سوزنی که پرسپولیس باید به خودش بزند/ آن ذهن برنده‌خواه و ژن قهرمانی کجا رفت؟
پرسپولیس فصل ناکامی را پشت سرگذاشت، فصلی که از ابتدای آن می‌توان پیش‌بینی کرد پایانش برای سرخپوشان چگونه است.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، «فصل سیاه» برای تیمی که بعد از پنج فصل قهرمانی را از دست داده، بهترین عنوان است، تیمی که حالا دومی‌اش هم در خطر است. می‌گویند سالی که نکوست از بهارش پیداست و پرسپولیس هم بهارش در این فصل خوب نبود که پایانش نکو باشد. پرسپولیس از ابتدای فصل خوب نکاشت که بخواهد برداشت خوبی از آن داشته باشد.
در فضایی که مدیریت باشگاه علاقه و نشانی از ماندن را نشان نداد یارگیری‌های مسئله‌دار و تعجب‌برانگیز انجام شد و در ادامه مسیر هم تغییرات مدیریتی و کمبودهای مالی و از دست دادن بازیکنان کلیدی همه و همه مثل بمب ساعتی در لحظه لحظه بازی‌های پرسپولیس در فصل جاری اثر خود را گذاشت.
آنهایی که فوتبالی هستند و فوتبال را فقط از آنچه در قاب تلویزیون قابل مشاهده است، نمی‌بینند می‌دانند عوامل اجرایی چقدر در باشگاه می‌توانند در روند موفقیت یک تیم اثرگذار باشند پس بی‌انصافی است شرایط فاجعه باشگاه پرسپولیس در امور مدیریتی را در ناکامی فنی این تیم در فصل جاری بی‌اثر بدانیم، اما منهای همه این مشکلات که بر کسی پوشیده نیست روی سخن ما در باب فنی است. آنجایی که یحیی گل محمدی مسئول اصلی آن است. جایی که باید با او رودررو شد و پرسید: «آقای گل‌محمدی! با آن پرسپولیس خروشان چه کردی؟».
آیا این پرسپولیس همان تیمی بود که وقتی در بازی عقب می‌افتاد با همه وجودش برای جبران نتیجه می‌جنگید؟ به واقع در ساق تک به تک بازیکنان این تیم اثری از توان فنی و زور بردن دیده نشد، چه برسد به ذهن برنده‌خواهی که حمید مطهری بارها و بارها از آن سخن گفت. کو آن ذهن برنده‌خواه؟ کو آن ژن قهرمانی که در خون سرخپوشان جریان داشت؟ آیا واقعاً وقتی مربیان پرسپولیس در خلوت خود مشغول آنالیز بازی‌های‌شان هستند چنین چیزهایی را در جسم و روح شاگردان‌شان مشاهده کردند و یا فقط با گفتن این جملات نمکی پاشیدند بر زخم هواداران خود؟
بازی‌های پرسپولیس از مسابقه‌ای به مسابقه دیگر نشانی از تغییر و تحول در اندیشه‌های فنی نداشت که نداشت. قطعاً یحیی گل‌محمدی نمی‌تواند بابت نداشته‌هایش ایراد بگیرد، چرا که همین داشته‌ها با تأیید او مشغول بازی بودند و اینکه بگوید چاره‌ای جز خرید شماری از این بازیکنان نداشته توجیهی است که خودش هم در خلوتش بهتر می‌داند که گفتنش فقط یک نقطه سیاه در کارنامه مربیگری‌اش می‌شود. هنر استفاده از بازیکن در ید سرمربی تیم است. او با انتخاب‌های خودش چه کرد؟ یحیی گل‌محمدی که با قهرمانی سال پنجم تیمش محبوب هواداران این تیم شد در عرض یک سال چه کرده که در فضای مجازی غوغایی راه انداخته و باعث شده است تا خیلی از هواداران این تیم خواهان استعفایش باشند؟ البته که این فضا فضای آلوده‌ای است که دست هر سره و ناسره‌ای افتاده تا عده‌ای با سوءاستفاده از احساسات هواداران شرایط سرخابی‌ها را بسته به موقعیت‌شان در لیگ بالا و پایین کنند و بزرگ‌ترین اشتباه مدیران فوتبالی ترس از این فضای به شدت مسموم است، اما یحیی گل‌محمدی جستجو کند این فصل چند بار با قهرهای نابجایش روح و روان هواداران را آزرد و اکنون هستند کسانی که بر اثر وجود چنین فشاری دیگر حاضر نیستند حامی او و توجیهاتش باشند.
این پرسپولیس به واقع لایق قهرمانی نبود و بیشتر از اینکه در میدان دنبال رقابت با رقیب سرسخت و سرحالش باشد ترجیح داد به دنبال باختن و افتادن رقبایش باشد و کم زوری در بعد فنی را اینگونه جبران کند!
در اردوگاه سرخپوشان از این موضوع غافل بودند که در فوتبال تیمی که خود را پیش‌بازنده بداند و باور کند که توان فنی‌اش به تیم‌های مدعی نمی‌رسد با هیچ دست و پا زدنی نمی‌تواند خود را بالا بکشد. نه مسائل داوری و نه هیچ مشکل دیگری که همه تیم‌های لیگ به نوعی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، نمی‌تواند عامل ناکامی باشد برای تیمی که خواهان قهرمان شدن است.
انتهای پیام/
