفع نظام سوریه، این منطقه در اختیار دولت سوریه قرار گرفت. لذا صهیونیست‌ها به شدت نگران حضور محور مقاومت در این منطقه هستند. حالا دولت سوریه با انگیزه‌ای متفاوت از قبل، کنترل این منطقه را در دست دارد و این نگرانی صهیونیست‌ها را دو چندان می‌کند. ضمن آنکه امکان حضور دیگر متحدان سوریه در این منطقه این نگرانی را دو چندان کرده است. مسئله‌ای که باعث شده صهیونیست‌ها کنترل و امکانات نظامی امنیتی خود در این منطقه را چند برابر کنند.

اجرای طرح «دولت قوم یهود» 

ارائه طرحی به نام «معامله قرن» در سال 2017 توسط دولت وقت ایالات متحده، یک مرحله گذار در مسئله فلسطین بود. با روی کار آمدن «ترامپ» در آمریکا و ارائه طرح موسوم به «معامله قرن»، عملاً صهیونیست‌ها از طرح «دو دولت» که از سال 1990 ارائه شده بود عبور کرده، تشکل «دولت قوم یهود» را در تمام فلسطین اشغالی در دستور کار خود قرار دادند. لازمه اجرای این طرح یک دولتی -که برخلاف تمام مشی 3 دهه گذشته بلوک غرب در فلسطین بود- الحاق کرانه باختری به سرزمین اشغالی بود. بخشی از این طرح نیز به یکپارچه شدن تمام مناطق اشغالی اعم از کرانه باختری، نوار غزه، قدس و جولان اشغالی باز می‌گشت.

لذا صهیونیست‌ها برای اجرای این طرح- که طی 4 سال گذشته آن را در دستور کار قرار داده‌اند- باید بخش جولان را نیز در راستای یکپارچه سازی، به مناطق دیگر اشغالی متصل می‌کردند. جولان به دلیل دوری از مرکز، عدم برخورداری از امکانات و عدم ثبات امنیتی مورد توجه شهرک نشینان واقع نشده است و از فقر جمعیتی رنج می‌برد. صهیونیست‌ها برای اجرای طرح یک دولتی خود نیاز به آن دارند که این منطقه را توسعه داده به آن رونق بخشند لذا توجه به این منطقه به عنوان بخشی از پروژه «دولت یهود» یکی از اقدامات کنونی آنها است که در حال حاضر آن را پی گیری می‌کنند.

برگه‌ای مقابل آمریکا

«دونالد ترامپ» در سال 2019 طی اقدامی غیر معمول در عرصه بین الملل، حاکمیت رژیم صهیونیستی بر بلندی‌های جولان را به رسمیت شناخت. این اقدام در حالی انجام شد، که شورای امنیت سازمان ملل و اتحادیه اروپا به شدت با این مسئله مخالف بودند. پس از کنار رفتن «ترامپ» و روی کار آمدن «بایدن» در فوریه 2020 وزارت خارجه آمریکا رسماً این اقدام «ترامپ» را رد کرده، اعلام کرد دیگر حاکمیت صهیونیست‌ها بر بلندی‌های جولان را به رسمیت نمی‌شناسد.

حالا در اختلافات دامنه داری که صهیونیست‌ها با دولت «بایدن» دارند، توجه به جولان می‌تواند به عنوان یک اهرم فشار و برگ برنده برای هر نوع رایزنی احتمالی با آمریکا باشد و آمریکایی‌ها را مجاب کند تا برای متوقف کردن اقدامات رژیم صهیونیستی در این منطقه، حاضر به دادن امتیازاتی به صهیونیست‌ها شوند. 

در هر جهت بلندی‌های جولان اشغالی، منطقه‌ای مورد منازعه است که صهیونیست‌ها آن را بخش جدا نشدنی از سرزمین اشغالی توصیف می‌کنند چرا که از دست دادن این منطقه به معنی از دست دادن اشراف امنیتی، منابع آب و قرار گرفتن تحت اشراف محور مقاومت است. ضمن آنکه به عنوان یک اقدام تاکتیکی، از آن به عنوان برگه مقابل آمریکا بهره گرفته، برای اجرای پروژه «دولت یهود» به آن نیاز مبرم دارند. لذا هر روز این منطقه بیشتر در مدار توجه و تمرکز کابینه جدید رژیم صهیونیستی قرار می‌گیرد. 

انتهای پیام/