من و ذکر نام تو یا علی، که کشانیام به هدایتی
قهار عاصی از شاعران معاصر افغانستان، سروده‌ای در وصف امیرمؤمنان، علی (علیه السلام) دارد که محبت سرشار وی را به ساحت مقدس آن امام همام بیان می‌کند.
به گزارش دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم، سرزمین افغانستان سرزمین شاعران نامدار زبان فارسی است که سهم گرانی بر حفظ و بسط این زبان شیرین داشته و دارند.
قهار عاصی (متولد 23 فروردین 1335)، شاعر تاجیک‌تباری است که به عنوان یکی از شاعران معاصر افغانستان، نامی آشنا در میان اهالی شعر و ادب دارد. شاعری دردآشنای با مردم و اهل موضع‌گیری و صراحت بیان. به همین لحاظ، غالباً با مسائل افغانستان درگیر بود و کمتر اتفاقی در کشورش افتاد که عاصی از کنارش با سکوت گذشته باشد، ولی او با این همه موضع‌گیری، روحیه‌ای تغزلی نیز داشت. از او شعرهای عاشقانه لطیفی بر جای مانده است. گاهی در شعرش آمیختگی زیبایی از لحن حماسی و تغزلی هم دیده می‌شود که خاص خود اوست. شاید تعبیر «از آتش، از ابریشم» که نام واپسین کتاب شعر عاصی است، حکایتگر خوبی از روحیه او باشد. عاصی به سبب همین روحیه در سال‌های حاکمیت رژیم کمونیستی در افغانستان، گاه در لفافه و گاه با صراحتی شاعرانه، شعرهایی در تعارض با حاکمیت سرود. همین لحن معترض، پس از آن هم برجای ماند و کتاب «از جزیره خون» حکایتگر اعتراض اوست نسبت به وضعیت کشورش در دوران حکومت مجاهدین و جنگ‌های داخلی بعد از ثور(اردیبهشت) 1371.
وی در سروده‌ای زیبا محبت و ارادت خویش را به ساحت امیرمؤمنان، علی (علیه‌السلام) این‌گونه بیان کرده است:
من و ذکرِ نامِ تو یا علی، که کشانیام به هدایتی
مگر از تو چشمِ عنایتی، برسانَدَم به ولایتی
همه تن خلوص و ارادتم، به مقامِ فضل و کرامتت
که ز جمعِ خاصِ محمّدی، تو نمونه ای تویی آیتی
سرِ راهِ بادِ سحر منم، بِنِشسته دیده تر منم
که ز باغِ فضلِ تو بو برم، به اشارتی به کنایتی
سر و پا امیدم و آرزو، سر و پا تپیدن و جستجو
که از آستانِ جلالِ تو، رسدم پیامِ حمایتی
بر و دوشِ بامِ فلک علی، پر و بالِ مرغ و ملَک علی
به سخا و لطف محک علی، چه حدوده‌ای، چه نهایتی!
انتهای پیام/.
