بی‌اعتمادی گسترده ایتالیایی‌ها به عرصه سیاسی/ بحران دموکراسی در ایتالیا

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "تاگس شاو" آلمان در مطلبی به دموکراسی شکننده در ایتالیا و دلسردی روزافزون شهروندان از عرصه سیاسی پرداخت که این مسئله زمینه برای حاکمیت احزاب راست افراطی را مساعد کرده است.

در ادامه این مطلب آمده است: احزاب راستگرای ایتالیا شانس زیادی برای کسب بیشترین آرا در انتخابات پارلمانی ماه سپتامبر دارند، زیرا رای دهندگان در این کشور ناامید هستند - و یک رتبه بندی دموکراسی ایتالیا را به عنوان "ناقص" طبقه بندی می کند.

حدود یک ماه مانده تا انتخابات پارلمانی، جورجیا ملونی، کاندیدای برتر حزب پسا فاشیست برادران ایتالیا در آنکونا در استان مارچه روی صحنه می رود. وی حدود یک ساعت برای طرفداران خود که حدود 2 هزار نفر بودند سخنرانی کرد. ملونی با جهانی شدن مخالفت می کند و از اتحادیه اروپا انتقاد می کند، حتی اگر خواستار خروج ایتالیا نباشد. وی خود و حزب برادران ایتالیا را تنها نمایندگان واقعی شهروندان ایتالیایی اعلام می کند. ملونی می گوید که بر خلاف چپ ها به مشکلات فعلی ایتالیایی واقف است. او در این اجرا سعی می کند جدی به نظر برسد: زنانه، گیرا و مصمم.

این شروع رسمی کمپین انتخاباتی حزب برادران ایتالیا است، اگرچه پوسترهای بزرگ با پرتره ملونی هفته ها است که در تمام شهرهای ایتالیا آویزان شده است.

تنها یک روز بعد، ماتئو سالوینی از جناح راست لگا نیز کمپین انتخاباتی خود را در شهر پسارو افتتاح کرد. سالوینی با یک پیراهن معولی به جمع طرفداران خود آمده و به سؤالات خبرنگاران حاضر پاسخ داد و وعده داد که مالیات‌های عادلانه‌تر، امنیت بیشتر برای شهروندان و مشاغل وجود داشته باشد.

محاسبات و ارزیابی ها نشان می دهد که حزب برادران ایتالیا به رهبری ملونی در حال حاضر قوی‌ترین حزب است، ائتلاف راستگرای آنها همراه با لگای سالوینی و حزب فورزای برلوسکونی شانس زیادی برای پیروزی در انتخابات سپتامبر دارد.

همه اینها در حالی است که ملونی در جوانی در یک حزب نئوفاشیست فعال بود و هرگز به طور جدی از فاشیسم فاصله نگرفت.

این روزنامه آلمانی در ادامه نوشت: همه اینها به این معنی نیست که اگر اتحاد جناح راست کشور را اداره کند، ایتالیا به یک دیکتاتوری تبدیل خواهد شد ، اما نشان می دهد که دموکراسی در اینجا چقدر در بحران است. شاخص کنونی دموکراسی مجله بریتانیایی «اکونومیست» ایتالیا را یک دموکراسی ناقص می بیند.

در این شاخص هر کشور بر اساس پنج عامل مختلف رتبه بندی می شود که عبارتند از فرآیند انتخابات و کثرت گرایی، عملکرد دولت، مشارکت سیاسی، فرهنگ سیاسی، حقوق مدنی. ایتالیا پس از بوتسوانا و بالاتر از کیپ ورد در رده 31 قرار دارد.

این ها مسائل ساختاری زیادی هستند که بسیاری از ایتالیایی ها را به دنبال داشتن یک مرد یا زن قوی در رأس دولت قرار داده است: از جمله این مسائل این است که قانون انتخاباتی آنقدر پیچیده است که حتی طرف های ذینفع اغلب جزئیات آن را درک نمی کنند. این امر به احزاب کوچک و خرد اجازه می دهد تا از طریق پیوندهای فهرستی وارد مجلس شوند که منجر به پراکندگی می شود. دولت های ایتالیا معمولاً از احزاب زیادی تشکیل شده اند. زنده ماندن سیاسی یک نخست وزیر در یک دوره قانونگذاری بسیار نادر است و انتخابات جدید مکرری معمولا برگزار می شود.

در ادامه این مطلب آمده است: ایتالیایی ها مدت هاست که اعتماد خود را به سیاستمداران از دست داده اند. بزرگترها هنوز رسوایی بزرگ فساد در آغاز دهه 1990 را به یاد دارند که تقریباً همه احزاب را تحت تأثیر قرار داد و کل سیستم سیاسی ایتالیا را سرنگون کرد. رسوایی جنسی بونگا-بونگای سیلویو برلوسکونی در سراسر اروپا شناخته شده است، اما در سال های اخیر نمونه های کافی از بدرفتاری و فساد در میان سیاستمداران ایتالیایی نیز وجود داشته است. در ایتالیا می گویند سیاستمداران دور از مردم هستند.

همچنین عدم اعتماد به رسانه‌ها وجود دارد که قرار است در یک دموکراسی سیاست را کنترل کنند: طبق مطالعه اخیر موسسه رویترز و دانشگاه آکسفورد، تنها 13 درصد از ایتالیایی‌ها معتقدند که رسانه‌های ایتالیایی تحت تأثیر سیاست نیستند . در آلمان، بیش از 40 درصد از شهروندان تصور می کنند که رسانه های آنها می توانند آزادانه گزارش دهند.

پس از استعفای "ماریو دراگی"، نخست وزیر ایتالیا، از مردم خواسته شد تا در 25 سپتامبر پارلمان جدید را انتخاب کنند. به گفته ناظران، ائتلاف راست میانه متشکل از حزب فورزای ایتالیا به رهبری برلوسکونی، حزب افراطی لگا به رهبری ماتئو سالوینی و جناح راست برادران ایتالیا به رهبری جورجیا ملونی که در حال حاضر در نظرسنجی ها پیشتاز است، بر وعده های سیاسی قدیمی مانند حقوق بازنشستگی و کاهش مالیات تاکید دارند. اگر اوضاع به همین منوال باقی بماند، جورجیا ملونی، رئیس حزب برادران ایتالیا پس از توافق با شرکای ائتلافی خود، می تواند اولین نخست وزیر زن ایتالیا شود. اما بسیاری از ایتالیایی ها هنوز بلاتکلیف هستند.

پس از تنش‌های سیاسی و کناره‌گیری احزاب رادیکال دست‌راستی از ائتلاف وحدت ملی دولت آقای دراگی، وی حدود یک ماه پیش تصمیم گرفت پایان کار کابینه خود را اعلام و از سمت خود کناره‌گیری کند.

دراگی 74 ساله رهبری محبوب در ایتالیا به شمار می‌رفت که توانسته بود احزاب مختلف متشکل از چپ و راست را در کابینه ائتلافی خود دور یکدیگر جمع کند. وی همچنین به دلیل مدیریت بحران حوزه یورو در زمانی که به عنوان رئیس بانک مرکزی اروپا فعالیت می‌کرد به «سوپرماریو» مشهور بود.

انتهای پیام/