تداوم ریزش آرا در حزب حاکم ترکیه

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، ظاهراً موسسات نظرسنجی ترکیه، نمی گذارند خواب راحت به چشمان سران ائتلاف جمهور برود. چرا که هر روز نظرسنجی میدانی جدیدی انجام می دهند و بر اساس آمار و ارقام استخراج شده از این نظرسنجی ها، نشان می دهند که اردوغان و باغچلی رفتنی هستند و خطاب به آنها چنین پیامی می دهند: بربندید محمل ها!

در شرایطی که یک بحران اقتصادی عظیم ترکیه را در نوردیده، مخالفین اردوغان با استفاده از شرایط جدید، اردوغان را در تنگنا قرار داده و خواهان برگزاری انتخابات پیش از موعد هستند. چرا که آنان از پیروزی خود مطمئن هستند و برای نخستین بار در تاریخ بیست ساله حزب عدالت و توسعه، میزان آرای این حزب قدرتمند و پیشرو، به زیر 30 درصد رسیده و زنگ هشدار برای اردوغان به صدا درآمده است.

حال و روز دشوار برای اردوغان و باغچلی

کار و بار موسسات نظرسنجی در ترکیه که آنان از یک سو با دولت و احزاب کار می کنند و از دیگر سو، با شرکت های بزرگ تولیدی، توریستی، صادراتی، وارداتی، دانشگاه ها، سمن ها و دیگر نهادهای عمومی و خصوصی. در نتیجه کار نظرسنجی میدانی در ترکیه، تبدیل به یک حرفه و تخصص پولساز شده که در کنار درآمدهای کلان، سهم به سزایی در هدایت افکار عمومی جامعه دارد.

موسسه نظرسنجی ALF دیروز نتایج تازه ترین تحقیق میدانی خود را با رسانه ها در میان گذاشت.

در این نظرسنجی، در 51 استان از 81 استان ترکیه، از مردم پرسیده شده: اگر روز یکشنبه پیش رو انتخابات سراسری برگزار شود، شما به کدام حزب رای می دهید؟ پاسخ ها به سوال مزبور از این قرار است:

حزب عدالت و توسعه: 27.2 در صد.

حزب جمهوری خلق: 25.1 در صد.

حزب خوب: 19.4 در صد.

حزب حرکت ملی: 6.8 در صد.

حزب دموکراتیک خلق ها: 8.3 در صد.

سایر احزاب: 13 درصد.

در تفسیر آرای بالا باید گفت:

الف) حزب عدالت و توسعه یا آکپارتی، در شرایطی به رقم 27.2 درصد رسیده که قبلاً به تنهایی 52 درصد از آرای مردم ترکیه را در اختیار داشت!

ب) حزب جمهوری خلق یا ج.ه.پ، نوسان جدی نداشته و شرایط نشان می دهد که هواداران سنتی خود را حفظ کرده است.

ج) حزب خوب یا ایی پارتی به رهبری خانم مرال آکشنر به عنوان یک حزب جوان و جدیدالتاسیس، طوفان به پا کرده و صاحب آرای بخش مهمی از ملی گرایان ترکیه شده است. زمانی می توانیم اهمیت رای 19 درصدی حزب خانم آکشنر را بهتر درک کنیم که به خاطر داشته باشیم حزب قدیمی و قدرتمند سعادت که به دست مرحوم اربکان تاسیس شده و صدها کادر مجرب و توانمند دارد، تنها 1 درصد از آرای مردم ترکیه را در اختیار دارد.

د) حزب حرکت ملی یا م.ه.پ به عنوان یک حزب راست افراطی با سویه های نژادپرستانه و امنیتی، از رای 11 درصدی سابق خود، به زیر 7 درصد رسیده و این به خودی خود یک اتفاق مهم است که نشان می دهد باغچلی، محبوبیت و نفوذ کلام خود را از دست داده و اغلب هواداران او، سر از حزب آکشنر در آورده اند.

ه) حزب دموکراتیک خلق ها یا ه.د.پ، به عنوان یک نهاد اقماری پ.ک.ک، عملاً فاقد استقلال سیاسی است و از رای 11 درصدی به 8 درصد رسیده است. صلاح الدین دمیرتاش رهبر سابق این حزب در زندان است و رهبران و مقامات فعلی حزب نیز، دستورات خود را به طور مستقیم از قرارگاه مرکزی پ.ک.ک دریافت می کنند و این نهاد اقماری، عملاً به یک حزب بایکوت شده و منزوی تبدیل شده است.

هماوردی دو ائتلاف جمهور و ملت

مرور نتایج نظرسنجی مزبور نشان داد که ائتلاف جمهور به رهبری اردوغان و باغچلی، در حال حاضر تنها 34 درصد رای دارد. اما ائتلاف ملت  به رهبری کلیچدار اوغلو و آکشنر، 45 درصد رای دارد.

ضمن این که احزاب تحت هدایت داود اوغلو، کارملا اوغلو، باباجان و اویسال نیز، مجموعاً نزدیک به 8 درصد رای دارند و متمایل به ائتلاف ملت هستند.

با این حساب، تا اینجای کار بازی به نفع مخالفین اردوغان در جریان است و این سیاستمدار قد بلند که تمام توان خود را بر روی سخنرانی های تند میدانی و توپ و تشر زدن به مخالفین و برچسب زنی به آنها متمرکز کرده، رفته رفته باید چمدان خود را جمع کند.

مگر این که به یک باره، اتفاق امنیتی عجیب و غریبی روی دهد و ورق را به نفع اردوغان برگرداند. به عنوان مثال، اردوغان می تواند به منظور تضمین پیروزی حزب خود در انتخابات، چنین ایده ای را دنبال کند:

الف) استفاده از اختیارات ریاست جمهوری و به تعلیق درآوردن انتخابات سال 2023 میلادی به بهانه مصالح ملی.

ب) به راه انداختن یک جنگ بسیار بزرگ و گسترده برای پاکسازی پ.ک.ک در عراق و سوریه.

ج) زمینه سازی برای پیروزی انتخاباتی در سال 2024 میلادی.

چرا اردوغان به اینجا رسید؟

رجب طیب اردوغان رهبر حزب عدالت و توسعه و دولت باغچلی رهبر حزب حرکت ملی، در طول یک دوران طولانی 14 ساله به همدیگر تاختند و در سخنرانی های میدانی، همدیگر را خائن، بی لیاقت، همدست دشمن و دشمن مردم، قلمداد کردند.

اما دست سرنوشت، این دو رهبر مدعی و تندخو را به همدیگر نزدیک کرد و آنان از سال 2014 میلادی به این سو، دوست شده و ائتلاف جمهور را تشکیل داده اند. چرا که حزب عدالت و توسعه نمی توانست به تنهایی دولت را تشکیل دهد و با حزب حرکت ملی همراه شد تا قدرت را در دستان خود حفظ کند.

دولت باغچلی رهبر حزب حرکت ملی، برخلاف سنت مرسوم دولت های ائتلافی، از اردوغان، وزارت، سفارت و پست های بالا نخواست و تنها به گفتن این جمله اکتفا کرد: «در تصمیمات مهم، با ما مشورت کنید. همین!»

اردوغان و باغچلی که روی هم رفته 51 درصد از آرای مردم ترکیه را در دست داشتند، خوش و خرم، کشور را اداره می کردند. اما پس از تغییر نظام سیاسی – اجرایی ترکی از پارلمانی به ریاستی، انواع و اقسام تهدیدات و بحران های سیاسی  اقتصادی، کشور را فرا گرفت.

به باور اغلب تحلیل گران سیاسی ترکیه، در 5 سال اخیر، اردوغان در مشی رهبری و مدیریتی خود، به طرز آشکار و نمایان، مفاهیمی همچون دموکراسی، مشورت پذیری، پاسخگویی، شفافیت، تفکیک قوا، آزادی بیان، مشارکت مردم و شایسته سالاری را کنار گذاشته و کشور را بر اساس امیال و تفکرات فردی و تمامیت خواهانه خودش اداره می کند و سهمی هم برای خویشاوندسالاری و رانت های قدرتمند مقرب حزب حاکم، در نظر گرفته است. حال باید دید با این شرایط اقتصادی و گسترده تر شدن انتقادات مردم و مخالفین، کار حزب عدالت و توسعه و رهبر آن، به کجا خواهد کشید.

انتهای پیام/