حضرتقلی‌زاده: تمام راه بازگشت به شهرم را بغض کرده بودم/ با آدمک تمرین می‌کنم!
قهرمان وزن ۶۱ کیلوگرم کشتی آزاد مشکلش را نداشتن حریف تمرینی در استان خراسان شمالی اعلام کرد و گفت که حتی گاهی با آدمک تمرین انجام می‌دهد.
داریوش حضرتقلی‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره دو مسابقه انتخابی که در 10 روز مقابل رضا اطری و مجید داستان برای حضور در مسابقات جهانی و رقابت‌های کشورهای اسلامی برگزار کرد، اظهار داشت: فاصله دو کشتی انتخابی خیلی کم بود. اولی 19 تیر و دومی 27 تیر برگزار شد و نه از نظر ذهنی و نه جسمی نتوانستم خودم را به رقابت دوم برسانم. کشتی با رضا اطری سنگین بود، خصوصاً اینکه سر وزن قانونی برگزار شد. بعد از آن کشتی بدنم خالی کرده بود.
وی که سال گذشته در وزن 61 کیلوگرم قهرمان کشور شد و سپس به مسابقات قهرمانی آسیا رفت، در مورد روند رو به رشدی که در این یک سال داشته است، گفت: از شهرستان شیروان خراسان شمالی ملی‌پوش آسیایی شدم. کادر فنی تیم ملی مرا لایق دانست و به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام کرد، من هم دست پر برگشتم و شرمنده مردم شهرم نشدم. برای اولین بار ملی‌پوش می‌شدم و با توجه به سطح بالای رقابت‌های سبک وزن در قاره آسیا، کسب مدال نقره فکر می‌کنم راضی‌کننده بود.
نایب قهرمان آسیا با اشاره به اینکه در شهرش با مشکل امکانات و حریف تمرینی مواجه است، خاطر نشان کرد: از یک شهرستان بدون امکانات آمدم، جایی که اصلاً حریف تمرینی ندارم. اینکه در چند مرحله از اردوی تیم ملی زیر نظر پژمان درستکار و در کنار سایر اردونشینان تمرین کردم برایم خیلی خوب بود، اما بعد از بازگشت از رقابت‌های آسیایی تا مسابقه بعدی فاصله زیادی افتاد و اردوی تیم ملی هم تشکیل نشد. به طور خصوصی در شیروان تحت‌نظر مربی که از بچگی زیر نظر او تمرین کرده بودم، کارم را ادامه دادم، اما اینکه حریف تمرینی ندارم، معضل بزرگی است.
حضرتقلی‌زاده که بعد از شکست در مسابقه انتخابی رقابت‌های کشورهای اسلامی با اجازه کادر فنی اردو را ترک کرد، در این مورد گفت: اصلاً قصد بی‌احترامی نداشتم و کاملاً با هماهنگی این کار را انجام دادم، چون خیلی بدنم اُفت کرده بود. گفتم یک اردو نباشم شاید وضعیتم بهتر شود. بعد از آنکه در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی به رضا اطری باختم، به من فرصت کشتی گرفتن در انتخابی مسابقات کشورهای اسلامی هم داده شد، اما پزشک گفته بود که به خاطر وزن کم کردن‌های متوالی بهتر است، کشتی نگیرم. با این حال گفتم حالا که برایم مسابقه گذاشته‌اند باید روی تشک بروم. بدنم خیلی اُفت کرده بود، شاید هم بیش تمرینی بود، چون در اردو و شرایط اصولی تمرین نکرده بودم، از نظر روحی هم هنوز وضعیت خوبی نداشتم. مقابل مجید داستان اصلاً بدنم جان نداشت و خالی کرده بودم.
این کشتی‌گیر که وزن طبیعی بدنش 65 کیلوگرم است، ادامه داد: چهار پنج کیلو وزن کم کردن شاید برای کشتی‌گیر زیاد نباشد، اما درصد چربی بدن من خیلی پایین است و به همین دلیل کیلوهای آخر خیلی اذیتم می‌کند. باتوجه به اینکه چند مسابقه متوالی داشتم بدنم هنگ کرده بود. روز مسابقه با مجید داستان اصلاً جان نداشتم روی پایم بایستم. حس کردم در اردو هم بمانم سربارم و به‌عنوان حریف تمرینی نیز توان کمک به هیچ‌کسی را ندارم، چون بدنم خیلی ضعیف شده است. به شهرستان آمده‌ام و اگر باز هم لایق بدانند و مرا به اردو دعوت کنند، از اردوی بعدی در تمرینات حاضر خواهم شد، چون اینجا هیچ‌گونه امکاناتی برای تمرین ندارم و از همه مهم‌تر نبود حریف تمرینی است و صرفاً می‌توانم کار انفرادی انجام دهم و حتی بعضی روزها با آدمک تمرین می‌کنم.
حضرتقلی‌زاده در مورد اینکه ملی‌پوش شدن و حضور در مسابقات قهرمانی آسیا آیا حمایتی از او در استان و شهرستانش به همراه داشته است، خاطر نشان کرد: مسئولان در حد خودشان حمایت کرده و کنار من بودند، ولی در حد نایب قهرمان آسیا در استان با من برخورد نشد، چون ما 10 ملی‌پوش نداریم که بگوییم نمی‌توانند به ما برسند. در کل استان خراسان، من از خراسان شمالی و احمد جوان از خراسان رضوی به تیم ملی رسیدیم. مسئولان قول‌هایی دادند، اما اتفاقی نیفتاد.
این کشتی‌گیر 26 ساله در مورد اینکه چه تدبیری برای حل مشکل حریف تمرینی‌اش دارد، گفت: با خانوده‌ام صحبت کردم تا بروم شهرستان دیگری تمرین کنم، مثلاً مازندران، چون من دانشجوی محمودآباد بودم و قبلاً هم زیر نظر اباذر اسلامی کار کرده‌ام، اما این کار هم مشکلات خاص خودش را دارد. از نظر تغذیه هم شاید نتوانم آن شرایطی را که در خانواده برایم مهیاست، در استانی دیگر داشته باشم.
حضرتقلی‌زاده در مورد اینکه برخی گفته بودند که او قانع شده که مقابل مجید داستان باخته است، تأکید کرد: از خودم ناراحتم که چرا بدنم اُفت کرد. حالا یا تمرین غیراصولی بود یا هر چیز دیگر، اما اینطور نبود که با رسیدن به مرحله نهایی انتخابی تیم ملی، قانع شده باشم یا اینکه قهرمانی‌ام در مسابقات کشوری یک اتفاق بوده باشد. وقتی بعد از انتخابی مسابقات کشورهای اسلامی داشتیم با مربی‌ام به شهرمان برمی‌گشتیم، تمام راه بغض کرده بودم. برایم سخت بود که به این شکل تیم ملی را از دست بدهم. قطعاً دنبال هدفم هستم و برای رسیدن به آن تلاش می‌کنم.
انتهای پیام/
