شجریان "سیصد" را از دست داد / یادی از آلبومی که تیراژ را در موسیقی ایرانی میلیونی کرد
پروژه‌ی «سیصد» تازه‌ترین طرحِ سهراب پورناظری است که به نظر می‌رسد اتفاق مهمی در این روزهای موسیقی ایران باشد؛ اتفاقی که در غیاب همایون شجریان روی خواهد داد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ سهراب پورناظری با پروژه‌ای جدید ورودی دوباره به موسیقی ایران خواهد داشت. پروژه‌ای که عنوانش «سیصد» است و چهره‌های شناخته شده‌ای در عرصه موسیقی و بازیگری در آن حضور خواهند داشت.
پورناظری پیش از این و در شهریور و مرداد 1396 پروژه‌ی «سی» را روی صحنه برد که با موفقیت‌های بسیاری همراه بود. «سی» برای 30 شب روی صحنه رفت و هر شب میزبان 4 هزار نفر بود. یعنی در مجموع حدود 120 هزار نفر مخاطبِ «سی» بودند. حالا نوبت به پروژه‌ی «سیصد» رسیده است که البته با «سی» تفاوت‌هایی دارد.
شاید مهمترین تفاوتِ پروژه‌ی جدیدِ سهراب پورناظری با پروژه‌ی «سی» نبودِ همایون شجریان باشد. موسیقی ایران در دورانِ همکاریِ برادران پورناظری(سهراب و تهمورس) با همایون شجریان، دورانی درخشان از نظرِ جذب مخاطب را تجربه کرد. البته که این همکاری در حال حاضر قطع شده است و گویا برادران پورناظری و همایون شجریان هر کدام راه خودشان را به صورت مستقل ادامه خواهند داد.
چهارشنبه 11 خرداد 1401 نشست خبری پروژه‌ی «سیصد» در کاخ سعدآباد برگزار شد. سهراب پورناظری در این نشست به همراه تهمورس پورناظری، امیر جدیدی، جواد عزتی و رضا بهرام حاضر شد. محمدحسین توتونچیان هم تهیه کننده این پروژه است که در نشست حضور داشت.
صحبت‌های مطرح شده در این نشست نکات بسیاری در دل خود داشت. نکاتی که روایتگرِ بخش مهمی از تاریخ موسیقی ایران در یک دهه‌ی اخیر است و البته دورنمایی برای آنچه پیش‌روست را روایت می‌کند.
پیشنهاد می‌کنیم صحبت‌های مطرح شده در نشست خبریِ پروژه‌ی «سیصد» را با دقت بخوانید:
شجریان غایب بزرگ سیصد / موسیقیِ سیصد پاپ نیست
سهراب پورناظری: اول کلام به مردم داغدیده آبادان تسلیت می‌گویم. مردمی که بیشترین تخریب و آسیب را در دوران جنگ متحمل شدند. مردمی که این همه شهید دادند تا وطن را حفظ کنند. امیدوارم مسئولان به خود بیایند و برای بهبود اوضاع مردمانِ آبادان تلاش کنند.
حدود هشت سال است که محوریت همه آثارم را براساس «ایران» پیش می‌برم. حفاظت از نام و فرهنگِ «ایران» وظیفه‌ی دستگاه‌های دولتی است که متاسفانه تا کنون این کار را نکردند و یا نتوانستند بکنند.
من با بصاعت خودم خواستم کاری که می‌توانم را برای فرهنگ «ایران» انجام دهم. حدود 6 سال پیش پروژه سی را طراحی کردم و با همایون شجریان و حمید نعمت‌الله طرح را شکل دادیم. امروز پروژه‌ی «سیصد» را طراحی کرده‌ام و سعادت اینکه در خدمت همایون شجریان باشیم را نداریم.
امیدوارم با این پروژه بتوانیم برای لحظاتی هم که شده حال مردم را خوب کنیم.
روال کار‌ما در‌موسیقی تغییر نمی‌کند. حضور رضا بهرام به عنوان خواننده در این پروژه براساس توانایی‌هایش است. موسیقی ما موسیقی پاپ نیست و همان موسیقی است که قبلا ما در کارهایمان داشته‌ایم. رضا بهرام توانایی‌هایی دارد که از پسِ خواندن این آثار برمی‌آید. آنچه در پروژه «سیصد» شنیده خواهد شد، موسیقی معاصری است که تا کنون از ما شنیده‌اید.
جواد عزتی آمد و غزل شاکری رفت
سهراب پورناظری: حضور جواد عزتی در پروژه «سیصد» خبر ویژه این اجرا است. به احتمال زیاد در این پروژه امکان استفاده از غزل شاکری را نداریم. خانم شاکری با پروژه دیگری قرارداد داشتند که محل فیلمبرداری آن پروژه به خارج از تهران تغییر کرده و امکان همراهی با ما را ندارد.
آلبومی که تیراژ آثار موسیقی ایرانی را میلیونی کرد / در میدان جنگ به فکر خاکی شدن نیستم
سهراب پورناظری: حاصل همکاری‌های ما با همایون شجریان موجب آشتی مردم با موسیقی ایرانی شد. سال 1390 تیراژ آلبوم‌های موسیقی ایرانی در مرزِ 15 و 20 هزار آلبوم بود. ما در همان سال‌ها آلبوم «نه فرشته‌ام نه شیطان» را منتشر کردیم که آهنگسازش تهمورس پورناظری بود. یادم هست که آقای حسین‌خانی(ناشر آلبوم) پس از انتشار این اثر گفت که خیلی از فروشگاه‌های فروش کاست‌های موسیقی در حال تعطیلی و ورشکستگی بودند، اما با انتشار «نه فرشته‌ام نه شیطان» توانست به کسب و کار آنها رونق بدهد.
«نه فرشته‌ام نه شیطان» تیراژ آلبوم‌های موسیقی ایرانی را از 15 و 20 هزار نسخه، به تیراژِ میلیونی رساند.
ما در این پروژه در اندیشه‌ی احیای بخشی از فرهنگ ایران هستیم. وقتی سرزمین هدف می‌شود، هدفی بزرگ در مقابل ماست. باید هدف بزرگتر را دید. پس باید جمعیت بزرگی را هم به عنوان مخاطب داشته باشیم.
این روال را در سال‌های آینده هم ادامه خواهیم داد و هر سال یک پروژه را در نظر می‌گیریم و یکی از داستان‌های کهن را برای مردم روایت می‌کنیم. وقتی در جبهه جنگ هستم به فکر خاکی شدن لباسم نیستم.
عاشقان را هر نفس سوزیدنیست / بر ده ویران خراج و عشر نیست
گر خطا گوید ورا خاطی مگو / گر بود پر خون شهید او را مشو
دعوت تلویزیون‌های فارسی زبان را هرگز نپذیرفتم / زبان فارسی در خطر است
سهراب پورناظری: تلویزیون‌های فارسی‌زبانِ خارج از ایران بارها من را دعوت کرده‌اند. می‌توانم بروم و آنجا حرف‌های اپوزیسیونی بزنم و خیلی‌ها خوششان بیاید و برایم هورا بکشند. اما این موضوعِ من نیست. دغدغه‌ی فکری من چیز دیگری است. به این فکر می‌کنم که زبان فارسی در خطر است؛ از این تلخ‌تر اتفاقی نیست.
تلاش می‌کنم در کارهایم چیزی ارائه کنم که شاید مخاطبان خوششان بیاید و به ادبیات پارسی علاقه‌مند شوند. وقتی با ساز تنبور آثاری را ساختم و با صدای همایون شجریان اجرا کردیم، طرفداران ساز تنبور چندین برابر شدند و خیلی‌ها با شنیدن این آثار تصمیم به یادگیریِ این ساز گرفتند.
برایم هیچ موفقیتی غیراز چارچوب «ایران» اهمیت ندارد. تا کنون کنسرت‌های بسیاری در نقاط مختلف ایران و جهان داشته‌ام و به اندازه کافی هم شناخته شده‌ام. اکنون می‌خواهم تمام توانم را برای «ایران» بگذارم. از شما هم می‌خواهم این پروژه را یاری کنید.
«سیصد» علیه «سیصد» / ادعایی برای جهانی کردن موسیقی ایران ندارم
سهراب پورناظری: هدف از طراحی پروژه‌ی «سیصد» پاسخ به دیگران نیست. ولی این پروژه در ماهیتش می‌تواند با فیلم ضد ایرانیِ «سیصد» مقابله کند. در پروژه «سیصد» از اشعارِ شاعران معاصر مانند سیمین بهبهانی و حسین منزوی استفاده کرده‌ایم و از میان قدما هم از اشعارِ بزرگانی مانند سعدی و مولانا بهره برده‌ایم.
ادعای بزرگی است که بگویم موسیقی ایرانی را می‌خوام جهانی کنم. این کار من نیست و وظیفه‌ی متولیانِ کشور است. برای مطرح کردن موسیقی ایرانی در سطح جهان نیاز به سرمایه‌گذاری زیادی داریم. هند و ترکیه و دیگر کشورهایی که موسیقی‌شان در جهان شناخته شده، در همه‌ی جهان سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
من ادعایی برای جهانی کردن موسیقی ایرانی ندارم و اگر همین کار خودم را درست انجام بدهم کلاهم را به هوا می‌اندازم.
سازه‌ای برای چهار هزار تماشاگر / تماشای کنسرت از ارتفاع هفت متر و نیمی
محمدحسین توتونچیان - تهیه کننده پروژه «سیصد»: برای اجرای این پروژه در کاخ سعدآباد و در فضای باز، پنج‌ماه با شرکتی چینی مذاکره کردیم که سازه‌ای را در اختیار داشتند که پنج هزار نفر را در خود جای می‌دهد. این سازه در واقع جایگاه حضور تماشاگران است. ویژگیِ بزرگ این سازه این است که در یک روز چیده می‌شود و در یک روز هم جمع می‌شود.
بعد از پنج ماه مذاکره کار را به سرانجام رساندیم و با نقشه و طرح چینی‌ها این سازه را با همت مهندسان ایرانی ساختیم.
برای اجرای «سیصد» سازه‌ای را در اختیار داریم که چهار هزار نفر را در خود جای می‌دهد و برخی از تماشاگران در این سازه تا ارتفاع هفت مترو نیم بالا خواهند رفت؛ به گونه‌ای که هیچ نقطه کوری برای مخاطبان باقی نخواهد ماند.
قیمت بلیت‌های کنسرت نمایش «سیصد» از 70 تا 695 هزار تومان
محمدحسین توتونچیان - تهیه کننده پروژه «سیصد»: قیمت بلیت اجراهای این پروژه از 70 هزار تومان شروع می‌شود. ما این پایه قیمتی را در نظر گرفتیم تا همه‌ی اقشار جامعه توان حضور در این اجرا را داشته باشند.
قیمت بلیت در کنسرت‌های پاپ در حال حاضر از 200 تا 450 هزار تومان است. در یک کنسرت پاپ خوانندگان و نوازندگان اجرای برنامه را برعهده دارند. اما در «سیصد» تیم بازیگران، خواننده، آهنگساز، نوازندگان، تیم تصاویر متحرک(تری‌دی) و بسیاری دیگر از عوامل حضور دارند که همه‌ی این‌ها هزینه‌ها هنگفتی را برای این پروژه در برخواهد داشت. به همین دلیل قیمت بلیت این اجرا کمی بیشتر از سقفِ کنونیِ مارکت است.
بالاترین قیمت بلیت در این پروژه 695 هزار تومن است.
فعالیتم در عرصه پوشاک شخصی است / قیاس با شجریان را دوست ندارم
نخستین صحبت‌های رضا بهرام در واکنش به پرسشی حاشیه‌ای بود. این پرسش به دنبال این بود که رضا بهرام را به علت فعالیت قانونی در عرصه پوشاک به چالش بکشاند!
رضا بهرام: اینجا جمع شده‌ایم تا درباره موسیقی صحبت کنیم. اینکه در زندگی شخصیم چه می‌کنم به این جلسه مربوط نیست. من برای فعالیت تجاریِ خانواده‌ام وارد حوزه پوشاک شده‌ام.
روی سبک خاصی از موسیقی تعصب ندارم و حضور در این پروژه برایم بسیار مهم است. از دیدن پروژه‌ی «سی» بسیار لذت بردم. در آن پروژه همایون شجریان در کنار سهراب پورناظری بود. فکر نمی‌کنم خیلی جالب باشد که در قیاس با همایون شجریان قرار بگیرم.
من در چهار سال اول فعالیتم در عرصه موسیقی، روی موسیقی ایرانی کار کردم و آثار استاد محمدرضا شجریان را با جدیت دنبال و تمرین می‌کردم.
کلام(شعر) در این کار با آنچه من تا کنون خوانده‌ام متفاوت است.
حضور خواننده‌ای از موسیقی پاپ در موسیقی ایرانی
تهمورس پورناظری: خوشبختانه آلبوم‌ها و کارهایی که ما ساختیم با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شده‌اند و خیلی‌ها براساس همین فرم کارهایشان را تنظیم کردند.
اینبار از خواننده‌ای استفاده می‌کنیم که در ژانر پاپ فعالیت می‌کند. معمولا شاهد هستیم که خوانندگان موسیقی ایرانی به سمت موسیقی پاپ می‌روند و اینبار خواننده‌ای از موسیقی پاپ خودش را در عرصه موسیقی ایرانی محک می‌زند.
در روزهایی که ما با همایون شجریان همکاری داشتیم، همایون به صورت مجزا با پروژه‌های دیگری همکاری می‌کرد. به هر حال او مانند بسیاری از هنرمندان ما در عرصه موسیقی مایل به همکاری با دیگر هنرمندان بود و این بسیار طبیعی است. بنابراین برای ما هم تجربه جذابی است که در این برنامه می‌توانیم در قالب‌های متفاوت‌تری تجربه‌هایی جدید داشته باشیم.
گاهی چه آهنگساز و چه خواننده نیاز دارد که پاسخگوی بخشی از مخاطبانش باشد که چرا با فلان خواننده یا با فلان آهنگساز دیگر همکاری نمی‌کنید! افراد می‌آیند و می‌روند و این گروه‌ها هستند که باقی می‌مانند؛ مانند گروه «شمس» و گروه «کامکارها.»
علاقه‌ای به کارگردانی ندارم
امیر جدیدی - کارگردانِ «سیصد»: تلاش می‌کنیم که بخش تئاتری کار قدرتمند و تئاتر با موسیقی همخوان باشد. چندان علاقه‌ای به کارگردانی نداشتم اما چون این پروژه درباره ایران است پذیرفتم که در کنار دوستانم باشم.
برای اجرای برنامه ایده‌های جدیدی داریم و من بسیار خوشحالم که می‌توانیم با یک اجرای متفاوت همراه باشیم.
تئاتر در شرایط بسیار بدی قرار دارد
جواد عزتی - بازیگر: من از تئاتر کارم را شروع کرده‌ام و اینجا جای دوری برایم نیست. باعث افتخارم است که اینجا باشم. وقتی عشق به وطن را در این گروه دیدم، از ته دل افتخار کردم که در این کار حضور دارم.
هر وقت فراغتی در حوزه سینما داشتم در حوزه تئاتر فعالیت می‌کنم و این را هم می‌دانم که وضعیت تئاتر در شرایط بسیار بدی قرار دارد. ماجرای کرونا شرایط سختی را ایجاد کرد که ما وظیفه داریم با اجرای چنین پروژه‌هایی تماشاگر را دوباره به این سمت و سو بکشیم، چون گره کار به دست تماشاگر باز می‌شود. ما باید فرهنگ تئاتر دیدن را دوباره زنده کنیم و این عادت بیفتد در خانواده‌ها که دوباره به دوران باشکوه گذشته برگردیم.
انتهای پیام/
