روش برخورد امام حسین (ع) با خانواده و اقوام در شرایط نبرد
یک کارشناس مذهبی می‌گوید رابطه امام حسین (ع) با خانواده و فرزندان در اوج ادب و اخلاق بود. ایشان در عین اینکه در صحنه جنگ، مشغول نبرد با دشمنان بود، از احساسات و عواطف کودکان نیز غافل نبود.
حجت‌الاسلام محمدعلی معینیان،کارشناس مذهبی در گفت‌وگو با تسنیم ماجرای عاشورای حسینی را بسته‌ای از عالی‌ترین ارزش‌های عرفانی و اخلاقی دانست و گفت: یکی از نکاتی که می‌توانیم از وجود نورانی اباعبدالله الحسین علیه‌السلام و مکتب عاشورا بهره ببریم، اصلاح سبک زندگی در بُعد خانوادگی است. امام در طول حیات مبارکشان توجه ویژه‌ای به خانواده، همسر، فرزندان و اقوام خود داشتند. در واقعه‌ی عاشورا نیز این توجه کم نشد بلکه با دقت و ظرافت بیشتری انجام می‌شد.
وی افزود: رابطه امام با خانواده و فرزندان در اوج ادب و اخلاق بود. ایشان در عین اینکه در عاشورا مشغول نبرد با دشمن بود، از احساسات و عواطف کودکان نیز غافل نبود. امام بارها با حضرت زینب سلام‌الله علیها و حضرت ام‌کلثوم و همسر خودشان صحبت داشتند و ایشان را دعوت به صبر می‌کردند. همچنین امام قبل از رفتن به میدان، نسبت به دختر خردسال خود حضرت رقیه مهرورزی داشتند و ایشان را در آغوش می‌کشیدند.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: درباره حضرت قاسم، فرزند امام حسن مجتبی علیه‌السلام، در تاریخ آمده است که امام حسین علیه‌السلام خطاب به ایشان فرمود «فِداک عَمُّک» یعنی عمو به فدای تو. این عبارت، اوج مهربانی و عطوفت امام نسبت به اطرافیان است. خانواده و اصحاب هم این عطوفت را نسبت به حضرت داشتند. حضرت عباس علیه‌السلام خطاب به اباعبدالله می‌فرماید «فِداکَ رُوحُ أَخیکَ یا سَیِّدی»؛ یعنی فدای تو باد روح برادرت ای سید من. یا حضرت زینب سلام‌الله علیها خطاب به امام می‌فرماید «بِأبِی أنتَ و أمّی یا أباعبدالله». یا امام سجاد علیه‌السلام پدر بزرگوارشان را این‌گونه صدا می‌کنند «قَتیلٌ بِشَطِّ النَّهْرِ نَفْسی فِداوُهُ»؛ یعنی جانم به فدای شهیدی که در کنار شط آب به شهادت رسید. یا در شب عاشورا آن زمان که امام علیه‌السلام خطاب به اصحاب فرمود من بیعتم را برداشتم و هرکه می‌خواهد برود، اصحاب شروع به عرض ارادت به ساحت ابی عبدالله کردند.
معینیان افزود: امام علاوه بر اینکه نسبت به خانواده توجه ویژه داشت، غیرت و عنایت خاصی هم نسبت به آن داشت. امام غیور است و اجازه نمی‌دهد دشمن پست به اهل حرم ایشان طمع کند. زمانی که دشمن دستور داد به خیمه‌ها حمله کنند، امام حسین خطاب به دشمن می‌فرماید «إِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ دینٌ، وَکُنْتُمْ لا تَخافُونَ الْمَعادَ، فَکُونُوا أَحْراراً فِی دُنْیاکُمْ هذِهِ». اگر دین ندارید و از معاد ترسی در وجودتان نیست، در این دنیا آزاده باشید و این‌گونه بی‌رحمانه حمله نکنید. تمام این نکات ما را رهنمون به این موضوع می‌کند که در تمام شرایطِ خوشی و ناخوشی، از خانواده غافل نشویم. اگر بتوانیم بستر خانواده را صیانت کنیم، اجتماع هم از گزند حوادث و آسیب‌ها مصون خواهد ماند. عمده مشکلاتی که در جامعه می‌بینیم، منشأ آن از حریم خانواده است. فردی که در جامعه معضل اجتماعی ایجاد می‌کند، وقتی ریشه آن را بررسی کنید، به خانواده می‌رسید. پس از محبت کردن به خانواده خود دریغ نکنیم.
انتهای‌پیام/
