دالوند: خودمان را با سینمای عاشورایی به دنیا معرفی نکرده‌ایم/عدم حمایت از "ناسور" راه را برای ساخت انیمیشن امام حسن (ع) بست

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، داریوش دالوند، تهیه‌کننده انیمیشن "ناسور" با موضوع قیام امام حسین (ع) به گفت‌وگوی کوتاهی در خصوص علت تعداد کم فیلم‌های عاشورایی پرداخت.

این تهیه کننده پویانمایی درباره فقر فیلم‌ها و انیمیشن‌های دینی و مذهبی بیان کرد: دلیل این فقر چیزی نیست جز اینکه ارزش و قدر منابع خودمان را نمی‌دانیم. سینما  در دنیا جزو صنایع برتر تولید محتوا است که در کشور ما به اندازه‌ای که باید برای آن اهمیت قائل باشیم، نیستند. در ایران تعداد زیادی سینماگر در بخش‌ها و حوزه‌های گوناگون وجود دارد، از تهیه‌کنندگی گرفته تا بازیگری و طراحی صحنه و جلوه‌های ویژه و... که همگی جزو بهترین‌های دنیا محسوب می‌شوند. اما متأسفانه حمایت لازم از آنها نمی‌شود بلکه چوب لای چرخ تولید  صنعت تولید محتوا هم می‌کنیم. امروز ما فقر به معنای نیروهای سینمایی نداریم اما فقر فکری در بدنه سیستم تصمیم‌گیری کلان کشور، فقر ضد محتوای فرهنگی و تفکرمحور به شدت داریم.

او با اشاره به قدرت سینما برای بیان مسائل مهم فرهنگی و تمدنی بیان کرد: نمی‌دانیم که سینما راهبردی‌ترین ابزار برای اظهار قدرت سینما در دنیا است. از سینما برای اینکه به دنیا بگوییم ما کیستیم و چه اندیشه‌ای داریم استفاده لازم و کافی را نداشتیم چه برسد به وضعیت ایده‌آل آن. یک مثالی را می‌زنم که شاید شنیدنش تلخ باشد اما اگر قرار بود بر فرض، اسلام و عاشورا را آمریکا به دنیا نشان دهد، امروز 8 میلیارد نفر مسلمان در دنیا داشتیم. چراکه جدای از ذات زیبای اسلام، هالیوود نیز بلد است که زیبا و با جذابیت موضوعات و مفاهیم را به دنیا نشان دهد. و برعکس اگر قرار بود ما نگاه سرمایه‌داری را ترویج کنیم همه از سرمایه‌داری زده می‌شدند.

تهیه‌کننده "رستم و سهراب" گفت: ما قرار است که از حضرت علی (ع)، امام حسین (ع) و فرهنگ مهدویت برای دنیا صحبت کنیم اما دنیا ما را به عنوان تروریست می‌شناسد،  چون کار خاصی تولید نکرده‌ایم. ما اتفاقاً در تمدن و فرهنگ و اخلاق مدعی هستیم. اگر هم کسی کار خوبی بخواهد بسازد، چوب لای چرخ آنها می‌کنیم و یا انقدر فشار می‌آوریم به هنرمند که کار شعاری می‌سازد. مثال دیگری در راستای این موضوع که از سینما برای بیان اندیشه و تفکرمان استفاده نکردیم، می‌زنم. اینکه امروز اقتدار نظامی ما بسیار مهم است و حرفی هم روی آن نیست. اما ما باید برای تفهیم دلایل لزوم این اقتدار، حرف بزنیم و کار کنیم. بخش زیادی از توجیه و دلایل استفاده و تولیدات تسلیحات سنگین نظامی موجود در آمریکا، توسط هالیوود و سینمای آن به دنیا تفهیم شده است.

او در ادامه بیان کرد: مردم ما از نظر تاریخی و فرهنگی دارای هویتی قدیمی و بلندپایه‌اند و باید به این موجودیت خود افتخار کنند اما حسی که امروز زیاد در میان آنان دیده می‌شود، حس حقارت و خودکم‌بینی است. چرا؟ برای اینکه در عرصه هنر این موضوعات را ندیدند و کمتر با آن آشنا هستند.

وی درباره مسیر ساخت انیمیشن "ناسور" گفت: بعد از ساخته شدن "رستم و سهراب" و اکرانش که اتفاق خوبی برای سینمای انیمیشن بود، به  یک پایه قدرت‌مند مالی رسیدیم که توانستیم بخشی از آن پول را به عنوان نذری که داشتیم برای انیمیشنی با موضوع امام حسین (ع) خرج کنیم. قصد داشتیم تا در این انیمیشن با هدف خرافه‌زدایی و حاشیه‌زدایی از عاشورا کاری کرده باشیم که اصل مطلب را بیان کند.

او ادامه داد: یکی از چیزهایی که عموماً‌ از نگاه مردم غافل مانده است این نکته است که امام حسین (ع) با یک راهبرد نظامی خاصی توانستند لشکر چندین هزارنفره را برای دو روز معطل کنند. این اتفاق تنها با هوش و ذکاوت امام حسین (ع) قابل رخ دادن بود. در این انیمیشن تلاش شد تا بخشی از این وجهه را نمایش بدهیم.

این پویانماساز درباره علت استفاده از سبک خاص این انیمیشن گفت: این شکل که همه آدم‌های این پویانمایی سیاه‌اند و تنها سه شخصیت حضرت زینب و امام حسین و حضرت عباس علیهم السلام، سفید و نورانی‌اند برای این است که بچه‌ها بتوانند خوب را از بد به‌راحتی تشخیص دهند و باطن نورانی این سروران از باطن تاریک دشمنان آنان تفکیک و تمیز داده شود. در پایان فیلم آنچه در ذهن بچه‌ها و حتی بزرگ‌ترها نقش می‌بندد شخصیت‌های مثبت فیلم است. چون که فطرت و فرهنگ ما اجازه نمی‌دهد که تصویر ائمه را نشان دهیم، بیشتر تصویر شخصیت‌های منفی برای ما در ذهن باقی می‌ماند برای همین با تقسیم شخصیت‌ها به نورانی و سیاه یا سایه، شخصیت‌های مثبت در ذهن ما باقی می‌مانند.

او با انتقاد از عدم حمایت از فیلمش بیان کرد: اینها تجربه‌هایی بود که برادرم آقای کیانوش دالوند با تجربه 15 هزار دقیقه پویانمایی‌سازی در این کار استفاده کرد. این کار بدون هیچ حمایتی حتی به اندازه یک ریال، با سرمایه شخصی ما که حاصل نذر ما بود ساخته شد. امیدوار بودیم که این کار در اکران مورد حمایت صددرصدی قرار بگیرد اما تنها دو سالن به آن دادند و نتوانست که سرمایه خودش را بازگرداند. درحالی که پویانمایی "رستم و سهراب" به اندازه‌ای فروخت که توانستیم با سودش این فیلم را هم بسازیم. البته من به سینماداران گلایه‌ای ندارم چون آنها نمی‌توانند ریسک کنند این مدیران هستند که باید این اطمینان را برای سینمادار ایجاد کنند که آنها بتوانند برای این جنس از آثار سالن و سانس بیشتری بدهند.

دالوند گفت: فقط شعار می‌دهیم که مرید امام حسین (ع) و اهل بیت هستیم. بعد از مدت‌ها دوندگی با دست خالی از حضور مدیران شهرداری، بسیج، آموزش و پروش و... بیرون می‌آمدم. بدترین زمان را برای اکران به فیلمی دادند که می‌توانست مسیر را برای کار بعدی که قرار بود برای مظلومیت امام حسن (ع) باشد، باز کند اما متأسفانه این فیلم ساخته نشد چون حمایت و سرمایه لازم را نداریم. اما همان زمان که فیلم‌های بی‌ارزش از وزارت‌خانه‌هایی حمایت می‌گرفت، بدون حمایت اکران شدیم.

وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره میزان و شکل حمایت‌های مرکز گسترش گفت: حوزه پویانمایی این مرکز با بنیانی که محمد آفریده که خود سینمای کودک و انیمیشن را می‌شناسد گذاشت، پایه و شکل جدی گرفت. حمیدی‌مقدم همت و انگیزه جدی برای حمایت را دارد اما متأسفانه دستش بسته است زیرا بودجه این حوزه بسیار کم است. باید برای این حوزه حمایت بیشتری شود. کاری که این روزها موزه سینما و فارابی برای نمایش و تقدیر از هنرمندان این حوزه انجام دادند، بسیار کار خوبی است. اینکه شهرام اسدی می‌آید و نسخه مرمت‌شده فیلم "روز واقعه" را با حضور مردم تماشا می‌کند، فضای عاشورایی ناگفته سینمای ما را برای مردم نشان می‌دهد.

این هنرمند بیان کرد: همه ساله در ایام عزاداری امام حسین (ع) چهره شهر عاشورایی می‌شود؛ آیا نمی‌شود بخشی از این مشکی‌پوش کردن شهر با تصاویر عاشورایی و محرمی فیلم‌های موجود انجام شود؟ باور کنیم این کار می‌تواند هنرمندان ما را کلی خوشحال و دلگرم کند و مردم را هم با فیلم‌ها و سریال‌های ساخته شده بیشتر آشنا کند.

او در پایان بیان کرد: تصور اشتباه ما این است که هنوز فکر می‌کنیم با انتشار فراخوان قرار است بزرگان سینما برای قرارداد نزد مدیران سینمایی بیایند. باور کنیم که ما باید سراغ آنها برویم. دلم می‌سوزد اما کامپوزیا پرتوی و فرشته طائرپور با ایده‌های فراوان خوبی در حوزه سینمای کودک و نوجوان از این دنیا رفتند. تا دیر نشده است دیگر بزرگان سینما را خصوصاً در حوزه کودک و نوجوان دریابیم.

انتهای پیام/