فولادی‌ها و سیمانی‌های پُرمصرف نقش اول ناترازی صنعت برق در کشور را دارند
صنایع پرمصرف برق نظیر فولاد و سیمان به واسطه میزان هدررفت انرژی قابل توجه نقش مهمی در ناترازی تولید و مصرف برق دارند و بازنگری در تعرفه‌های این صنایع راهکار موثری برای گذار از شرایط موجود است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، صنایع کشور به واسطه انرژی رایگان در اختیار قرار گرفته بر خلاف جهت‌گیری همتایان خود در سایر نقاط دنیا با مفهوم بهره‌وری انرژی بی‌گانه هستند.
برای مثال در حوزه فولاد با وجود اینکه اطلاعات مندرج در یک مقاله علمی از صرفه‌جویی 55 درصدی در تامین انرژی به واسطه افزایش استفاده از قراضه خبر می‌دهد اما صنعت فولاد کشور به واسطه بی اهمیت بودن هزینه انرژی در مقابل هزینه جمع‌آوری قراضه با استفاده حداکثری از مواد اولیه نظیر آهن اسفنجی به ازای هر تن تولید فولاد 700 کیلووات ساعت برق مصرف می‌کند.
همین شرایط در صنعت دیگری نظیر سیمان نیز برقرار است. در این راستا، براساس آمارهای موجود مطرح شده در "همایش مصرف انرژی در سیمان"، میزان مصرف انرژی حرارتی در کارخانجات سیمان ایران تقریباً معادل 850 کیلوکالری به ازای تولید هر تن سیمان است.
این مسئله در حالی است که متوسط پرمصرف‌ترین شرکت‌های سیمان در دنیا کمتر از 650 کیلوکالری را برای تولید هر تن سیمان به کار می‌گیرند. به معنای دیگر انرژی مورد نیاز برای تولید هر تن سیمان در ایران 30 درصد بیش از میانگین جهانی است. که از این طریق می‌توان زمینه بهینه‌سازی را فراهم کرد.
*هدررفت 27 میلیارد کیلووات ساعتی فولاد و سیمان در صنعت برق
با توجه به شرایط یاد شده، تولید سنگین دو قلم کالا یعنی سیمان و فولاد در ایران به واسطه اختلاف فاحش با شاخص‌های نیاز انرژی به ازای هر تن زمینه هدر رفت 27 میلیارد کیلووات ساعتی را فراهم می‌کند.
این در حالیست که کل فروش برق کشور در سال 140 معادل 306 میلیارد کیلووات ساعت و در حوزه صنایع 109 میلیارد کیلووات ساعت بوده است. به معنای دیگر هدر رفت برق تنها در دو قلم کالای سیمان و فولاد معادل 9 درصد کل فروش برق کشور و 25 درصد انرژی تامین شده برای کل صنایع است.
بر مبنای آمار بیان شده صنایع بسیار پرمصرف در کشور یکی از متهمان ردیف اول ناترازی تولید و مصرف به حساب می‌آیند. بر این مبنا طرح‌های تجربه شده‌ای در دنیا وجود دارد که به کمک آن بتوان جلوی ضرر به حوزه انرژی کشور را گرفت.
*بسته انرژی راهکار جلوگیری از ایجاد صنایع غیر بهره‌ور
در این راستا یکی از این راهکارها بیان شده سیاست‌گذاری بر مبنایSEC (Specific Energy Consumption) است. منظور از SEC این خواهد بود که نشان‌دهد چقدر انرژی برای تولید یک واحد محصول مصرف می شود.
SEC احتمالاً به دلیل راحتی آن استفاده می شود، یعنی مقدار انرژی را می توان مستقیماً در هر مقدار محصول گزارش کرد. به طور کلی، SEC با تقسیم مقدار انرژی مصرف شده بر مقدار محصولات محاسبه می‌شود.
در این شیوه نهاد سیاست‌گذار مقدار مشخصی از انرژی برای تولید هر تن از هر محصول را به طور جداگانه تعیین و هزینه برق در بازه بسته تعیین شده را بر مبنای نرخ عادی و یا با در نظر گرفتن مشوق‌هایی از تولیدکننده طلب می‌کند. از سوی دیگر هر گونه انرژی استفاده شده ورای عدد در نظر گرفته شده بسته انرژی باید با هزینه مازاد و سنگین برق تعیین شود.
در صورت استفاده از این شیوه سیاست‌گذاری انگیزه تولید کنندگان به سوی افزایش بهره‌وری تامین شده و جلوی صادرات انرژی مجازی گرفته خواهد شد.
انتهای پیام/
