از طارمی و نوراللهی تا رضا اسدی؛ خط‌ونشان برای حاضران در ایران، سکوت مقابل اجنبی‌ها!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، لیگ برتر فوتبال ایران به نیم فصل خود رسیده و تیم‌‌ها بعد از انجام بازی‌های امروز و فردا به پیشواز تعطیلات می‌روند. به طور کلی نیم فصل اول لیگ بیست و یکم مثل ادوار قبلی خیلی هواداران را از لحاظ راضی نکرد. در بسیاری از بازی‌ها اصلاً «فوتبال» دیده نمی‌شود و این هوادار است که بعد از 90 دقیقه به جای لذت، احساس پشیمانی و سرخوردگی می‌کند. در لیگی که سرِ بازیکنان بالای 35 سال دعواست، پدیده‌ خاصی هم معرفی نشده تا فوتبال ایران بیشتر شبیه به یک سراب باشد که از دور نمای یک دریاچه پرآب دارد ولی از نزدیک چیزی به جز هیچ در آن نیست.

با همه بهانه‌هایی که می‌توان حتی با یکی از آنها هم از این فوتبال دلسرد شد، باید شاهد رفتار‌‌های خارج از عرف دست‌اندرکاران و بازیگران این فیلم بی‌مزه هم بود. خیلی از بازیکنان، مربیان و مدیران و دیگر عوامل باشگاه‌ها مصادیق اخلاق را رعایت نمی‌کنند. از بیانیه‌نویسی گرفته تا اتهام به داور و ایراد گرفتن از زمین و زمان برای توجیه باخت‌های‌شان. در این فضا نباید از ادبیات طلبکارانه بازیکنی که در دقیقه 92 وارد زمین می‌شود و در دقیقه 94 نفس نفس‌زنان نمی‌تواند خودش را به توپ برساند و روی زمین می‌افتد، تعجب کرد.

رضا اسدی هافبکی که پرسپولیس برای به دست آوردنش به در و دیوار زد و از او به عنوان یکی از بمب‌های نقل و انتقالاتی یاد می‌شد، در حالی روز گذشته (شنبه) در اواخر بازی با فولاد به جای مهدی عبدی به میدان آمد که در یک موقعیت نتوانست در کورس با مدافع حریف که 90 دقیقه دویده به توپ برسد و بعد از پایان بازی هم طوری روی زمین افتاد و دیگر بلند نشد که انگار از خط پایان دوی ماراتن رد شده است. همان دو سه دقیقه برای نشان دادن و اثبات حال و روز این بازیکن کافی بود تا انتقادات به سمت این بازیکن چند میلیاردی و به اصطلاح بمب نقل و انتقالاتی روانه شود. با این حال پاسخ این بازیکن به این انتقادات که بیشتر از سوی هواداران بوده این استوری در فضای مجازی است که در زیر می‌بینید:

در فوتبالی که حداقل در لیگ‌های داخلی‌اش خالی از ستاره شده، یک ستاره‌نما برای میلیون‌ها هوادار با اشاره به مدت باقی مانده تا پایان فصل اینطور خط و نشان می‌کشد. رضا اسدی اولین نفری نیست که نسبت به عملکرد ضعیفش و در پاسخ به انتقادات اینگونه واکنش نشان می‌دهد و طبیعتاً آخرین نفر هم نخواهد بود. یک روز مهدی طارمی به خودش اجازه می‌دهد مقابل سرمربی تیم ملی بایستد و یک روز احمد نور‌اللهی با علامت سکوت پاسخ منتقدان را می‌دهد ولی هر دوی آنها در فوتبال باشگاهی‌شان در خارج از کشور نه اجازه دارند لام تا کام حرف اضافه و بی‌ربط بزنند و نه جرأت این کار را دارند. طارمی مقابل تصمیمات و صحبت‌های سرمربی پورتو سکوت محض اختیار می‌کند و نوراللهی هم که در تیم شباب الاهلی امارات بازی می‌کند، هفته گذشته و بعد از اینکه ضربه پنالتی‌اش را از دست داد پیامی به زبان عربی منتشر کرد.

در فوتبال مسموم ایران که باشگاه به عنوان متولی و ناظر به وظایفش درست عمل نمی‌کند و نهاد‌های بالادستی مانند فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ، خود مرتکب تخلف می‌شوند طبیعی است که بازیکن هم اگر به اندازه پولی که گرفته یا می‌گیرد برای تیمش مثمرثمر نباشد، دست پیش بگیرد که پس نیفتد. اینجا، در فوتبال ایران بازیکن می‌تواند برای هوادار، رسانه، مربی، باشگاه و پیشکسوتان «حیا را خورده و آبرو را قی کند»، بدون اینکه آب از آب تکان بخورد.

انتهای پیام/